ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Αγγλικό Σέτερ, Λάβερακ Σέτερ.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Μεγάλη Βρετανία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Το Αγγλικό Σέτερ είναι απόγονος των βρετανικών Σπάνιελ και το βρίσκουμε σε πολλές απεικονίσεις του 16ου αιώνα να κυνηγά πουλιά, ιδίως πέρδικες. Στην συστηματική και επιλεκτική αναπαραγωγή συνέβαλε ο σερ Έντουαρντ Λάβερακ ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται με αυτή (την αναπαραγωγή) την δεκαετία του 1820, και για μεγάλο χρονικό διάστημα τα σκυλιά αυτά ήταν γνωστά σαν Λάβερακ Σέτερ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα κομψό κυνηγετικό σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 61 μέχρι 69 εκ. και το βάρος του από 25 μέχρι 30 κιλά. Έχει μακρύ και ελαφρύ κεφάλι με αδύνατο κρανίο. Η μουσούδα είναι τετράγωνη, τα σαγόνια δυνατά, τα ρουθούνια ανοιχτά και τα χείλη ελαφρώς χαλαρά (κρεμαστά). Τα εκφραστικά μάτια είναι σκούρα και ωοειδή. Τα αυτιά ξεκινούν χαμηλά, είναι κολλητά στα μάγουλα, σχετικά μακριά και η πάνω πλευρά είναι καλυμμένη από απαλό μεταξένιο τρίχωμα Η ουρά είναι ελαφρώς στραμμένη στην άκρη, καλύπτεται από μακρύ, θυσανωτό τρίχωμα και καταλήγει σε λεπτή άκρη. Το τρίχωμα είναι μακρύ και γυαλιστερό, ελαφρά κυματιστό αποτελούμενο από λεπτές μεταξένιες τρίχες, είναι μακρύτερο στα αυτιά, στο στήθος, στην ουρά και στο πίσω μέρος των ποδιών. Το χρώμα είναι λευκό σε συνδυασμό με μαύρο ή πορτοκαλί ή κίτρινο ή μελανό, μπορεί να είναι ακόμη τρίχρωμο (άσπρο, μαύρο, κόκκινο ή άσπρο, μελανό και κόκκινο)

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι ένα φιλικό, καλόκαρδο σκυλί που δένεται με τον ιδιοκτήτη, αγαπά τα παιδιά και έχει διάθεση για παιχνίδι. Είναι πολύ ενεργητικό σκυλί, ιδιαίτερα συνεργάσιμο και εκπαιδεύεται εύκολα. Είναι καλός βοηθός στο κυνήγι (φέρνει το θήραμα) αλλά και ιδανικός σύντροφος. Ο ιδανικός τόπος διαμονής του είναι σε ανοιχτό, ελεύθερο χώρο (κήπο ή αγρόκτημα) για να μπορεί να τρέχει χωρίς εμπόδια. Μπορεί να κοιμάται έξω από το σπίτι, και το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτσισμα. Έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και πολλής άσκησης για να εκτονώνεται, ειδικά αν δεν χρησιμοποιείται σαν κυνηγόσκυλο πρέπει να γυμνάζεται έντονα και καθημερινά. Μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Κόλεϊ, Κόλεϋ, Μακρύτριχο Κόλι, Τραχύ Κόλι.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Μεγάλη Βρετανία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Είναι απόγονος πολύ παλιάς ράτσας των υψιπέδων της Σκωτίας και της Βόρειας Αγγλίας που αρχικά φύλαγε και οδηγούσε πρόβατα. Με την πάροδο των χρόνων, αφού έδειξε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον η βασίλισσα Βικτορία, εξελίχθηκε στο κομψό σκυλί που γνωρίζουμε όλοι. Ακόμη και σήμερα πολλοί το ονομάζουν “Λάσυ” από το όνομα που είχε σαν πρωταγωνιστής στην γνωστή δημοφιλή σειρά που παιζόταν στην τηλεόραση και έκτοτε έγινε ιδιαίτερα αγαπητό σαν κατοικίδιο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι κομψό σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 51 μέχρι 62 εκ. και το βάρος του από 18 μέχρι 30 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει κεφάλι στενό και λεπτό, και κρανίο επίπεδο και πλατύ. Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά, σκούρα καστανά ή μπλε. Τα αυτιά είναι μικρά και πέφτουν προς τα εμπρός. Έχει μακριά φουντωτή ουρά που καταλήγει άσπρη. Το τρίχωμά του είναι μακρύ και τραχύ και το υπόστρωμα μαλακό και πυκνό ενώ στο πρόσωπο και στις άκρες των αυτιών είναι κοντό. Στα χρώματα είναι ή άσπρο σε συνδυασμό με αποχρώσεις από ανοιχτό χρυσό μέχρι σκούρο κόκκινο, ή μπλε-μαύρο με καστανό, ή τρίχρωμο (μαύρο, άσπρο, κίτρινο). Υπάρχει επίσης και το Κοντότριχο Κόλι στο οποίο η μόνη διαφορά που υπάρχει με το Μακρύτριχο Κόλι είναι ότι το τρίχωμα είναι μεσαίου μάκρους

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι φιλικό, ευαίσθητο και πανέξυπνο σκυλί που δένεται με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τα παιδιά που του αρέσει να συντροφεύει στα παιχνίδια τους. Εκπαιδεύεται εύκολα και μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι καλός σύντροφος και ιδανικός φύλακας για τα παιδιά. Μπορεί να κοιμάται έξω από το σπίτι. Το τρίχωμά του θέλει βούρτσισμα γιατί μαδάει. Δεν έχει ανάγκη μεγάλης ποσότητας τροφής. Μπορεί να προσαρμοστεί στη ζωή σε διαμέρισμα αρκεί να έχει καθημερινή βόλτα και άσκηση

ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ ΚΑΥΚΑΣΟΥ, ΚΑΥΚΑΣΙΑΝΟΣ ΟΒΤΣΑΡΚΑ / CAUCASIAN, KAVKAZSKAIA OVTCHARKA

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Ο Ποιμενικός Καυκάσου ή Οβτσάρκα κατάγεται από την περιοχή του Καυκάσου μεταξύ Κασπίας και Μαύρης Θάλασσας. Εδώ και αρκετούς αιώνες σε αυτή την περιοχή εκτρέφονται πρόβατα και όχι μόνο, οπότε η ύπαρξη ενός σκύλου-φύλακα ήταν απαραίτητη. Ο σκύλος αυτός είναι άγρυπνος φύλακας και λόγω του πυκνού ζεστού τριχώματός του μπορεί να ανταπεξέλθει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Είναι σκύλος που δεν βλέπουμε συχνά εκτός των συνόρων της πατρίδας του.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι μεσαίου ως μεγάλου μεγέθους σκύλος. Το ύψος του κυμαίνεται από 64 μέχρι 72 εκ. και το βάρος του από 45 μέχρι 70 κιλά. Το κεφάλι του είναι συμπαγές με σκούρα μάτια, τα αυτιά κρέμονται και όπου επιτρέπεται είναι κομμένα. Η μακριά ουρά ξεκινά από ψηλά και φτάνει μέχρι τον αστράγαλο, στην Ρωσία συνήθως είναι κομμένη. Το τρίχωμά του εμφανίζεται σε τρία μήκη (μακρύ, μεσαίο και κοντό), είναι γερό και άγριο με υπόστρωμα. Το χρώμα είναι το γκρι σε όλες τις διαβαθμίσεις, με διάφορες αποχρώσεις ανοιχτόχρωμες ή κοκκινωπές συνήθως όμως είναι γκρι με σκούρο κίτρινο.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Ο Ποιμενικός Καυκάσου είναι ένα σκυλί που είναι ανεξάρτητο, εκπαιδεύεται δύσκολα, είναι επιθετικό και έχει ανάγκη κοινωνικοποίησης. Μπορεί να κοιμηθεί εκτός σπιτιού. Το πλούσιο και πυκνό του τρίχωμα μαδάει πολύ και χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα. Έχει ανάγκη αρκετής άσκησης και το φαγητό του πρέπει να είναι αρκετό.

ΡΑΤΣΑ: Σαρ Πέι. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Κίνα.


ΙΣΤΟΡΙΑ: Το Σαρ Πέι, ένα σκυλί που έχουν βρεθεί ειδώλια με τη μορφή του σε τάφους της δυναστείας των Χαν (2ος αι. π.Χ – 2ος αι. μ.Χ). κινδύνευσε με εξαφάνιση την εποχή του Μάο γιατί η κατοχή σκύλου θεωρήθηκε απόδειξη πλούτου. Χάρη όμως στις εκκλήσεις για διάσωση του είδους από εκτροφέα της Κίνας και στην ανταπόκριση Αμερικανών και Καναδών εκτροφέων το Σαρ Πέι αναπτύχθηκε και έγινε γνωστό παγκοσμίως. Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν το Σαρ Πέι για φύλακα των κοπαδιών και των σπιτιών τους, στο κυνήγι και για κυνομαχίες. Αφού έφτασε στον Δυτικό κόσμο έγινε σκύλος συντροφιάς

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι μεσαίου μεγέθος σκυλί με ύψος από 40 μέχρι 51 εκ. και βάρος από 18 μέχρι 30 κιλά. Είναι γεροδεμένο με τετράγωνη δομή ζώο με μεγάλο κεφάλι γεμάτο λεπτές πτυχές. Τα μικρά μάτια είναι ανάλογα με το χρώμα του σκύλου, σκούρα αν είναι σκουρόχρωμο, και ανοιχτά αν είναι ανοιχτόχρωμο.Τα αυτιά βρίσκονται ψηλά στο κεφάλι, κλίνουν προς τα εμπρός, είναι μικρά, τριγωνικά και σε απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι χοντρή και στρογγυλή. Έχει εκ γενετής πολλές πτυχές, που οι περισσότερες παραμένουν και αφού ενηλικιωθεί. Το τρίχωμα είναι πολύ κοντό και τραχύ. Συνήθως είναι φαιοκίτρινο αλλά μπορεί να έχει όλα τα χρώματα εκτός του άσπρου, δεν έχει επίσης σημάδια ή κηλίδες.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα φιλικό σκυλί, ήρεμο, ανεξάρτητο και πολύ αφοσιωμένο στην οικογένεια Του αρέσουν τα παιχνίδια και μπορεί να συνυπάρξει με άλλα ζώα αν μεγαλώσει μαζί τους. Είναι ευπροσάρμοστο σκυλί, φύλακας, πάντα σε εγρήγορση, επιφυλακτικό με τους ξένους και ιδιαίτερα ανεκτικό στα παιδιά της οικογένειας. Προσπαθεί να επιβληθεί αλλά γίνεται υπάκουο όταν καταλάβει ποιος είναι ο αρχηγός.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΣΑΡ ΠΕΪ: Χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη, εκπαιδεύεται αλλά χρειάζεται επιμονή. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης γι' αυτό μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα. Του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά, έχει ανάγκη μικρής ποσότητας τροφής και να γυμνάζεται καθημερινά.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Πίντσερ Μινιατούρα.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Γερμανία.


ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Είναι μια ράτσα που υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες στη Γερμανία και τη χρησιμοποιούσαν για να φυλάνε τα αγροκτήματα, ειδικά τις αγροικίες, και στο κυνήγι των αρουραίων. Η Μινιατούρα Πίντσερ ξεκίνησε όταν σε γέννες Πίντσερ υπήρχαν και μικρότερα σε μέγεθος σκυλιά τα οποία ενώ οι εκτροφείς νόμιζαν ότι δεν είχαν ελπίδες να επιζήσουν, τελικά τα κατάφεραν και διαπιστώθηκε ήταν πολύ ζωηρά. Σταδιακά με επιλεκτικές διασταυρώσεις και αναπαραγωγές έγινε αυτόνομη ράτσα και πολύ δημοφιλής.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Πίντσερ Μινιατούρα είναι μια μικρογραφία του Πίντσερ με ύψος από 25 μέχρι 30,5 εκ. και βάρος από 3 μέχρι 6 κιλά. Έχει στενό και μακρύ κεφάλι με σκούρα μάτια. Τα αυτιά ξεκινάνε ψηλά είναι ή όρθια και στητά ή διπλωμένα, και η ουρά είναι συνήθως κομμένη. Έχει τρίχωμα λείο, πυκνό, τραχύ και γυαλιστερό σε χρώμα καφέ σε όλες τις διαβαθμίσεις ή μαύρο με κόκκινο ή καφέ.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι σκύλος συντροφιάς, θα μπορούσε να γίνει καλός φύλακας αλλά δεν έχει το κατάλληλο μέγεθος, είναι ατρόμητο, πιστό, κοινωνικό, αγαπάει την οικογένεια και ιδιαίτερα τα παιδιά που προτιμά να παίζει μαζί τους. Εκπαιδεύεται εύκολα και θέλει να είναι με συντροφιά. Είναι ευπροσάρμοστο και το παιχνίδι μέσα στο σπίτι είναι αρκετό για να εκτονωθεί. Προσαρμόζεται εύκολα στους ρυθμούς της ζωής στην πόλη και κοιμάται εντός σπιτιού. Έχει ανάγκη λίγης τροφής και άσκησης.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Αγίου Βερνάρδου, Σαιν Μπερνάρ. ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Ελβετία.


ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Ο σκύλος αυτός θεωρείται ότι έχει τις ρίζες του στην Ασία, από εκεί μέσω των πολέμων και τον εμπορίου έφτασε στην Ελλάδα και τη Ρώμη. Οι ρωμαίοι πολεμιστές, 2.000 χρόνια πριν, κατά την διάρκεια του γαλατικού πολέμου το έφεραν μαζί τους στην Ελβετία. Εκεί διασταυρώθηκε με τις ντόπιες ράτσες και έτσι δημιουργήθηκε ο γνωστός διασώστης των Άλπεων που μπορεί να εντοπίσει άνθρωπο θαμμένο κάτω από μέτρα χιονιού λόγω της δυνατής όσφρησής του, που βρίσκει τον πληγωμένο ή τον χαμένο επισκέπτη και τον βοηθά να ζεσταθεί, με το πλούσιο τρίχωμά του, ξαπλώνοντας δίπλα του. Το όνομά του το οφείλει στη Μονή του Αγ. Βερνάρδου οι μοναχοί της οποίας βοήθησαν στην εκτροφή του σκύλου αυτού και προετοιμάζουν τα σκυλιά έτσι ώστε μόλις παραστεί ανάγκη να τρέξουν για να διασώσουν τον άτυχο που έχει χαθεί ή πληγωθεί, έχοντας δεμένο στο λαιμό τους ένα βαρελάκι με κονιάκ για να μπορέσει να πιεί και να ζεσταθεί ο ταξιδιώτης. Ο Μπάρι, είναι ο πιο γνωστός σκύλος Αγίου Βερνάρδου που είχε σώσει περισσότερα από 40 άτομα μέσα σε 12 χρόνια. Στο τέλος του 19ου αι. δημιουργήθηκε στην Ελβετία η πρώτη Λέσχη για τα σκυλιά αυτά που χρησιμοποιήθηκαν ακόμη για έλξη και μεταφορά και λίγα χρόνια αργότερα η ράτσα αυτή αναγνωρίστηκε επίσημα. Σήμερα αποτελεί επίσης αγαπημένο κατοικίδιο, και σκυλί συνοδείας.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το ύψος του κυμαίνεται από 65 μέχρι 80 εκ. και το βάρος του από 50 μέχρι 90 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Αυτό το μεγαλόσωμο, δυνατό και εντυπωσιακό σκυλί έχει μυώδες σώμα. Τo ογκώδες και βαρύ κεφάλι έχει φαρδύ κρανίο, ανάμεσα στα μάτια σχηματίζεται αυλάκι και πάνω από αυτά υπάρχουν ζάρες. Τα σκούρα μάτια είναι μεσαίου μεγέθους και φανερώνουν φιλική διάθεση. Τα αυτιά είναι μεσαίου μεγέθους, ψηλά στο κεφάλι και κρέμονται. Η ουρά είναι φαρδιά, μακριά και χοντρή. Το τρίχωμά του, που είναι πλούσιο, είναι δύο ειδών: μακρύ και κοντό. Το μακρύ τρίχωμα είναι μεσαίου μήκους, λείο, με ελαφρύ κυματισμό ενώ το κοντό είναι λείο και σκληρό και στην βάση της ουράς είναι πιο μακρύ και πιο πλούσιο. Το σύνηθες χρώμα είναι λευκό με κόκκινο.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι έξυπνο και φιλικό σκυλί, που αγαπά την οικογένεια και ιδιαίτερα τα παιδιά. Είναι θαρραλέο, πιστό, αφοσιωμένο, γενναίο και υπάκουο σκυλί που εκπαιδεύεται εύκολα. Δεν γαβγίζει συχνά και συνυπάρχει με άλλα ζώα. Επειδή είναι μεγαλόσωμο σκυλί χρειάζεται να εκπαιδευτεί και να κοινωνικοποιηθεί από νωρίς. Κοιμάται εκτός σπιτιού, και μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα τότε όμως χρειάζεται, λόγω μεγέθους, μεγάλους και άνετους χώρους. Επειδή είναι σκύλος των χιονισμένων βουνών των Άλπεων χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή για να μην υποφέρει από τη ζέστη. Επειδή έχει πλούσιο τρίχωμα χρειάζεται βούρτσισμα, έχει ανάγκη μεγάλης ποσότητας τροφής και μέτρια άσκηση και αν χρειαστεί είναι ακούραστος οδηγός και διασώστης.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Σαμογιέντ, Σαμογιέτ, Σαμόιτ. ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Ρωσία.



ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Αυτό το Σπιτς αναπτύχθηκε από την φυλή Σαμογιέντ που κάποτε ήταν νομαδική. Στην αρχή το χρησιμοποιούσαν σαν φύλακα και σαν κυνηγό, με την πάροδο του χρόνου όμως άρχισε να τραβά φορτία και έλκηθρα και να γίνεται οδηγός και φύλακας κοπαδιών. Λόγω της ομορφιάς του έγινε αγαπητό στην τσαρική οικογένεια που αρκετές φορές το έκανε δώρο σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα των βασιλικών αυλών της Ευρώπης. Αυτό του έδωσε κύρος και προστασία. Λόγω της αντοχής του στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, στην πείνα (μπορεί να μη φάει μια μέρα), της φιλικής του διάθεσης του και γενικότερα του χαρακτήρα του έγινε το σκυλί που βοήθησε στις εξερευνήσεις σε Αρκτική και Ανταρκτική. Προς το τέλος του 19ου αι. μεταφέρθηκε στην Αγγλία και άρχισε πιο συστηματική αναπαραγωγή. Σήμερα, εκτός από σκύλος εργασίας είναι και αγαπημένο κατοικίδιο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα όμορφο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 46 μέχρι 60 εκ. και βάρος από 23 μέχρι 30 κιλά. Έχει δυνατό, τριγωνικό κεφάλι που καταλήγει σε ελαφρώς ανασηκωμένη μουσούδα και δίνει την εντύπωση ότι χαμογελά. Τα μάτια είναι λοξά, πολύ σκούρα, και σε απόσταση μεταξύ τους. Τα αυτιά βρίσκονται ψηλά, είναι κοντά, τριγωνικά, όρθια, ευκίνητα, με ελαφρώς στρογγυλεμένες άκρες και σε απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι μακριά, με πυκνό τρίχωμα και όταν περπατά είναι κουλουριασμένη πάνω από τη ράχη. Το τρίχωμα είναι πλούσιο, παχύ, πυκνό, μακρύ και τραχύ, με κοντό και πυκνό υπόστρωμα, στη μουσούδα και στο μπροστινό μέρος των ποδιών είναι κοντό ενώ στους ώμους και στον αυχένα δημιουργείται πλούσιο περιλαίμιο. Το χρώμα είναι συνήθως το λευκό αλλά υπάρχει και κρεμ ή ανοιχτό καφέ.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι φιλικό σκυλί ιδιαίτερα με τα μεγαλύτερα παιδιά, έξυπνο, πιστό, ευγενικό, πρόθυμο, συνεργάσιμο και συνυπάρχει με άλλα ζώα αν έχει κοινωνικοποιηθεί. Επειδή είναι ανεξάρτητο χρειάζεται εκπαίδευση από νωρίς. Είναι δυνατό, γεμάτο ενέργεια σκυλί που βρίσκεται σε επιφυλακή και του αρέσουν τα παιχνίδια. Ανήκει στα σκυλιά που κοιμούνται εκτός σπιτιού. Επειδή είναι συνηθισμένο στην ανθρώπινη παρουσία είναι πολύ καλός σύντροφος, του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά, αγαπάει την οικογένεια και δένεται ιδιαίτερα με ένα άτομο. Η παρουσία του στο σπίτι είναι έντονη και απαιτεί να γίνει ενεργό μέλος της οικογένειας. Αν αισθανθεί παραμελημένο, χαρούμενο, λυπημένο το φανερώνει με γαβγίσματα. Επειδή είναι δραστήριο και ενεργητικό σκυλί χρειάζεται καθημερινά αρκετή άσκηση. Χρειάζεται εκπαίδευση από νωρίς για να κοινωνικοποιηθεί και να υπακούει. Οι ανάγκες του για φαγητό είναι μικρές. Επειδή έχει πλούσιο τρίχωμα και μαδάει πολύ χρειάζεται καθημερινό βούρτσισμα. Μπορεί να εμφανίσει δυσπλασία ισχίων ή οφθαλμικές παθήσεις.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Σιβηρικό Χάσκυ.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Σιβηρία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Όταν, αιώνες πριν, οι κάτοικοι της Σιβηρίας άφηναν τα σπίτια τους και ταξίδευαν για να βρουν φώκιες και ξύλα για τα σπίτια τους είχαν ανάγκη από ζώα που να μπορούν να τραβούν φορτία, να αντέχουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες να είναι γρήγορα και σκληραγωγημένα. Αυτή η ανάγκη δημιούργησε το Σιβηρικό Χάσκυ, ένα σκύλο που μπορεί να εργαστεί σκληρά και ομαδικά, μπορεί να επιβιώσει στις σκληρές συνθήκες της Σιβηρίας και μπορεί να τραβήξει αρκετό βάρος χωρίς να κουραστεί. Πολλές φορές η ταχύτητα και η αντοχή αυτών των σκύλων έσωσαν τους ιδιοκτήτες τους όταν στις ξαφνικές επιδρομές των εισβολέων φόρτωναν οικογένεια και περιουσία στα έλκηθρα και έφευγαν γρήγορα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μεσαίου μεγέθους σκυλιά, το ύψος του κυμαίνεται από 50 μέχρι 60 εκ. και το βάρος από 15 μέχρι 27 κιλά. Είναι όμορφο σκυλί με δυνατό κεφάλι. Έχει μάτια λίγο λοξά, συνήθως μπλε ή καστανά, και είναι από τα λίγα σκυλιά που μπορεί να έχει διαφορετικό χρώμα στο κάθε μάτι. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους, τριγωνικά όρθια και στητά. Η ουρά του έχει πλούσιο τρίχωμα, ξεκινά από τη βάση της ράχης και είναι πανέμορφη. Το πλούσιο τρίχωμά του είναι διπλό, μαλακό και πυκνό εσωτερικά για να κρατάει τη ζέστη, σκληρό και μακρύ εξωτερικά για να το προστατεύει από το νερό. Μπορεί να είναι σε όλα τα χρώματα και συνήθως διαθέτει λευκή μάσκα που το κάνει να δείχνει φιλικό και δραστήριο.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι ανεξάρτητο σκυλί, δραστήριο και ενεργητικό. Είναι υπάκουο και συνεργάσιμο όταν θέλει, γι' αυτό χρειάζεται εκπαίδευση από μικρό. Δένεται με την οικογένεια, ειδικά με τα παιδιά και γίνεται μέλος της. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, γαβγίζει και μπορεί να γίνει επιθετικό στα άλλα σκυλιά. Είναι δυνατό και εργατικό σκυλί, σέρνει βαριά φορτία και τραβάει έλκηθρα. Ανήκει στα σκυλιά που κοιμούνται εκτός σπιτιού. Του αρέσει η εργασία, έχει μανία να σκάβει και να το σκάει. Δεν μπορεί να μένει μόνο του στο χώρο γιατί έχει ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά. Από τη φύση του δεν είναι πολύ υπάκουο, γι' αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη. Είναι γερό, υγιές και ανθεκτικό σκυλί αλλά μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία και καταρράκτη. Μαδάει δυο φορές το χρόνο, ενώ αν ζει σε εσωτερικό χώρο μπορεί συνεχώς. Χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα, έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και έντονης και συνεχούς άσκησης.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Γερμανικός Μολοσσός.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Γερμανία.



ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Απόγονος των μεγάλων σκύλων που χρησιμοποιούσαν οι ρωμαίοι πολεμιστές, αναπτύχθηκε στην Κεντρική Ευρώπη για να οδηγεί κοπάδια και σαν φύλακας, στη συνέχεια έγινε κυνηγός θηραμάτων, κυρίως μεγάλων, και με την πάροδο των χρόνων με διασταυρώσεις δημιουργήθηκε ο “ευγενής” σκύλος του σήμερα. Αρκετοί πιστεύουν ότι προέρχεται από τη Δανία, αλλά στη Γερμανία ήταν οι κύριοι εκτροφείς αυτής της ράτσας.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι μεγαλόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 75 μέχρι 82 εκ. και το βάρος του από 45 μέχρι 55 κιλά. Είναι κομψό, δυνατό σκυλί με μικρό και μακρύ κεφάλι. Τα αυτιά του ξεκινάνε από ψηλά και κρέμονται κοντά στο κεφάλι. Τα μάτια είναι σκούρα και δείχνουν έξυπνα και ζωηρά. Το τρίχωμά του είναι κοντό, πυκνό, λείο και γυαλιστερό και τα χρώματα είναι φαιοκίτρινο, χρυσοκίτρινο, κίτρινο, μπλε, μαύρο με ή χωρίς λευκά ή μαύρα σημάδια.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι κομψό, δυνατό, φιλικό, ήρεμο σκυλί που χαρακτηρίζεται ευγενικό. Δένεται με την οικογένεια και αγαπά τα παιδιά. Αν και μεγαλόσωμο σκυλί, μπορεί να προσαρμοστεί στη ζωή σε διαμέρισμα αλλά έχει ανάγκη την ανθρώπινη παρουσία, αλλιώς υποφέρει. Είναι ένα χαρούμενο, φιλικό σκυλί, που κοιμάται έξω από το σπίτι, χρειάζεται άσκηση έντονη όταν είναι ενήλικο, ειδικά αν ζει μέσα σε διαμέρισμα, αλλά σαν κουτάβι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή σαν μεγαλόσωμο αναπτύσσεται αργά, να μην καταπονείτε με ασκήσεις. Έχει ανάγκη την ανθρώπινη παρουσία και γίνεται μέλος της οικογένειας. Το τρίχωμά του δεν το προστατεύει από το κρύο και πρέπει να το προσέχουμε γιατί μπορεί να πάθει πνευμονία. Χρειάζεται βούρτσισμα και έχει ανάγκη μεγάλης ποσότητας τροφής.

Sphynx (γάτα)

Χαρακτηριστικά

Το Sphynx εμφανίζεται να είναι μια άτριχη γάτα, αν και δεν είναι αληθινά άτριχη. Το δέρμα πρέπει να έχει τη σύσταση Δέρμα αιγάγρων. Μπορεί να καλυφθεί με την πολύ μαλακή τρίχα που μπορεί μόνο να περιγραφεί ως fuzz ροδάκινων. Επειδή οι γάτες sphynx δεν έχουν καμία τρίχα για να τους κρατήσουν θερμούς προτιμούν να αγκαλιάσουν επάνω ενάντια σε άλλα ζώα και άνθρωποι, τείνουν ακόμη και να αγκαλιάσουν επάνω και ύπνος με τους ιδιοκτήτες τους κάτω από τις καλύψεις. Η έλλειψη παλτού καθιστά τη γάτα αρκετά θερμή στην αφή. Τα μουστάκια και τα φρύδια μπορούν να είναι παρόντα, είτε ολόκληρος είτε σπασμένος, είτε μπορούν να είναι συνολικά απόντα. Το δέρμα τους είναι το χρώμα η γούνα που τους θα ήταν, και όλη η συνηθισμένη γάτα που χαρακτηρίζει τα σχέδια (στερεό, σημείο, φορτηγό, τιγρέ, tortie, κ.λπ.) μπορεί να βρεθεί σε Sphynx επίσης.

Το Sphynxes έχει γενικά τα wedge-shaped κεφάλια και τους εύρωστους, βαριούς οργανισμούς. Πολλές γάτες αυτής της φυλής αναπτύσσονται κοιλιές δοχείων.

Το Sphynxes είναι γνωστό για την εξωστρεφή συμπεριφορά τους. Επιδεικνύουν ένα υψηλό επίπεδο της ενέργειας, της νοημοσύνης, της περιέργειας, και της αγάπης για τους ιδιοκτήτες τους.

Ενώ sphynx οι γάτες στερούνται ένα παλτό που ρίχνει ή που καλλωπίζει, δεν είναι συντήρηση-ελεύθερες. Τα πετρέλαια σώματος, που θα απορροφώνταν κανονικά από την τρίχα, τείνουν να ενισχύσουν στο δέρμα. Κατά συνέπεια, ο κανονικός καθαρισμός (συνήθως υπό μορφή λουσίματος) είναι απαραίτητος, συνήθως ένα λουτρό εβδομαδιαίως είναι ικανοποιητικός. Η προσοχή πρέπει να ληφθεί για να περιορίσει την έκθεση της γάτας Sphynx στο υπαίθριο φως του ήλιου επί μακρόν, δεδομένου ότι μπορούν να αναπτύξουν ένα ηλιακό έγκαυμα, παρόμοιος με αυτήν της ανθρώπινης έκθεσης. Γενικά, οι γάτες Sphynx δεν πρέπει ποτέ να επιτραπούν υπαίθρια αφύλακτο, δεδομένου ότι έχουν περιορίσει τα μέσα να συντηρηθεί η θερμότητα σωμάτων στις πιό κρύες θερμοκρασίες, και η περίεργη φύση τους μπορεί να τις πάρει στις επικίνδυνες θέσεις ή τις καταστάσεις.

Αν και οι γάτες Sphynx είναι μερικές φορές πιθανά hypoallergenic λόγω της έλλειψης παλτού τους, αυτό είναι όχι πάντα η περίπτωση. Οι αλλεργίες στις γάτες προκαλούνται από τα πετρέλαια σωμάτων και όχι την τρίχα η ίδια γατών. Οι γάτες Sphynx γίνονται ντυμένες με αυτά τα πετρέλαια καθαριμένος, ο οποίος ξεραίνει έπειτα και γίνεται αερομεταφερόμενος. Εκείνοι με τις αλλεργίες γατών μπορούν να αντιδράσουν χειρότερα στην άμεση επαφή με τις γάτες ένα Sphynx από άλλες φυλές. Εντούτοις, οι συγκρουόμενες εκθέσεις μερικών ανθρώπων που ανέχονται επιτυχώς τις γάτες Sphynx υπάρχουν επίσης

Κοιμητήρια ζώων


    Iερό ζώο για τους Αιγύπτιους η γάτα.



Τα κοιμητήρια ζώων δεν είναι σημερινή εκκεντρικότητα. Στις Θήβες της Αιγύπτου, υπήρχε ειδικό κοιμητήρι για τους πιθήκους, ενώ νεκροταφείο για γάτες υπήρχε στη Βουβάστια και το Μπεν-Χασάν, για κροκόδειλους στην πόλη Ομπός, για το ιερό πτηνό ίβις, στην πόλη Ασμουνέν και για τράγους στην Ελεφάντινη κα.
Συμπέρασμα: κατά την αρχαιότητα τα ιερά ζώα, σήμερα τα αγαπημένα, χαίρουν της ίδιας φροντίδας των ανθρώπων για τη μετέπειτα ζωή.

ΓΑΤΕΣ ΣΙΑΜ

Οι γάτες του Σιάμ στη αρχή ονομάζονταν ''Βασιλικές'' οι οποίες προήλθαν από το Σιάμ (Ταΐλάνδη). Το 1884 ο βασιλιάς του Σιάμ χάρισε ένα ζευγάρι γάτες Σιάμ στο βρετανό πρόξενο της Μπανγκόκ. Εκείνος τις πήρε μαζί του και έτσι έχουμε τις πρώτες Σιαμέζες στην Αγγλία. Άρχισαν να εμφανίζονται στη τηλεόραση κυρίως σε σόου με γάτες αλλά και σε Αμερικανικά σόου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτές οι γάτες έχουν ποικιλία χρωμάτων όπως:

1. Η ποικιλία με τα σκούρα καφέ άκρα που είναι και η πιο γνωστή.

2. Ενώ η ανοιχτόχρωμη ποικιλία με σοκολατί άκρα εμφανίστηκε με το καιρό.

3. Η ποικιλία <<blue point>> (με γαλάζια σημεία) αναγνωρίστηκε επίσημα το 1934.Η blue point είναι γαλαζωπή-λευκή με γκριζογάλαζα σημεία.

4. Η <<chocolate poinΕίναι συνήθως πολύ υγιείς με πολύ καλές διατροφικές ορέξεις. Οι περισσότεροι εκτροφείς συνιστούν ξηρά τροφή υψηλής ποιότητας, και οι περισσότερες γάτες τρώνε όποτε θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν να γίνουν υπέρβαρες. Οι μεσήλικες γάτες (μεταξύ 5-10 ετών) είναι αυτές που έχουν τα περισσότερα προβλήματα με το βάρος τους, το οποίο συνήθως ελέγχεται με την αλλαγή της διατροφής σε ένα πρόγραμμα χαμηλής θερμιδικής αξίας.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Η γάτα από μόνη της είναι ικανή να φροντίζει την καθαριότητά της και να είναι περιποιημένη. Ωστόσο, πολλές γάτες απολαμβάνουν το βουρτσίσμα, και είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αφαιρεθούν οι νεκρές τρίχες και να μην καταλήξουν  σε ρούχα ή έπιπλα.Αν και οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, δεν αποβάλουν υπερβολικό τρίχωμαt>> (με σοκολατί σημεία) αναγνωρίστηκε πιο μετά.

5.Έπειτα το 1955 ακολούθησε η ποικιλία <<lilac point>> (με λιλά σημεία), με την οποία ολοκληρώθηκε η ράτσα. Η lilac point έχει ρόζ-γκριζωπά σημάδια με λευκό σώμα που κάνει τη γάτα να φαίνεται πιο αιθέρια στο χρώμα.

