Σαλπάρουμε!!!

Σαλπάρουμε!!!

Μας αρέσουν τα ταξίδια με τα πλοία, και συνήθως όλο και περισσότερο όταν πλησιάζει καλοκαιράκι και λαχταρούμε να πατήσουμε το ποδαράκι μας σε ένα νησάκι. Πως όμως θα γίνει αυτό, αφού θέλουμε μαζί μας και τον αχώριστο φίλο μας, τον  σκύλο μας? Αυτό που μπορούμε να πούμε για αρχή, είναι ότι το ταξίδι μας θα είναι λιγότερο δαπανηρό, αφού ο σκύλος μας δεν βγάζει εισιτήριο, και πιο άνετο για τον σκύλο μας. Παρακάτω θα αναφέρουμε κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για αυτήν την διαδρομή.
     -Μπορούμε να έχουμε τον σκύλο μας ελεύθερο, με λουρί βέβαια, στο κατάστρωμα του πλοίου. Είμαστε όμως προσεκτικοί και υπεύθυνοι κάθε λεπτό.
     -Υπάρχουν ειδικά κλουβιά πάνω στο πλοίο όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε τα σκυλιά μας. Λίγο επικίνδυνο όμως (εξαρτάται την κατάσταση του κλουβιού) γιατί μπορεί οποιοσδήποτε να ανοίξει την πορτούλα και να στο πάρει. Προμηθευόμαστε λοιπόν ένα λουκετάκι.
     -Δεν επιτρέπεται να έχουμε τα σκυλιά ελεύθερα μέσα στο σαλόνι. Αν το μέγεθος τους το επιτρέπει τα βάζουμε μέσα σε δοχεία, αν θέλουμε να κάτσουμε μαζί στις αναπαυτικές πολυθρόνες του σαλονιού.
     -Αν έχουμε σκοπό να κλείσουμε καμπίνα, πρέπει να ενημερώσουμε ότι έχουμε το κατοικίδιο μας μαζί, γιατί εξαρτάται από την κάθε εταιρεία αν θα μας το επιτρέψει. Μια ερώτηση λοιπόν που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, επειδή θεωρούμε εμείς την απάντηση δεδομένη.
     -Έχουμε μαζί το βιβλιάριο του, για τυχόν έκτακτες καταστάσεις.
     -Του δίνουμε λίγη τροφή και νερό δύο περίπου ώρες πριν αναχωρήσουμε. Προσπαθούμε να αποφύγουμε δηλαδή οποιαδήποτε αναταραχή στο στομαχάκι του, ιδιαίτερα αν είναι και λίγο ευαίσθητο.

Και το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι!
ΠΗΓΗ: WebPet

Γιγαντιαίος Μυρμηγκοφάγος

Γιγαντιαίος Μυρμηγκοφάγος



Το όνομα τα λέει όλα. Αυτό το πλάσμα, αν και όχι τόσο γιγαντιαίο (έχει περίπου το μέγεθος ενός γκόλντεν ριτρίβερ), έχει δημιουργηθεί από την φύση για να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες μυρμηγκιών και τερμιτών (περί τα 35.000 την ημέρα). Τα νύχια του, μήκους 10 εκατοστών, είναι τόσο δυνατά που μπορούν να διαλύσουν πετρωμένα «βουνά» από τερμίτες και να τα φάνε. Ενώ η τεράστια, φουντωτή ουρά του, του επιτρέπει να ισορροπεί στα πίσω πόδια όταν σκάβει για την τροφή του. Το δε μακρύ, συλληπτήριο ρύγχος του, με την σουβλερή γλώσσα διευκολύνουν τον μυρμηγκοφάγο στο να έχει πρόσβαση στην τροφή του. Το πιο περίεργο πράγμα σε αυτό το θηλαστικό, είναι ότι περπατά με τις δύο μπροστινές του αρθρώσεις, ενώ τα νύχια του είναι γυρισμένα προς τα μέσα και πάνω από το έδαφος. Αυτό τα βοηθάει να διατηρούνται πολύ αιχμηρά για τον βασικό σκοπό τους: Την εκσκαφή. Μυρμηγκοφάγους θα δείτε στα δάση και τις σαβάνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, και δη στην δυτική Βραζιλία.