Γάτα Άγκυρας - Turkish Angora    

Η γάτα Αγκύρας είναι μια από τις αρχαιότερες ράτσες. Εξελίχθηκε φυσικά, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση στην Ασία. Έφτασε από την Τουρκία πρώτα στην Ιταλία από έναν αρχαιολόγο και εξερευνητή, τον Pietro della Valle "il Pellegrino" και αργότερα στην Γαλλία από τον Nicolas Claude Fabri de Peiresc, συλλέκτη έργων τέχνης.

Η γάτα Αγκύρας είναι μικρές, με λυγερό και ελαφρύ σκελετό, λικνιστό βάδισμα και μακριά, φουντωτή ουρά. Είναι γάτες χαριτωμένες, παιχνιδιάρες, τρυφερές. Είναι μια γάτα που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Δένεται πολύ με ένα μόνο μέλος της οικογένειας και της αρέσει να το ακολουθεί συνέχεια. Όταν της μιλάει το αφεντικό της κάθεται και ακούει και μερικές φορές φαίνεται να προσπαθεί να απαντήσει με το μιαούρισμά της.

Το τρίχωμα αυτής της γάτας είναι μακρύ, μεταξένιας υφής, λίγο μακρύτερο γύρω από το λαιμό, την ουρά και τα πόδια. Μπορεί να είναι λευκό, μαύρο, μπλε, κρεμ, κόκκινο, Tabby mackerel και blotched, Silver tabby, Red tabby, Brown tabby, Blu tabby, Cream tabby, Tortie, Tortie blu-crema. Το πιο συνηθισμένο χρώμα είναι το λευκό.

Μέιν Κουν (Maine Coon)


Είναι μια από τις μεγαλύτερες σε μέγεθος ράτσες κατοικίδιας γάτας και είναι γνωστή για την εξυπνάδα και τα μοναδικά φυσικά χαρακτηριστικά της. Υπάρχουν πολλοί μύθοι οι οποίοι αναφέρονται στην καταγωγή της Μέιν Κουν. Ο επικρατέστερος υποστηρίζει ότι προήλθε από ζευγάρωμα ημιάγριων γάτων της πολιτείας του Μέιν με ρακούν!!Αν και βιολογικά αδύνατη, η ιστορία αυτή ενεπνεύστηκε από τη «θαμνώδη» ουρά της, όπως επίσης και από το γκρίζο-καφέ τρίχωμά της με τις ραβδώσεις και τα σημάδια που μοιάζει καταπληκτικά με αυτό του ρακούν. Έτσι, ο μύθος οδήγησε στο όνομα Μέιν Κουν ( από την πολιτεία του Μέιν και το ρακούν).

Πανάρχαιοι συμβολισμοί στην ουρά του παγωνιού


    Το παγώνι, σύμβολο της Ήρας.



Το παγώνι είναι το σύμβολο της Ήρας, ως θεάς που κυβερνάει τα άστρα.
Το αρσενικό παγώνι με τη βαθυγάλαζη ουρά του, διάσπαρτη από φωτεινές βούλες, είναι ο ουρανός με τα άστρα, πάνω στα οποία δεσπόζει η σύζυγος του Δία.

Γάτα Βιρμανίας

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η γάτα της Βιρμανίας είναι μια διασταύρωση μεταξύ της περσικής και της σιαμέζας γάτας. Είναι πανέμορφη και συνοδεύεται από ένα θρύλο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Πολύ φιλική προς τον άνθρωπο και σχετικά εύκολη στην περιποίηση. Παρακάτω θα δούμε πιο αναλυτικά ποια είναι η γάτα της Βιρμανίας.

Ιστορία
Η γάτα της Βιρμανίας από την περιοχή Μπούρμα όπου και την είχαν σαν ιερή γάτα.Ο χρωματισμός της αποτελεί μέρος ενός θρύλου. Αιώνες πριν, ο λαός του Χμερ στην Ασία έχτισε τον ναό του Λαο-Τσουν στον οποίο θα λατρευόταν μια χρυσή θεότητα με μάτια σε χρώμα ζαφειρένιο μπλε, η Τσουν-Κυαν-Κσε. Ένας ιερέας, ο Μουν-Χα, πολύ συχνά πήγαινε στο ναό αυτό για διαλογισμό, και έπαιρνε πάντα μαζί του τον Σινχ, μια πανέμορφη λευκή γάτα. Μια νύχτα κάποιοι επιδρομείς έκαναν επίθεση στο ναό και ο Μουν-χα σκοτώθηκε. Καθως ο Μουν-Χα πέθαινε, ο Σινχ, τοποθέτησε τα πόδια του πάνω στο νεκρό του αφεντικό και κοίταξε την χρυσή θεότητα. Την ίδια στιγμή, το τρίχωμά του από λευκό, μετατράπηκε σε χρυσαφί, και τα κίτρινα μάτια του σε ζαφειρένιο μπλε, όπως της θεότητας. Τα 4 λευκά πόδια του έγιναν καφετιά, αλλά οι πατούσες του που ακουμπούσαν το νεκρό ιερέα, παρέμειναν λευκές, σαν ένα σύμβολο αγνότητας.

Το επόμενο πρωί, οι 100 λευκές γάτες του ναού, έγιναν χρυσαφιές σαν τον Σινχ, ο οποίος δεν άφησε τον ιερό θρόνο για 7 μέρες, όπου και πέθανε παίρνοντας μαζί του στον παράδεισο την ψυχή του αφέντη του. Από τότε, όταν μια ιερή γάτα πέθαινε στον ναό του Λαο-Τσουν, η ψυχή του ιερέα λεγόταν ότι την συντρόφευε στο ταξίδι της.

Αυτό βέβαια είναι ο θρύλος. Ιστορικά, ο ναός τελικά έμεινε ανέπαφος μέχρι που ξανάεγινε επιδρόμη στην αρχή αυτού του αιώνα. Δυο δυτικοί, ο Αυγουστος Παβί και ο Γκορντον Ράσελ βοηθήσαν τους ιερείς. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι ιερείς αργότερα έστειλαν στους δυο άντρες, που έμεναν στην Γαλλία, ένα ζευγάρι γάτες Βιρμανίας. Αυτό συνέβη το 1919. Δυστυχώς το αρσενικό δεν επέζησε το ταξίδι από την Μπούρμα στη Γαλλία, αλλά η θηλυκιά, η Σίτα, ήδη είχε μείνει έγκυος και έτσι διαβεβαιώθηκε η επιβίωση της ράτσας στον δυτικό κόσμο.

Οι πρώτες γενιές χάθηκαν. Η ράτσα όπως την ξέρουμε και που αναγνωρίστηκε στην Γαλλία το 1925 προέρχεται από ένα ζευγάρι, τον Ορλοφ και Ξένια Ντε Κάμπα. Αλλά οι γάτες τις Βιρμανδίας υπέφεραν
από διάφορες μετακινήσεις μέσα στην Ευρώπη. Μετά από μια σχετικά ήρεμη περίοδο στην Γαλλία κατά το 1930, με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρχε πάλι μόνο ένα ζευγάρι γάτες Βιρμανίας που επέζησαν, και χρειάστηκαν πολλά χρόνια για το είδος για να επανέλθει.

Αναγνωρίστηκε σαν ράτσα στην Βρετανία το 1966, ενώ στις ΗΠΑ αναγνωρίστηκε το 1967. Ωστόσο, εμφανίζονταν σε πειραματικές τάξεις αρκετά χρόνια πριν, και πρώτη φορά εμφανίστηκαν σε διαγωνισμό πρωταθλητών το 1965. Οι περισσότερες εισάγονται από την Βρετανία, αλλά είναι μια σχετικά σπάνια ράτσα στις Η.Π.Α.

Χαρακτηριστικά
Η γάτα της Βιρμανίας είναι γάτα με πολύ καλές ισορροπίες χαρακτηριστικών. Έχει υπέροχη ιδιοσυγκρασία και πολύ ωραία εμφάνιση. Δεν είναι πολύ υπερβολική σε κανένα χαρακτηριστικό της.

Έχουν πολύ απαλή φωνή, που σπάνια ακούγεται και αυτό γίνεται συνήθως για να υπενθυμίσουν για φαγητό ή γιατί αναζητάνε την προσοχή του ιδιοκτήτη τους. Επίσης αυτό που αρέσκονται να κάνουν είναι να ξαπλώνουν ανάσκελα και να επιδεικνύουν τις λευκές τους πατούσες.

Προσωπικότητα
Οι γάτες της Βιρμανίας έχουν ένα πολύ ισορροπημένο χαρακτήρα. Είναι πολύ έξυπνες και δένονται πολύ με τους ανθρώπους. Επίσης διακρίνονται για την περιέργειά τους. Τους αρέσει πολύ να ανακαλύπτουν με τι ασχολείται κάθε φορά ο ιδιοκτήτης τους ή να ψάχνουν για οτιδήποτε είναι καινούριο μέσα στο σπίτι. Είναι γεγονός πως τους αρέσει πολύ να βρίσκονται ανάμεσα στους ανθρώπους.

Επίσης, είναι αξιοπρόσεκτο το ότι οι γάτες Βιρμανίας ρυθμίζουν το πρόγραμμά τους ανάλογα με αυτό του ιδιοκτήτη τους. Οι περισσότερες από αυτές πάντα περιμένουν τον ιδιοκτήτη τους στην πόρτα μόνο και μόνο για να τον χαιρετίσουν.

Περιγραφή
Η γάτα της Βιρμανίας είναι μια γάτα μέσου μεγέθους (οι αρσενικοί συνήθως ζυγίζουν από 3,5 μεχρι 5,5 κιλά, ενώ οι θηλυκές είναι λίγο μικρότερες). Το τρίχωμά της είναι σχετικά μακρύ και η σύστασή του είναι τέτοια που δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Έχουν πιο σκούρο χρώμα στα πρόσωπά τους, τα αυτιά τους, τις πατούσες και την ουρά, και λευκές πατούσες. Τα μάτια τους είναι πάντα μπλε.

Βρετανική Κοντότριχη - British Shorthair


Υπάρχουν δυο εκδοχές για την προέλευση της φυλής αυτής. Σύμφωνα με τη μια η Βρετανική κοντότριχη ήταν αποτέλεσμα της διασταύρωσης της Ρωμαϊκής γάτας με την Ευρωπαϊκή κοντότριχη που έγινε πριν απο περίπου δύο χιλιετίες. Αρχικά τη μετέφεραν στη Βόρεια Ευρώπη και από εκεί σε απομακρυσμένα βρετανικά νησιά. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η Βritish shorthair, θεωρείται απόγονος της British Domestic Shorthair ή της British Moggie. Η Moggie υπήρχε στην Μεγάλη Βρετανία για πολλούς αιώνες, από το 1800 και μετά ο Weir Harrison βοήθησε να αναγνωριστεί η Βritish shorthair σαν επίσημη φυλή όπου και το κατάφερε 70 χρόνια μετά. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θέλοντας να βελτιώσουν τη φυλή έκαναν κάποιες διασταυρώσεις με περσικές γάτες ή κοντότριχες και έτσι προέκυψε η british_shorthair στη σημερινή της μορφή.Η British Shorthair σαν χαρακτήρας είναι πολύ σταθερή, ήρεμη, υπομονετική και προσαρμόζετε εύκολα σε οποιοδήποτε οικογενειακό περιβάλλον. Δεν απαιτεί την απόλυτη προσοχή σας, νοιώθει άβολα στις πολλές αγκαλιές, ενώ απολαμβάνει να κάθετε δίπλα σας ή να σας ακολουθεί παντού στο σπίτι. Είναι ιδανική συντροφιά για πολυάσχολους ανθρώπους, αφού απολαμβάνει να τεμπελιάζει στο σπίτι τις ώρες που εσείς λείπετε. Δεν είναι ιδιαίτερα ομιλητική και έτσι σπάνια θα την ακούσετε να νιαουρίζει.Είναι μεγάλη και σωματώδης γάτα, με φαρδύ στήθος, και πλάτη. Στην πλήρη ανάπτυξή της το βάρος της μπορεί να φτάσει μέχρι τα 8 κιλά. Έχει στρογγυλό κεφάλι, με «χάλκινα» συνήθως μάτια και φουσκωτά μάγουλα. Το τρίχωμά της είναι πυκνό, πλούσιο και κοντό με βασικότερο χρώμα της το γκρίζο. Η Βρετανική κοντότριχη μπορεί να έχει οποιοδήποτε χρώμα (μαύρο, άσπρο, ασημί, κανελί, σοκολατί, μπεζ), ή συνδυασμό χρωμάτων, να είναι μονόχρωμη ή δίχρωμη με σκούρα άκρα αλλά πάντα κυρίαρχο χρώμα το γκρι

Γάτα Σομαλίας


Η ιστορία της γάτας Σομαλίας είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή της γάτας Αβυσσηνίας κι αυτό, γιατί η γάτα Σομαλίας είναι στην ουσία μια μακρύτριχη γάτα Αβυσσηνίας. Λέγεται ότι οι πρώτες γάτες Σομαλίας προέκυψαν κατά τη διάρκεια του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου όταν οι Άγγλοι κάτοχοι γατών ράτσας αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τις γάτες τους, οι οποίες συνεπώς ζευγάρωναν ελεύθερα. Εάν λοιπόν μια καθαρόαιμη γάτα Αβυσσηνίας ζευγάρωνε με μια γάτα μακρύτριχης ράτσας τα γατάκια θα είχαν και χαρακτηριστικά μακρύτριχης ράτσας.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η γάτα Σομαλίας προέκυψε μετά από σκόπιμο ζευγάρωμα γατών ράτσας Αβυσσηνίας με μακρύτριχες ράτσες.
Από το 1960 κι έπειτα, εκτροφείς γατών άρχισαν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μακρύτριχη εκδοχή της ράτσας Αβυσσηνίας. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1970 καθιερώθηκε η ράτσα Σομαλίας στις ΗΠΑ και το 1982 στην Ευρώπη.

Το όνομα της ράτσας προέκυψε λόγω της στενής συγγένειας της ράτσας με αυτή της Αβυσσηνίας, μιας και η Σομαλία συνορεύει με την Αιθιοπία (παλαιότερα γνωστή και ως Αβυσσηνία).

Η γάτα Σομαλίας είναι μια εύθυμη και γεμάτη περιέργεια γάτα με γνήσια ένστικτα κυνηγού. Της αρέσει να παίζει, να κυνηγά και είναι αρκετά δραστήρια. ʽΕχει ήπιο ταμπεραμέντο και είναι ιδιαίτερα κοινωνική και συχνά ομιλιτική! Συνήθως τα πάει καλά με άλλα ζώα καθώς και με μικρά παιδιά. Της αρέσει να τραβάει την προσοχή, είναι πολύ έξυπνη και μαθαίνει εύκολα. Επίσης τρελαίνεται για εξερευνήσεις και βρίσκεται ευχαρίστως ανάμεσα στα πόδια του αφεντικού της όταν πρόκειται για δουλειές του σπιτιού.

Θεωρείται μια από τις ιδανικότερες γάτες για συντροφιά μιας και είναι ιδιαίτερα κοινωνική και αναπτύσσει στενή σχέση με το αφεντικό της. Είναι μια γάτα που απαιτεί αλλά και δίνει πολλή αγάπη.

Εμφανισιακά, η γάτα Σομαλίας θυμίζει μικρή αλεπού. Είναι γάτα μετρίου μεγέθους, ευκίνητη, μυώδης και χαριτωμένη.

Έχει σχετικά μεγάλα αφτιά, το πρόσωπό της θυμίζει σχήμα καρδιάς κι έχει μεγάλα αμυγδαλωτά, εκφραστικά μάτια συνήθως πράσινα, κίτρινα ή κεχριμπαρένια. Γύρω από τα μάτια έχει μια λεπτή άσπρη γραμμή.

Το τρίχωμά της είναι μοναδικό. Έχει βελούδινη υφή και η κάθε τρίχα αποτελείται από 3 έως και 10 χρωματισμούς. Η ουρά είναι φουντωτή και το τρίχωμα κάπως μακρύτερο γύρω από το λαιμό και τα πίσω πόδια.
Παρά το γεγονός ότι το τρίχωμα είναι μακρύ δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Αρκεί ένα βούρτσισμα μία φορά την εβδομάδα.

ΓΑΤΑ ΣΚΩΤΙΑ( Felis gatus)

H γάτα (Felis catus) ανήκει στην οικογένεια των Αιλουριδών και είναι το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.

Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων για τροφή. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδος γλώσσας του σώματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνία. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας. Το 1906 ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Φίλων της Γάτας (Cat Fancier's Association, αρκτικόλεξο CFA).

Στην Κίνα οι γάτες εκτρέφονται με σκοπό το εμπόριο της γούνας τους. Το γεγονός ότι στοιβάζονται σε κλουβιά και θανατώνονται έχει προκαλέσει αντιδράσεις από φιλοζωικές κυρίως οργανώσεις παγκοσμίως .

Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα έρευνας του 2007 έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των κατοικιδίων γατών πιθανώς ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felis silvestris lybica) που έζησαν στην Εγγύς Ανατολή γύρω στο 8000 π.Χ.

Norwegian Forest Cat (Γάτα Νορβηγικού Δάσους)

Η Γάτα του Νορβηγικού Δάσους είναι μία ράτσα οικόσιτης γάτας που είναι γηγενής στη Βόρεια Ευρώπη. Πρόκειται για πολύ παλιά ράτσα, που δημιουργήθηκε μέσω της προσαρμογής στο πολύ κρύο κλίμα της περιοχής αυτής. Παρότι είναι αποδεκτό ότι η γάτα αυτή προέρχεται από τη Νορβηγία, για την ακριβή καταγωγή της οι απόψεις διίστανται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι γάτες αυτές συναντώνται στη λαική παράδοση της Νορβηγίας, όπου λέγεται ότι ήταν κατοικίδια των Βικινγκς. Το 16ο αιώνα περιγράφηκαν σαν γάτες μεγαλόσωμες, με μακρυά πόδια, μακριές χαίτες και τουφές τριχών στα αυτιά. 'Οπως ακριβώς και οι σημερινές γάτες του δάσους, είχαν μια ιδιαίτερη αγάπη στο νερό και ήταν ικανές να πιάνουν ψάρια από λίμνες και ποτάμια. Σε μερικές δοξασίες τις παρουσίαζαν ως υπερφυσικά πλάσματα, κάτι το όποιο είναι εύκολο να γίνει κατανοητό αν τις φανταστούμε να μετακινούνται γρήγορα πάνω στα δέντρα με τα μακριά, κομψά σώματά τους και τις πλούσιες, φουντωτές ουρές τους. Η Γάτα του Νορβηγικού Δάσους όπως την ξέρουμε σήμερα προέκυψε μέσω της φυσικής επιλογής, καθώς μόνο οι πιο σκληρές γάτες με το πιο πυκνό αδιάβροχο τρίχωμα και άλλα ειδικά χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να επιβιώσουν στο πολύ κρύο κλίμα της Νορβηγιας. Οι γάτες αυτές παρουσιάστηκαν σε έκθεση για πρώτη φορά το 1930 στη Γερμανία, κι η αντιμετώπιση των κριτών ήταν πολύ θετική. Ο Δεύτερος όμως Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε την εκτροφή των γατών αυτών κι έτσι η ράτσα έμεινε «ξεχασμένη» μέχρι το 1970. Σήμερα, οι γάτες αυτές εκτρέφονται σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Πολιτειών, και κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι πρόκειται για τους αρχικούς προγόνους των MaineCoonκαι των μακρύτριχων Manx.

Οι γάτες του Νορβηγικού Δάσους έχουν χοντρό, χνουδωτό τρίχωμα που χωρίζεται σε δύο στρώματα, φουντωτά αυτιά και μακριά φουντωτή ουρά. ʽΌλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τις προστατεύουν από το κρύο. Το τρίχωμά τους είναι αδιάβροχο χάρη στο τραχύ εξωτερικό στρώμα και στο πυκνό εσωτερικό. Είναι πολύ μεγαλόσωμες γάτες, με τους αρσενικούς να φτάνουν τα 6-10 κιλά και τις θηλυκές τα 3-5. Τα πίσω πόδια τους είναι πιο μακριά από τα μπροστινά. Ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της ράτσας αυτής είναι το πόσο πολύ διαφορετική μπορεί να μοιάζει η ίδια γάτα ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Κάποια στιγμή την άνοιξη αποβάλλουν το χειμερινό στρώμα του τριχώματος που τις ζεσταίνει και τις μακριές εξωτερικές τρίχες που δε μπερδέυονται και τις προστατεύουν από το χιόνι και τη βροχή. Οι τρίχες στο εσωτερικό του αυτιού που διώχνουν τον αέρα και το χιόνι (και μπορεί να είναι πολύ μακριές, 8-10 εκατοστά,σχηματίζοντας καμπύλες μέσα και έξω από το αυτί)παραμένουν όλο το χρόνο. Η ουρά είναι πάντα φανταστική, με πολύ μεγάλο μήκος που φτάνει και τα 30 εκατοστά όταν τεντωθεί στο μέγιστό της. Ίσως όμως το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του τριχώματος είναι η "χαίτη"(στο λαιμό). Την άνοιξη μπορεί να εξαφανιστεί, θα εμφανιστεί όμως και πάλι μόλις αρχίσουν να μικραίνουν οι μέρες. Οι γάτες αυτές εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα χρώματα, από το άσπρο μέχρι το πιο βαθύ μαύρο σε όλους τους ενδιάμεσους συνδυασμούς εκτός από τα χρώματα των Σιαμέζων και των Περσικών γατών των Ιμαλαίων. Οι σκουρόχρωμες γάτες απαιτούν λιγότερο τρίχωμα για να μένουν ζεστές εφόσον απορροφούν περισσότερη ακτινοβολία από τον ήλιο. Αντιθέτως, οι ανοιχτόχρωμες γάτες τείνουν να έχουν πιο πυκνό τρίχωμα με περισσότερο εσωτερικό στρώμα. Επίσης κάποια χρώματα αλλάζουν από πιο ανοιχτά σε πιο σκούρα με τις εποχές. Παρά το μακρύ τρίχωμα, λίγο ως και καθόλου χτένισμα απαιτείται το χειμώνα, συνίσταται όμως να χτενίζονται κατά την ανοιξιάτικη απόπτωση.

Οι γάτες του Νορβηγικού δάσους, όπως και οι MaineCoon, είναι πολύ έξυπνες, παιχνιδιάρες και τους αρέσει η ανθρώπινη παρέα. Τους αρέσει το «έξω», είναι καλά προσαρμοσμένες στον κρύο καιρό και είναι καταπληκτικοί κυνηγοί. Παρά το ότι τους αρέσει να ζουν έξω, απολαμβάνουν τη συντροφιά των ανθρώπων και των άλλων ζώων και θα αναζητήσουν συντροφιά αν καμιά φορά τα αφεντικά τους τις αφήσουν μόνες τους. Δε στρεσάρονται εύκολα, και είναι αρκετά υπομονετικές, γεγονός που τις καθιστά ιδανικές για οικογένειες με παιδιά. Τους αρέσουν πολύ τα ψηλά σημεία με «θέα» και λατρεύουν να σκαρφαλώνουν σε δέντρα, ή αν μένουν μόνο μέσα να σκαρφαλώνουν σε συσκευές, βιβλιοθήκες η άλλα ψηλά σημεία

Πουλιά σε παλαιολιθικές βραχογραφίες


    Εικόνα πουλιού από το σπήλαιο του Λασκό.