Ανακάλυψαν το μεγαλύτερο φίδι του κόσμου

Ανακάλυψαν το μεγαλύτερο φίδι του κόσμου

Μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούσαμε ότι το μεγαλύτερο σε μήκος φίδι ήταν ο «Γιγαντόφις» που ζούσε στην περιοχή της Αιγύπτου...
πριν από 39 εκατομμύρια χρόνια και είχε μήκος 10 μέτρων.
Mία ανακάλυψη όμως σε ανθρακωρυχείο στην περιοχή Κερεχόν της βόρειας Κολομβίας, άλλαξε τα δεδομένα. Ερευνητές έφεραν στο φως, τα οστά ενός γιγάντιου φιδιού, που είχε μήκος 13 – 15 μέτρων και βάρος τουλάχιστον 1.140 κιλών.

Οι ειδικοί, με επικεφαλής τον Τζέισον Χεντ από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ονόμασαν το γιγάντιο ερπετό Titanoboa cerrejonensis (Τιτανοβόας από την Κερεχόν) και εκτιμούν ότι έζησε πριν από 60 εκατομμύρια χρόνια. Ο Τιτανοβόας, που είχε το μήκος ενός φορτηγού και το πλάτος των γοφών ενός μέσου ανθρώπου, ζούσε στα τροπικά δάση της Νοτίου Αμερικής και κατά πάσα πιθανότητα περνούσε τον περισσότερο χρόνο μέσα στο νερό, όπως και τα ανακόντα.
Δεν ήταν δηλητηριώδες φίδι και προφανώς σκότωνε τη λεία του με πνιγμό, σφίγγοντας την μέχρι ασφυξίας! Όλα δείχνουν πως τρεφόταν με κροκόδειλους και γιγάντιες χελώνες, απολιθώματα των οποίων βρέθηκαν στην ίδια τοποθεσία. Πέρα από εντυπωσιακή, η ανακάλυψη είναι σημαντική, γιατί από το μέγεθος του προϊστορικού ερπετού οι επιστήμονες βγάζουν συμπεράσματα για τις θερμοκρασίες των τροπικών εκείνης της εποχής καθώς και για τις αλληλεπιδράσεις του κλίματος και των οικοσυστημάτων.

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...,

Είναι μεγαλύτερα τα ζώα που ζουν στα βάθη των ωκεανών;

Τα πλάσματα που ζουν στους βυθούς των ωκεανών παρουσιάζουν μια τάση προς τον γιγαντισμό.

Εξαιτίας των ακραίων συνθηκών στις αβύσσους, αναπτύσσονται πολύ αργά. Αυτό σημαίνει ότι ο μεταβολισμός τους είναι αργός και ότι ζουν πολλά χρόνια, γι’ αυτό μεγαλώνουν περισσότερο. Ένα από αυτά τα εκπληκτικά ζώα είναι το Megalodicopia hians, που ζει στο Μοντερέι Κάνιον, στον Ειρηνικό Ωκεανό, σε βάθος που φτάνει τα χιλιάδες μέτρα. Υπό κανονικές συνθήκες πρόκειται για μικροσκοπικούς οργανισμούς που φιλτράρουν το ζωοπλαγκτόν. Όμως το συγκεκριμένο ζώο φτάνει τα 15 εκατοστά σε μήκος και διαθέτει ένα στόμα με φάρδος 10 εκατοστά

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ..., «μιλούν» οι σκίουροι;

Το μακρύ, πολυσύλλαβο κάλεσμα των σκίουρων επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες.