O παλαιολιθικές βραχογραφίες πολύ σπάνια περιλαμβάνουν εικόνες πουλιών. Μήπως μπορούμε να υποθέσουμε ότι το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι τα πτηνά δεν είχαν σημαντική θέση στις τροφικές συνήθειες του ανθρώπου της απώτερης προϊστορίας και ως εκ τούτου δεν τους έδιναν ιδιαίτερη σημασία;
Αριθμητικά τα περισσότερα πουλιά που απεικονίστηκαν είναι νεροπούλια (κύκνοι κοντά στη λίμνη Ονέγκα, Β-Δ Ρωσία), ενώ άλλες παραστάσεις με πουλιά βρίσκονται σε σπήλαια της Γαλλίας (Λασκό κ.α). Μια παράσταση μάλιστα με πουλί, βίσωνα και έναν άνθρωπο, ερμηνεύτηκε από τους ειδικούς ως μυθολογική ή αλληγορική παράσταση, ενώ άλλες παριστάνουν κουκουβάγιες και άλλα μικρά πτηνά.

Eλληνικός Ποιμενικός (Canis familiaris)


Στο πλαίσιο της πρόληψης και της μείωσης των ζημιών που προκαλούν οι αρκούδες και οι λύκοι στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ εκτρέφει, από το 1998, ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους και τους χορηγεί δωρεάν σε κτηνοτρόφους των οποίων τα κοπάδια βόσκουν σε ορεινές περιοχές που αποτελούν το βιότοπο των μεγάλων σαρκοφάγων ζώων.  Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος εκτρέφεται αιώνες τώρα, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές της χώρας μας. Η προσαρμογή του ελληνικού ποιμενικού στις αντίξοες συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας, με την πάροδο των αιώνων του έδωσε την δυνατότητα να διαμορφώσει ορισμένα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πολύτιμο και αναντικατάστατο φύλακα, ικανό να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις μεγάλων σαρκοφάγων, όπως η αρκούδα και ο λύκος.  Σήμερα, με την εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας και την εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της, η παραδοσιακή αυτή ελληνική φυλή σκύλων κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Χαρακτηριστικά

Ο ελληνικός ποιμενικός (Canis familiaris) ανήκει στην οικογένεια  των Κυνοειδών και κατατάσσεται στις μολοσοειδείς φυλές σκύλων ποιμενικού τύπου. Η σωματική διάπλαση του ελληνικού ποιμενικού και τα άλλα χαρακτηριστικά του είναι άριστα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον που ζει και τη χρησιμότητά του. Τα άτομα της φυλής εμφανίζουν έντονο σεξουαλικό διμορφισμό (τα αρσενικά και τα θηλυκά ζώα διαφέρουν μεταξύ τους).  Το ύψος του κυμαίνεται από 60 έως 75εκ. (στο ακρώμιο). Το σώμα είναι ισχυρό με καλή μυική ανάπτυξη και φαρδιά ράχη. Το βάρος του είναι ανάλογο του ύψους και του φύλου (35-55 κιλά). Έχει θώρακα βαθύ και ευρύ και το κεφάλι του σκύλου είναι ογκώδες με αναλογία ρύγχους κρανίου 2:3. Τα αυτιά του εκφύονται στο ύψος των ματιών, είναι τριγωνικά, μετρίου μεγέθους και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Ο λαιμός του είναι ισχυρός και φαρδύς.  Η ουρά μπορεί να είναι μακριά ή μέτριου μήκους.  Το τρίχωμά του είναι πυκνό με διπλό μανδύα, για να το προστατεύει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες και εμφανίζεται σε δύο ποικιλίες, ημίμακρο ή μακρύ. Τα αρσενικά εμφανίζουν επιπλέον χαίτη. Το τρίχωμα του ελληνικού ποιμενικού μπορεί να έχει χρώμα λευκό, μαύρο, καστανόμαυρο ραβδωτό, καστανό και υπόξανθο όταν το τρίχωμα είναι μονόχρωμο, ενώ συχνότερα είναι ποικιλόχρωμο.

Ο ελληνικός ποιμενικός διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή που σε συνδυασμό με τη ρωμαλέα του διάπλαση και τον χαρακτήρα του, το καθιστά ιδανικό σκύλο φύλαξης.  Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου παρατηρείται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση στον τσομπάνη.  Η προστατευτική συμπεριφορά του ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι ενστικτώδης, ωστόσο για το σκοπό αυτό πρέπει να εκπαιδεύεται από τον κτηνοτρόφο, σε νεαρή ακόμη ηλικία. Από τους πρώτους μήνες της ανάπτυξής του, προσαρμόζεται εύκολα στην καθημερινή διαβίωση του κοπαδιού, κινείται ελεύθερα χωρίς να ενοχλεί τα ζώα, ενώ σύντομα αναπτύσσει μαζί τους σχέσεις συμβίωσης και ένστικτο προστασίας.

Κίνδυνοι που απειλούν τη φυλή

Παρά την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της χώρας μας,  που αποτέλεσε φυσικό εμπόδιο στην επιμειξία της φυλής του ελληνικού ποιμενικού σκύλου για εικοσιτέσσερεις αιώνες στον ελλαδικό χώρο, ελάχιστα άτομα καθαρόαιμων ελληνικών ποιμενικών σκύλων έχουν απομείνει σήμερα.

    * Οι σχετικά πρόσφατες κοινωνικές και οικονομικές ανακατατάξεις στην ελληνική ύπαιθρο προκάλεσαν αλλαγές στη μορφή της κτηνοτροφίας.
    * Η εφαρμογή νέων μεθόδων άσκησης της σύγχρονης κτηνοτροφίας, η μείωση της νομαδικής κτηνοτροφίας και η τάση εκσυγχρονισμού και βιομηχανοποίησης του κτηνοτροφικού κεφαλαίου, απομάκρυναν σταδιακά τους κτηνοτρόφους από τους  παραδοσιακούς κανόνες κτηνοτροφίας.
    * Η εντατικοποίηση της παραγωγής σε ζωοκομικά προιόντα έδωσε τα κίνητρα για τη σύσταση μικρότερων κοπαδιών, με μεγαλύτερη παραγωγικότητα, που εντοπίζονται κοντά σε κατοικημένες ή ακόμη και αστικές περιοχές, μακριά από τις δυσμενείς  και ζημιογόνες, για το κτηνοτροφικό κεφάλαιο, συνθήκες του ορεινού περιβάλλοντος.
    * Η σκόπιμη ή τυχαία διασταύρωση των σκύλων της φυλής ελληνικός ποιμενικός με άλλες φυλές οδήγησε σε ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά των σκύλων σε πολλές περιοχές απομακρύνοντάς τα από το παραδοσιακό πρότυπο. Τα ζώα που προήλθαν από επιμιξίες έχασαν σταδιακά τις ικανότητές που είναι απαραίτητες για την αποτελεσματική φύλαξη των κοπαδιών.

Δράσεις αποκατάστασης και επαναδιάδοσης της φυλής

Καθώς ελάχιστα άτομα καθαρόαιμων ελληνικών ποιμενικών σκύλων έχουν απομείνει στις μέρες μας, κρίνεται αναγκαία η συστηματική προσπάθεια για τη διατήρηση και την επαναφορά της φυλής.  Με την πεποίθηση αυτή και στο πλαίσιο της προστασίας και διατήρησης της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, με την επιστημονική συμβολή του κτηνίατρου Χ. Δρίβα, δραστηριοποιείται για την αποκατάσταση και επαναδιάδοση της φυλής, με την εκτροφή και χορήγηση ελληνικών ποιμενικών σκύλων σε κτηνοτρόφους των περιοχών, όπου υπάρχει παρουσία αρκούδας και λύκου, ως μέτρο πρόληψης των ζημιών που προκαλούν τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο.

Για την εφαρμογή αυτού του πιλοτικού μέτρου, δημιουργήθηκε, το 1998, εκτροφείο ελληνικών ποιμενικών σκύλων, στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας, με ειδικά διαμορφωμένους χώρους και μόνιμη παρουσία φροντιστών και κτηνιάτρου, όπου με την ελεγχόμενη αναπαραγωγή από καθαρόαιμους γεννήτορες διασφαλίστηκε η διατήρηση της φυλής. Παράλληλα, τα κουτάβια των ελληνικών ποιμενικών εκπαιδεύονταν ως σκύλοι φύλαξης κοπαδιών πριν τη μεταφορά τους στις κτηνοτροφικές μονάδες. Το εκτροφείο σήμερα λειτουργεί στον Αετό της Φλώρινας όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Περιβαλλοντικού Κέντρου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ. Το εκτροφείο δημιουργήθηκε με συγχρηματοδότηση του ευρωπαϊκού χρηματοδοτικού μέσου Life-Φύση και μέσω των προγραμμάτων ΑΡΚΤΟΣ, ΛΥΚΟΣ και ΓΡΑΜΜΟΣ–ΡΟΔΟΠΗ που συντόνισε και υλοποίησε ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ.  Μέχρι σήμερα έχουν χορηγηθεί 200 περίπου ελληνικοί ποιμενικοί σκύλοι σε κτηνοτρόφους.

Οι κτηνοτρόφοι των ορεινών περιοχών δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο για την απόκτηση ελληνικού ποιμενικού ως σκύλου φύλαξης των κοπαδιών τους, όσο και για τη στήριξη των άλλων δράσεων διατήρησης και επαναφοράς της φυλής. Η ζήτηση υπερκαλύπτει κατά πολύ την προσφορά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία λίστας αναμονής και τη θέσπιση αυστηρών κριτηρίων για τους ανάδοχους κτηνοτρόφους.

Mάτια μικρά, μεγάλα, περίεργα, αστεία


Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε παρατηρήσει κάποια στιγμή τα μάτια των φίλων σας και γενικά των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα σας και θα διαπιστώσατε ότι όλα τα ανθρώπινα μάτια είναι παρόμοια και μπορεί να διαφέρουν λίγο στο σχήμα ή στο χρώμα.
Δεν ισχύει το ίδιο όμως και με τα μάτια των ζώων. Τα μάτια των ζώων παρουσιάζουν μια ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάθε μορφή ζωικού οργανισμού, από τα «αόμματα» σκουλήκια μέχρι και τον αετό, αντιδρά στο φως.

Ο τρόπος αυτός όμως διαφέρει από ζώο σε ζώο και καθορίζεται από τις ειδικές ανάγκες του κάθε ζώου, από τον τρόπο με τον οποίο συλλαμβάνει την τροφή του, από το πώς αποφεύγει τους διάφορους εχθρούς που το απειλούν καθημερινά, από το αν πετάει, αν κολυμπά και από το αν η «ημέρα» του ξεκινάει το πρωί ή το βράδυ.
Μάτια με την καλύτερη όραση
Ο αετός είναι το ζώο που έχει την καλύτερη όραση. Ενώ ταξιδεύει στον ουρανό μπορεί να εντοπίσει από 350 μέτρα ψηλά ένα κουνέλι που πηδά ανάμεσα στα χορτάρια και να σπεύσει να το αρπάξει. Τα μάτια του είναι τόσο μεγάλα που ζυγίζουν περισσότερο από ότι ο εγκέφαλός του

Βλεφαρίδες μιας σαύρας
Το Ιγκουάνα είναι ένα είδος σαύρας που οι βλεφαρίδες του αποτελούνται από μια σειρά φολίδων που προεξέχουν. Οι σαύρες, αντίθετα από τα φίδια, έχουν βλέφαρα και όταν βλεφαρίζουν ανεβάζουν το κάτω βλέφαρο και δεν κατεβάζουν το πάνω βλέφαρο όπως κάνουμε εμείς.
Μάτια της αράχνης
Η αράχνη δεν έχει δύο αλλά οκτώ μάτια, τα οποία βρίσκονται στην ράχη της. Το καθένα από αυτά μπορεί να δει μέχρι μια συγκεκριμένη απόσταση. Καμία αράχνη δεν μπορεί να δει αντικείμενα σε απόσταση μεγαλύτερη από 30 εκατοστά ή να σχηματίσει σαφείς εικόνες. Μπορεί να παρατηρήσει όμως ακόμα και την πιο ελάχιστη κίνηση που συμβαίνει μπροστά της.
Παιχνίδια με τις κόρες
Η γάτα είναι από τα λίγα ζώα που μπορεί να κυνηγάει τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Μπορεί να βλέπει καλά τόσο σε ισχυρό όσο και σε λίγο φως. Οι κόρες των ματιών της δεν είναι στρογγυλές αλλά ωοειδείς. Τη νύχτα η κόρη ανοίγει διάπλατα αλλά το πρωί στο δυνατό φως κλείνει σε μια στενή σχισμή. Το ίδιο συμβαίνει κα με το γκέκο, ένα είδος νυκτόβιας σαύρας που κλείνει τις κόρες του στο φως της ημέρας αφήνοντας το να περάσει μόνο από τέσσερις μικρές ρομβοειδείς τρύπες.
Μάτια... σωλήνες
Τα έντομα έχουν σύνθετα μάτια τα οποία αποτελούνται από πολλούς μακριούς σωλήνες οι οποίοι είναι με τέτοιο τρόπο ο ένας δίπλα στον άλλο σαν να σχηματίζουν ένα μάτσο καλαμάκια πορτοκαλάδας. Και η μύγα έχει μάτια – σωλήνες όπου στο εξωτερικό άκρο κάθε σωλήνα υπάρχει ένας φακός που συγκεντρώνει το φως σε μία ομάδα φωτοευαίσθητων κυττάρων. Το κάθε άκρο του ματιού συλλαμβάνει μία πολύ μικρή εικόνα του κόσμου που βρίσκεται μπροστά του. Έτσι τα μάτια της μύγας συνδυάζουν την εικόνα κάθε οματιδίου και δημιουργούν έτσι μια ψηφιδωτή εικόνα. Δεν έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν ακριβείς εικόνες και για αυτό δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μια μέλισσα πάνω σε έναν τοίχο από το κεφάλι ενός καρφιού.
Κουκουβάγια... μάτια σαν πιάτα
Τα νυκτόβια ζώα έχουν τεράστια μάτια. Η κουκουβάγια έχει δύο τεράστια μάτια, στρογγυλά σαν πιάτα που τη βοηθούν να βλέπει πολύ καλά την νύχτα και να αντιλαμβάνεται ακόμα και την πιο μικρή αναλαμπή. Τα μάτια της είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορούν να γυρίσουν μέσα στις κόγχες τους. Για να παρακολουθήσει τη διαδρομή ενός αρουραίου που φεύγει πανικόβλητος η κουκουβάγια στρίβει το κεφάλι της και μπορεί να γυρίσει τόσο ώστε να κοιτάζει και ακριβώς από πίσω της.
Ο Τάρσιος με τα πελώρια μάτια
Ο Τάρσιος, ξάδερφος του πιθήκου, έχει τα μεγαλύτερα ανάλογα με το μέγεθος του κεφαλιού του, μάτια από όλα τα γνωστά θηλαστικά. Ο Τάρσιος κοιμάται την ημέρα μέσα σε κουφάλες δέντρων και βγαίνει τη νύχτα για να κυνηγήσει την τροφή του, η οποία αποτελείται από έντομα και σαύρες.
Τα περιστρεφόμενα μάτια του Χαμαιλέοντα
Τα μάτια του χαμαιλέοντα στρέφονται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο καθώς αναζητά τα έντομα που θα φάει. Ο Χαμαιλέων κουρνιάζει ακίνητος πάνω σε ένα κλαδί. Μόλις αντιληφθεί κάτι που τον ενδιαφέρει τα μάτια του καρφώνονται και τα δύο στο στόχο προκειμένου να χτυπήσει το θύμα του εκτινάσσοντας με αστραπιαία ταχύτητα τη μακριά γλώσσα του.
Το μάτι που καμουφλάρεται
Σ’ ένα είδος βατράχου της Νοτίου Αμερικής δύο σαρκώδη άνω βλέφαρα προεξέχουν σαν γείσο κράνους από το μέτωπο του βατράχου. Όταν το ζώο απειλείται μισοκλείνει τα βλέφαρα και κρύβει τα μάτια γιατί όπως είναι λαμπερά εύκολα μπορούν να τον προδώσουν σε έναν πεινασμένο κροκόδειλο.
Τα γουρλωτά μάτια του Γιαπωνέζικου Χρυσόψαρου
Το γιαπωνέζικο χρυσόψαρο είναι ένα ψάρι το οποίο έχει 2 τεράστια γουρλωτά μάτια. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι τα μάτια του κοιτούν πάντα προς τον ουρανό.
Μάτια που δε βλέπουν
Οι τυφλοπόντικες και οι νυχτερίδες που ζουν σε πλήρες σκοτάδι είναι σχεδόν τυφλά. Τα δύο υποτυπώδη μάτια του τυφλοπόντικα, όχι πιο μεγάλα από κεφάλι καρφίτσας, διακρίνουν μόνο τη διαφορά ανάμεσα σε φως και σκοτάδι.
Μάτια σε παράξενες θέσεις
Ξέρατε ότι τα θαλάσσια ζώα μπορούν να βλέπουν ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις; Περίεργο ε; κι όμως αληθινό! Στα περισσότερα ψάρια τα μάτια τους είναι σε αντίθετες πλευρές του κεφαλιού πράμα που τους επιτρέπει να έχουν οπτικό πεδίο 360 μοίρες. Άλλα ψάρια όπως ο γελάσικος έχουν τα μάτια πάνω σε «μίσχους» που μπορούν να στρέφονται διευρύνοντας έτσι το οπτικό τους πεδίο.
Κάλυμμα ματιού
Τα φίδια και τα περισσότερα ψάρια δεν έχουν καθόλου βλέφαρα. Τα μάτια τους προστατεύονται από ένα σκληρό υαλώδες επικάλυμμα, όπως και το μάτι του γύλου. Το επικάλυμμα είναι μόνιμο και διατηρείται καθαρό καθώς πλένεται συνεχώς με το νερό.
Μάτια πάνω σε κεραίες
Τα μάτια του καβουριού βρίσκονται πάνω στις κεραίες που ξεπροβάλλουν από το όστρακό του. Το κάθε μάτι έχει τον δικό του φακό και πολλά φωτοευαίσθητα κύτταρα που βοηθούν το καβούρι να αναζητά τροφή και στον πυθμένα του ωκεανού όταν είναι ελάχιστα φωτισμένος. Το καβούρι έχει τη δυνατότητα να κοιτάζει σε διάφορα σημεία ταυτόχρονα.

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...


Το λιοντάρι έχει πιο δυνατό δάγκωμα από τον κροκόδειλο?
Η υίαινα έχει πιο δυνατό δάγκωμα από το λιοντάρι?
Ο λευκός καρχαρίας έχει πιο δυνατό δάγκωμα από τα παραπάνω?
Η χελώνα είναι ο βασιλιάς του δαγκώματος???
(όταν μιλάμε για δάγκωμα εννοούμε την δύναμη των σαγονιών και όχι την καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν σε συνδιασμό με τα δόντια για παράδειγμα)

Ξέρατε ότι αν ο άνθρωπος είχε την ίδια δύναμη στο δάγκωμα με την χελώνα θα μπορούσε να κόψει τον κορμό ενός δέντρου??
Αν όλα τα ζώα είχαν το ίδιο μέγεθος(πχ τις αναλογίες του ανθρώπου) το πιο δυνατό θα ήταν το μυρμίνγκι και το πιο φονικό ο τυφλοπόντικας!!!
- Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν
ζαλιστεί.

- Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες!

- Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους.
Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου!

- Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
- Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.

- Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.

- Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...



1. Οι Αιγύπτιοι θρηνούσαν για τα σκυλιά τους. Όταν ο σκύλος τους πέθαινε, ξύριζαν τα φρύδια τους, κάλυπταν τα μαλλιά τους με λάσπη και θρηνούσαν δυνατά για πολλές μέρες.

2. Οι σπόροι του μήλου περιέχουν αρσενικό, που μπορεί να αποβεί θανατηφόρο για τα σκυλιά.

3. Το σχήμα του προσώπου του σκύλου δείχνει λένε πόσο θα ζήσει. Τα σκυλιά με μυτερές μουσούδες που μοιάζουν με λύκους ζουν περισσότερο ενώ τα σκυλιά με επίπεδα πρόσωπα, όπως τα μπουλντογκ, ζουν πιο λίγο.

4. Ο άνθρωπος με τους περισσότερους σκύλους ήταν ο Kubla Khan που είχε 5.000 Μαστίφ!

5. Ένας από τους πιο περίεργους νόμους για σκύλους είναι αυτός που επιτρέπει στους αστυνομικούς στο Οχάιο να δαγκώσουν ένα σκύλο για να τον ηρεμήσουν! Στην Καλιφόρνια, σκύλοι και γάτες δεν μπορούν να έρθουν σε σεξουαλική επαφή χωρίς...άδεια.

6. Στο Ιράν απαγορεύεται να έχεις σκύλος, εκτός αν αποδείξεις ότι είναι για φύλαξη ή κυνήγι.

7. Ο Πλάτωνας κάποτε είπε: ''Ο σκύλος έχει την ψυχή ενός φιλοσόφου''.

8. Τα Δαλματίας γεννιούνται λευκά, χωρίς βούλες.

9. Ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε μια πόλη στη μνήμη του σκύλου του.

10. Οι αρχαιότερες εικόνες σκύλων βρέθηκαν σε σπηλιές, στην Ισπανία και υπολογίζονται να είναι 12.000 ετών.

11. Τα κουτάβια γεννιούνται τυφλά,κουφά και χωρίς δόντια.

12. Το Μπασέντζι είναι ο μόνος σκύλος στο κόσμο που δεν γαυγίζει.

13. Το μικρότερο σκυλί του κόσμου ήταν ένα Yorkshire σε μέγεθος σπιρτόκουτου!

14. Στο τέλος του Α παγκοσμίου πολέμου, η Γερμανική κυβέρνηση εκπαίδευσε τους πρώτους σκύλους - οδηγούς για τους στρατιώτες που είχαν τυφλωθεί.

15. Το αποτύπωμα της μύτης του σκύλου είναι μοναδικό, όπως τα ανθρώπινα αποτυπώματα των δακτύλων.

16. Έχει αποδειχτεί ότι όποιος χαϊδεύει ένα ζώο έχει χαμηλότερη πίεση αίματος.

17. Οι άνθρωποι ζουν με τους ανθρώπους εδώ και 14.000 χρόνια ενώ οι γάτες μόνο 7.000.

18. Ο Ζορμπάς, ένα Αγγλικό Μαστίφ είναι το μεγαλύτερο σκυλί που καταγράφηκε. Ζύγιζε 120 κιλά.