Τα θηλυκά του σκίουρου cittelus ζουν σε μικρές ομάδες στο έδαφος από τις οποίες απέχουν τα αρσενικά. Αν τα πλησιάσει κάποιο αρπακτικό, ένα από τα θηλυκά αρχίζει να «μουρμουρίζει» προειδοποιώντας τα υπόλοιπα. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό αντιπροσωπεύει μια ανιδιοτελή πράξη ηρωισμού. Συχνά γίνεται εκείνο το κέντρο προσοχής και θυσιάζει τη ζωή του για να δραπετεύσουν οι υπόλοιποι.

Σε ό,τι αφορά στο μοναχικό σκίουρο των δέντρων, η ομιλία αποτελεί μέσο για να πει στο μεγαλύτερο ζώο «Σε βλέπω, μη χάνεις τον καιρό σου προσπαθώντας να με πιάσεις». Όταν ένας σκίουρος εντοπίσει μια πραγματική απειλή βγάζει μια πολύ τσιριχτή φωνή. Για το σκίουρο εδάφους αυτό προκαλεί πανδαιμόνιο, καθώς όλη η ομάδα τρέπεται σε φυγή πανικόβλητη. Ο σκίουρος των δέντρων αποτρέπει τον εχθρό μέσω της επίθεσης. Όταν βλέπει ότι αυτό δεν έχει αποτέλεσμα δοκιμάζει την παλιά συνταγή: το βάζει στα πόδια!

ΞΕΡΑΤΕ πώς επικοινωνούν οι μέλισσες;

Η γλώσσα των μελισσών είναι γλώσσα αρωμάτων και χορού.


Όταν η μέλισσα έχει ανακαλύψει νέκταρ ή γύρη και επιστρέφει στην κυψέλη, αρχίζει να χορεύει, κάνοντας διαρκώς μικρούς κύκλους στον αέρα. Ο χορός διεγείρει τις άλλες μέλισσες και τους λέει ότι η μέλισσα που χορεύει ανακάλυψε νέκταρ ή γύρη. Οι άλλες μέλισσες αντιλαμβάνονται το άρωμα της μέλισσας που επέστρεψε, τι έχει βρει, με αποτέλεσμα να γνωρίζουν τι να αναζητήσουν. Αν η μέλισσα χορεύει ζωηρά, αυτό σημαίνει ότι είναι διαθέσιμη πολλή τροφή και όλο και περισσότερες μέλισσες εξάπτονται και θέλουν να βγουν να την αναζητήσουν. Όλα αυτά συμβαίνουν όταν τα άνθη βρίσκονται σε ακτίνα εκατό μέτρων από την κυψέλη. Όταν η μέλισσα βρίσκει άνθη με τροφή πιο μακριά, επιστρέφοντας εκτελεί άλλο είδος χορού. Αυτή τη φορά αντί να κάνει κύκλους, χορεύει με την ουρά της. Σχηματίζει ένα οκτώ, ενώνοντας δύο κύκλους με ευθεία γραμμή, ενώ ταυτόχρονα κουνά το υπογάστριο ή την κοιλιά της. Εκτός από τις υπόλοιπες πληροφορίες, ο χορός της ουράς πληροφορεί τις συναδέλφους της πόσο μακριά να πάνε και προς ποια κατεύθυνση να πετάξουν. Ο αριθμός των στροφών ανά λεπτό δείχνει την απόσταση. Όσο πιο μακριά, τόσο λιγότερα οκτάρια σχηματίζει. Για παράδειγμα, έντεκα στροφές το λεπτό σημαίνουν απόσταση 2.100 μέτρων. Η γραμμή που σχηματίζουν οι μέλισσες μεταξύ των δύο βρόγχων του οκτώ δίνουν την ακριβή κατεύθυνση προς την οποία βρίσκονται τα άνθη. Μάλιστα, σχηματίζουν αυτή τη γραμμή σε σχέση με τη θέση του Ήλιου στον ουρανό, ώστε οι υπόλοιπες να είναι σε θέση να ξεκινήσουν υπό σωστή γωνία αμέσως

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ..., τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους;

Είναι αλήθεια ότι τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους;


Mια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα συμπαθή θηλαστικά όχι μόνο επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά χρησιμοποιούν και ονόματα.

Kάθε δελφίνι έχει το δικό του μοναδικό «σφύριγμα» που αντιστοιχεί στην προσωπική του ταυτότητα και το οποίο χρησιμοποιείται από τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης όταν το καλούν. Aκόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δύο δελφίνια μπορούν να «κουτσομπολεύουν» ένα τρίτο όταν αυτό απουσιάζει, ικανότητα που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αποκλειστικά ανθρώπινη.

Oι ανακαλύψεις, που προέκυψαν από πρόσφατα πειράματα στον κόλπο Σαρασότα της Φλόριντα, έχουν ενθουσιάσει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, η οποία πλέον επανεξετάζει τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης των δελφινιών.

Σύμφωνα με την ομάδα του Bίνσεντ Tζάνικ από το Eρευνητικό Iνστιτούτο Θαλάσσιων Θηλαστικών του Πανεπιστημίου Σαν Aντριους, το δελφίνι «βαφτίζεται» λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Είναι η περίοδος κατά την οποία μαθαίνει να παράγει τους πρώτους ήχους. Kατά τη διάρκεια της κοινωνικοποίησής του, η αγέλη εντοπίζει έναν συγκεκριμένο ήχο τον οποίο το μικρό δελφίνι επαναλαμβάνει. Aυτό το μοναδικό «σφύριγμα» μετατρέπεται στην προσωπική του υπογραφή, δηλαδή στο «όνομά» του.

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ..., ο δυνατός αέρας φαίνεται να τρελαίνει τους σκύλους και τα άλογα;

Γιατί ο δυνατός αέρας φαίνεται να τρελαίνει τους σκύλους και τα άλογα;


Παρ’ όλο που και τα δύο ζώα γίνονται συνήθως πιο νευρικά όταν φυσάει, η εξήγηση είναι διαφορετική για το καθένα.

Οι σκύλοι φαίνεται να απολαμβάνουν τον άνεμο και γίνονται πιο παιχνιδιάρικοι και δραστήριοι, ενώ τα άλογα συμπεριφέρονται σαν να φοβούνται και εκδηλώνουν πείσμα ή δειλία. Αυτή ίσως να είναι η διαφορά μεταξύ του θηρευτή και του θηράματος: ο δυνατός άνεμος μεταφέρει από μακριά τις οσμές, θέτοντας έτσι το άλογο σε κίνδυνο αλλά βοηθώντας το σκύλο να εντοπίσει τη λεία του. Ωστόσο, το άλογο αρχίζει να τρέχει, με κίνδυνο να κατευθυνθεί προς το σημείο όπου βρίσκεται ο εχθρός του. Μια πιθανή εξήγηση; Το σφύριγμα του ανέμου στα αφτιά του ενδεχομένως να περιορίζει την αντιληπτική ικανότητά του, οδηγώντας το σε σπασμωδικές αντιδράσεις και καθιστώντας το πιο ευάλωτο στο θηρευτή.

Nudibranch (θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας)

Nudibranch (θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας)

Η πιο κοινή ονομασία «θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας» είναι πολύ πεζή για να περιγράψει αυτά τα εντυπωσιακά πλάσματα, με τα φανταχτερά χρώματα, το παράξενο σχήμα και την μεγαλοφυώς ευπροσάρμοστη δομή. Έχουν υπολογιστεί περί τα 3.000 διαφορετικά είδη θαλάσσιου γυμνοσάλιαγκα, τα οποία ζουν στους κοραλλιογενείς υφάλους όλου του κόσμου. Ο εντοπισμός και η φωτογράφησή τους είναι από τις πιο αγαπημένες ασχολίες των scuba divers που βρίσκονται εκεί. Το αξιοπερίεργο που έχουν είναι ότι τα χρώματα και τα σχήματά τους μπορούν να σας κάνουν να σαστίσετε: Κάποια έχουν ρίγες, όπως οι τίγρεις, άλλα είναι καλυμμένα με κουκίδες σε χρώμα νέον, άλλα έχουν χνουδωτά κέρατα, άλλα αναπνευστήρες που κουνιούνται ή σπονδυλικές στήλες που διαγράφονται με άλλο χρώμα κι ας είναι λεπτά και κυματιστά σαν ένα φύλλο από μαρούλι. Ένα όμως είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν με αυτήν τους την εμφάνιση: Φάε με δική σου ευθύνη. Γιατί όλα αυτά τα ωραία χρώματα που υπάρχουν στο σώμα τους είναι στην πραγματικότητα δηλητηριώδη τοξικά που σκοτώνουν…

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...,

Έχουν τα ζώα την αίσθηση της γεύσης


Κατ' αρχάς πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα κύτταρα που έχουν την ικανότητα να προκαλούν ένα σύνολο αισθήσεων, το οποίο αποκαλούμε γεύση, λέγονται γευστικοί κάλυκες. Ο αριθμός τους ποικίλλει ανάλογα με τις γευστικές ανάγκες κάθε είδους.

Ο άνθρωπος, για παράδειγμα, έχει μέτριες ανάγκες. Διαθέτουμε περίπου τρεις χιλιάδες γευστικούς κάλυκες. Η φάλαινα, η οποία καταπίνει ολόκληρα κοπάδια ψαριών χωρίς καν να τα μασά, έχει λίγους ή και καθόλου γευστικούς κάλυκες. Ένας χοίρος είναι πιο εκλεκτικός στη γεύση από τον άνθρωπο και διαθέτει 5.000 γευστικούς κάλυκες. Μια αγελάδα έχει 35.000 και μια αντιλόπη 50.000! Τα ζώα λοιπόν διαθέτουν την αίσθηση της γεύσης και μάλιστα σε πολλά είναι πιο ευαίσθητη σε σχέση με τον άνθρωπο. Τα ζώα της θάλασσας συχνά έχουν γευστικούς κάλυκες σε όλο τους το σώμα. Τα ψάρια, για παράδειγμα, γεύονται με όλη την επιφάνεια του σώματός τους, μέχρι και με την ουρά τους. Οι μύγες και οι πεταλούδες γεύονται με τα πόδια. Όταν η ακραία άρθρωση της πεταλούδας αγγίζει κάτι γλυκό, το στόμα της εκτείνεται αμέσως για να το απομυζήσει. Τα φίδια και οι σαύρες χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για τη γεύση, αλλά όχι όπως εμείς. Με την άκρη της γλώσσας συλλαμβάνουν πολύ μικρά σωματίδια και τα μεταφέρουν στην πάνω κοιλότητα του στόματος, η οποία έχει την ικανότητα να τα οσφραίνεται ή να τα γεύεται.

Πλατύπους

Πλατύπους



Κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως το πλέον παράξενο ζώο στον πλανήτη. Εμείς, όμως, επιλέξαμε να του δώσουμε την τρίτη θέση, αφενός γιατί έχει πλέον πολυφωτογραφηθεί και πολυσυζητηθεί, αφετέρου γιατί… δεν έχετε ακόμα δει τα άλλα δύο. Ο πλατύπους μοιάζει με ένα πλάσμα που δημιουργήθηκε από μέρη άλλων διαφορετικών ζώων. Με την ίσια, καστόρινη ουρά του, πτερύγια και γούνα που θυμίζουν φώκια, και ένα μεγάλο ράμφος πάπιας, δεν μας κάνει εντύπωση που ο πλατύπους έκανε τους πρώτους επιστήμονες που τον εξέτασαν να δυσανασχετήσουν. Πίστεψαν, μάλιστα, προς στιγμήν, πως το είδος αυτό αποτελούσε κάποιο κακόγουστο αστείο ή κάποιο γενετικό πείραμα. Κι αν η εμφάνισή του σας φαίνεται παράξενη, μάθετε για το αναπαραγωγικό του σύστημα: Είναι το ένα από τα δύο μοναδικά θηλαστικά στον πλανήτη που γεννά αυγά! (το άλλο είναι η έχιδνα, ενδημικό της Αυστραλίας). Πού θα το δείτε; Σε ποτάμια και λίμνες με κινούμενα νερά της νοτιοανατολικής Αυστραλίας, ενώ για μία πιο σίγουρη face-to-face συνάντηση, μπορείτε να κλείσετε κάποια οργανωμένη εξόρμηση στην περιοχή με την Platypus Eco-Tours.

Πρωτόκολλα εμβολιασμού    


«Κάθε φορά που εγχέετε οτιδήποτε μέσα σε έναν ασθενή, έχετε τη δυνατότητα να τον σκοτώσετε.»
Καθηγητής Ron Schultz, DVM

Η πρακτική του να γίνονται διάφορα εμβόλια όλα μαζί σε σκύλους και γάτες στο πρώτο στάδιο της ζωής τους και μετά κάθε χρόνο ως «αναμνηστικά» για το υπόλοιπο της ζωής τους, φτάνει στο τέλος της.

Αυτό συμβαίνει για δύο πρωταρχικούς λόγους: τα ζώα μπορεί να έχουν αντίξοες αντιδράσεις στους εμβολιασμούς, οι οποίες μπορεί να εξασθενήσουν τον οργανισμό για την υπόλοιπη ζωή του και οι αναμνηστικές δόσεις ρουτίνας δεν είναι αναγκαίες εφόσον προγενέστεροι εμβολιασμοί έχουν ήδη δώσει επαρκή ανοσία για τις προκείμενες ασθένειες.

Φαλαινοκέφαλος

Φαλαινοκέφαλος

Ο σπάνιος πελεκάνος, Balaeniceps rex, γνωστός και ως Φαλαινοκέφαλος, είναι ένα πολύ μεγάλο πουλί που έχει πάρει το όνομα του από το μεγάλο ράμφος του.

Τα ενήλικα άτομα του είδους φτάνουν τα 115 – 150 εκατοστά ύψος, 100-140 εκατοστά μήκος, τα 230-260 εκατοστά από το ένα φτερό στο άλλο και ζυγίζουν 4 – 7 κιλά. Τα ενήλικα είναι κυρίως γκρι χρώματος ενώ τα νεογνά είναι καφέ. Τα άτομα του είδους ζουν στην τροπική ανατολική Αφρική σε τεράστιους βάλτους.

Ο πληθυσμός του ξεχωριστού πουλιού εκτιμάται από 5.000 – 8.000 άτομα, η πλειοψηφία των οποίων κατοικεί στο Σουδάν. Το είδος έχει χαρακτηριστεί ως «ευάλωτο», με τους μεγαλύτερους κινδύνους να εστιάζονται στην καταστροφή του ενδιαιτήματος, τη διατάραξη και το κυνήγι.

Επιτρέπεται να πάρω το σκύλο μου στην παραλία για μπάνιο;

Επιτρέπεται να πάρω το σκύλο μου στην παραλία για μπάνιο;


Σύμφωνα με το Νόμο 3170 του 2003 ο σκύλος μπορεί να μας ακολουθεί σε
υπαίθριους χώρους - άρα και στην παραλία - αρκεί να είναι δεμένος, να
μαζεύουμε τις ακαθαρσίες του και να έχουμε μαζί το βιβλιάριο υγείας
του για να αποδείξουμε ότι είναι εμβολιασμένος αν μας ζητηθεί. Το
επόμενο ερώτημα είναι αν επιτρέπεται ο σκύλος να μπει στη θάλασσα.
Στο άρθρο 230, παραγρ. Ζ του Γενικού Κανονισμού Λιμένων (ΦΕΚ
912/11-10-99) ορίζεται ότι: « Απαγορεύεται η κυκλοφορία ζώων και το
λούσιμο αυτών σε χώρους λουομένων». Η παράβαση τιμωρείται με 50-150 EURO
πρόστιμο (το ύψος του προστίμου καθορίζει ο λιμενάρχης).
Ωστόσο βρήκαμε ένα διακριτικό παραθυράκι για κείνους που δεν θέλουν να
στερήσουν τη δροσιά και τη άσκηση του θαλάσσιου μπάνιου στο σκύλο
τους. Η εγκύκλιος Μ.Φ. 3111.10/1/93/20-05-93 της Διεύθυνσης Λιμενικής Αστυνομίας του ΥΠΕΝ διευκρινίζει πως η παραπάνω απαγόρευση δεν
περιλαμβάνει απομακρυσμένες τοποθεσίες ακόμα κι αν εκεί συχνάζουν
λουόμενοι.

Ταμαρίνος

Ταμαρίνος


Το Emperor Tamarin (Saguinus imperator) βρίσκεται Νοτιοδυτικά στον Αμαζόνιο έχει μήκος 24-26cm, 35cm ουρά και ζυγίζει 300-400g. Το όνομα του οφείλεται στην ομοιότητα του με τον γερμανό αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β'. Το είδος αυτό ζει Βορειοδυτικά της λεκάνης του Αμαζονίου.

Το τρίχωμα του Emperor Tamarin είναι κυρίως γκρι με κίτρινες κηλίδες στην κοιλιά. Τα χέρια και τα πόδια του είναι μαύρα και η ουρά του καφέ. Φυσικά, ξεχωρίζει το μακρύ άσπρο μούσι του που επεκτείνεται και από τις δυο μεριές και φτάνει μέχρι τους ώμους του. Το ζώο μπορεί να φτάσει μέχρι τα 24-26 εκατοστά, συν τα 35 εκατοστά της ουράς του.

Το θηλαστικό κατοικεί στα τροπικά δάση και σε εκτεταμένες περιοχές καλυμμένες από δέντρα. Αυτό το ημερόβιο είδος περπατάει και τρέχει μέσα στο δάσος, ξοδεύοντας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στα δέντρα.

Σαλαμάνδρα axolotl

Σαλαμάνδρα axolotl

Η axolotl (Ambystoma mexicanum) είναι η πιο γνωστή σαλαμάνδρα του είδους. Οι προνύμφες της δεν καταφέρνουν να περάσουν από το στάδιο της μεταμόρφωσης και έτσι τα ενήλικα άτομα παραμένουν υδρόβια.

Το είδος αυτό έχει καταγωγή από τη λίμνη που βρίσκεται κοντά στη Πόλη του Μεξικού. Η σαλαμάνδρα axolotl χρησιμοποιείται σε ευρεία κλίμακα στην επιστημονική έρευνα, λόγω της ικανότητας της να αναγεννά μέρη του σώματος της, της ευκολίας της ανατροφής της και των εμβρύων μεγάλου μεγέθους.

Οι σαλαμάνδρες και συγκεκριμένα η σαλαμάνδρα axolotl έχουν μια μοναδική ικανότητα, η οποία είναι αξιοζήλευτη. Μπορούν να αναγεννούν οποιοδήποτε τμήμα του σώματός τους μετά από τραυματισμό και να είναι το ίδιο λειτουργικό όπως και το αρχικό. Για παράδειγμα, αν κάποιο από τα πόδια της σαλαμάνδρας axolotl κοπεί, τότε ένα νέο θα ξεπροβάλει.