19. Ένα θηλυκό σκυλί και τα θηλυκά παιδιά του μπορούν να δημιουργήσουν 4.372 νέα σκυλιά σε 7 χρόνια.

20. Το γηραιότερο σκυλί ήταν ένα Αυστραλιανό ποιμενικό, ο Bluey, που έζησε 29 χρόνια και 5 μήνες.

21. Τα σκυλιά αγαπούν τα γλυκά περισσότερο από τις γάτες, αφού διαθέτουν 1.700 αισθητήρες γεύσεων. Οι γάτες έχουν μόλις 473.

22. Οι διάφορες μυρωδιές ούρων των σκύλων ''λένε'' στα άλλα σκυλιά αν είναι θηλυκά ή αρσενικά, κουτάβια ή ενήλικα, υγιή ή άρρωστα, χαρούμενα ή θυμωμένα!

23. Τα αρσενικά σκυλιά σηκώνουν το πόδι για να ουρήσουν σε δέντρα ώστε να αφήσουν το σημάδι τους όσο το δυνατόν ψηλότερα απ των άλλων σκύλων.

24. Τα σκυλιά έχουν νοημοσύνη 3χρονου παιδιού. Καταλαβαίνουν δηλαδή 150-200 λέξεις, σήματα και χειρονομίες.

25. Τα Μπιγκλ και τα Κόλλι είναι τα πιο φασαριόζικα σκυλιά.

26. 30% των σκυλιών Δαλματίας είναι κουφά από το ένα ή και τα 2 αυτιά. Τα Μπουλντογκ υποφέρουν πολλές φορές από άπνοιες ενώ τα Τσιουάουα έχουν τόσο μικρά κρανία που μπορεί τελικά να γίνουν υδροκέφαλα καθώς παρεμποδίζεται η φυσιολογική ροή του υγρού του εγκεφάλου.

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...


Τα σαρκοβόρα ζώα δεν τρώνε άλλο ζώο το οποίο έχει χτυπηθεί από αστραπή.

Τα ιγκουάνα μπορούν να αυτοκτονήσουν.

Το νερό που πίνουμε έχει ηλικία 3 δις ετών.

Μόνο δύο θηλυκά θηλαστικά έχουν παρθενικό υμένα: οι άνθρωποι και τα άλογα.

Τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται ποτέ.

Τα αντισυλληπτικά χάπια που παίρνουν οι γυναίκες κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλες.

Τα πρόβατα που θάβονται από χιονοστιβάδες, μπορούν να επιζήσουν μέχρι και 2 εβδομάδες.

Εκατομμύρια δέντρα φυτεύονται τυχαία από σκίουρους που θάβουν τους καρπούς και ξεχνάνε μετά που τους έχουν βάλει.

Το κραγιόν περιέχει λέπια ψαριού.

Οι αγελάδες βγάζουν περισσότερο γάλα όταν ακούνε μουσική.

Τα αναπαραγωγικά όργανα του σαλιγκαριού βρίσκονται στο κεφάλι του.

Κάθε χρόνο, τα θύματα γαϊδάρων είναι περισσότερα από τα θύματα αεροπορικών δυστυχημάτων.

Το σεξ μεταξύ των φιδιών διαρκεί από 6 μέχρι 12 ώρες

Τα άλογα, τα κουνέλια και οι αρουραίοι δεν κάνουν εμετό.

Το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο, συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα του, είναι το μυρμήγκι.

Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν πέθαινε μία γάτα, ο ιδιοκτήτης της ήταν υποχρεωμένος να ξυρίσει τα φρύδια του, σε ένδειξη πένθους.

Τα κουνούπια ελκύονται περισσότερο από τη μυρωδιά των ανθρώπων που έχουν φάει πρόσφατα μπανάνα

Το 50% των θηλυκών πολικών αρκούδων έχουν πέος.

Η σοκολάτα μπορεί να σκοτώσει τα σκυλιά, καθώς έχει άμεσες επιπτώσεις στον εγκέφαλο και το νευρικό του σύστημα.

Οι σκαντζόχοιροι επιπλέουν στο νερό.

Οι χελώνες μπορούν να αναπνεύσουν από τον πρωκτό τους.

Πάνω από 1 δισεκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν από μαρμότες (αγριοπόντικα).

Οι γαρίδες είναι τα πιο θορυβώδη όντα στον ωκεανό.

Η ψαλίδα (το ζωύφιο) έχει δύο πέη.

Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μόνα είδη που κάνουν σεξ για ευχαρίστηση.

Ορισμένα λιοντάρια ζευγαρώνουν πάνω από 50 φορές την ημέρα.


Το συνολικό βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερο από το συνολικό βάρος του ανθρώπινου πληθυσμού.

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...

* Οι πολικές αρκούδες είναι "αριστερόχειρες";
* Ένα σαλιγκάρι μπορεί να κοιμηθεί μέχρι και 3 συνεχόμενα χρόνια;
* Οι ψύλλοι μπορούν να πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους;
* Οι σκίουροι θάβουν σπόρους και μετά ξεχνούν που τους έκρυψαν, με αποτέλεσμα να φυτρώνουν από τους σπόρους αυτούς εκατομμύρια δέντρα;
* Το "κουάκ", η φωνή της πάπιας, δεν έχει αντίλαλο και κανείς μέχρι τώρα δε μπόρεσε να εξηγήσει το γιατί;
* Το κουνούπι έχει δόντια και μάλιαστα 47!
* Τα λιοντάρια μπορούν να κοιμηθούν μέχρι και 20 συνεχόμενες ώρες την ημέρα;
* Το χταπόδι όταν πεινάσει τρώει 1-2 από τα πλοκάμια του, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να ξαναβγαίνουν!
* Τα σκυλιά της Δαλματίας όταν γεννιούνται δεν έχουν βούλες;
* Ο ελέφαντας είναι το μόνο θηλαστικό που δε μπορεί να κάνει άλμα (πάνω - κάτω);
* Οι χιμπατζήδες και τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα (μαζί με τον άνθρωπο) που μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη;

6 ελληνικά ζώα που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν



Ο φυσητήρας που μοιάζει με φάλαινα, αλλά δεν είναι. Οι φάλαινες έχουν μπαλένες, μεγάλες κεράτινες πλάκες που φιλτράρουν το νερό, ενώ οι φυσητήρες έχουν δόντια, που αποδεικνύουν τη συγγένειά τους με το δελφίνι, χωρίς όμως να είναι δελφίνια. Σε μέγεθος, πάντως, είναι ...; φάλαινες. Το μήκος των αρσενικών φτάνει τα 18 μέτρα και το βάρος ξεπερνά τους 50 τόνους. Τα θηλυκά είναι πιο μικρά (12 μέτρα, 24 τόνους). Οι φυσητήρες ακολουθούν το γνωστό τόξο της Ελλάδας που ξεκινά από το Ιόνιο, διέρχεται νότια της Κρήτης και συνεχίζει βόρεια της Ρόδου. Ζουν επίσης στο βόρειο Αιγαίο, σε μια βαθιά λεκάνη ανάμεσα στη Χαλκιδική και τις βόρειες Σποράδες. Προτιμούν θαλάσσιους γκρεμούς κοντά στις ακτές. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή ζουν μόνο 180 άτομα.


Η φώκια Μονάχους Μονάχους. Πρόκειται για ένα θαλάσσιο ...; παμφάγο! Έχει το παρατσούκλι «ευκαιριακός θηρευτής», αφού τρώει ό,τι της είναι πιο εύκολο και βρίσκεται σε μεγαλύτερη αφθονία. Στο στομάχι της οι επιστήμονες έχουν βρει μέχρι και φύκια! Μπορεί να κολυμπήσει και να ψαρέψει σε βάθος έως 200 μ., αλλά γενικά προτιμά να κινείται κοντά στις ακτές. Είναι πολύ καλή μητέρα, προστατεύει τα μωρά της, τα θηλάζει και τα μεγαλώνει μέχρι να γίνουν 5 μηνών και 60 κιλά περίπου. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα έχουν απομείνει μόνο 250 με 300 άτομα .

Ο ασπροπάρης. Είναι μικρός γύπας, έρχεται την άνοιξη από την Αφρική και είναι έξυπνος. Αγαπημένος του μεζές είναι τα αυγά της στρουθοκαμήλου. Και ξέρεις πώς τα σπάει για να τα φάει; Παίρνει πέτρες (μέχρι και 1,5 κιλά) και τις πετάει πάνω στα αυγά! Στην Ελλάδα έχουν απομείνει περίπου 80 τέτοια πουλιά.

Η νανόχηνα. Είναι η μικρότερη χήνα που υπάρχει. Πετάνε πολλές μαζί φτιάχνοντας ένα Λ. Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, γιατί το πρώτο πουλί στο σχηματισμό δημιουργεί με το φτεροκόπημά του ευνοϊκές συνθήκες για τα πουλιά που ακολουθούν. Έρευνες έχουν δείξει ότι έτσι εξοικονομούν το 15% της ενέργειας που θα ξόδευαν αν πετούσαν μόνα τους. Οταν ο «αρχηγός» κουραστεί, τη θέση του παίρνει κάποιος άλλος από το κοπάδι. Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 20-30 ζευγάρια.
Το κόκκινο ελάφι. Λέγεται έτσι γιατί το καλοκαίρι έχει κοντό κόκκινο τρίχωμα. Είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο που ζει στην Ελλάδα. Έχει μοιράσει το χρόνο του τέλεια: 8 ώρες τρώει, 8 ώρες ξαναμασάει την τροφή του (μηρυκάζει) και 8 ώρες κοιμάται. Έχουν απομείνει 500-600 άτομα στην Πάρνηθα.
Η καφέ αρκούδα. Αν και φαίνεται τρομακτική τρώει κυρίως χόρτα. Τρελαίνεται για μέλι. Είναι και πονηρή. Όταν κάνει επίθεση σε μελίσσια πρώτα τα κουνάει με το πόδι της για να δει πιο είναι το βαρύτερο, δηλ. ποιο έχει μέσα το περισσότερο μέλι και τότε το αρπάζει. Το χειμώνα πέφτει σε νάρκη. Στην Ελλάδα ζουν περίπου 250 αρκούδες

ΓΚΟΛΤΕΝ ΡΙΤΡΙΒΕΡ

Γενική Περιγραφή: Δυναμικό, ενεργητικό, με χαρακτήρα φρόνιμο και ισορροπημένο. Iδανικός σύντροφος για όσους αγαπούν την άθληση, για οικογένειες, κυνήγι, καλός σκύλος εργασίας. Eυγενικό με τα παιδιά, διασκεδάζει όταν αυτά του δίνουν προσοχή. Συμβιώνει καλά με άλλα κατοικίδια. Λατρεύει το κολύμπι. Προσαρμόζεται εύκολα σε καταστάσεις, αγαπά την ανθρώπινη παρέα, δεν του ταιριάζει η μοναξιά.

Προέλευση: 1868 διασταύρωση Tweed Water Spaniel – Yellow Retriever από τον Λόρδο Tweedmouth στην Aγγλία.

Aρχικός προορισμός φυλής: Eπαναφορά πουλιών νερού κατά το κυνήγι στις παγωμένες λίμνες.

Xρώμα: Όλες οι αποχρώσεις του χρυσού ή του κρέμ.

Mέγεθος: Mεγάλο

θηλυκό αρσενικό

Ύψος στα ακρώμια: 51-56 cm 56-61 cm

Bάρος: 25-32 kg 27-36 kg

Τρίχωμα – περιποίηση: Μακρύ, πυκνό, ίσιο ή κυματιστό, με αδιάβροχο υπόστρωμα. Xάνει αρκετές τρίχες, χρειάζεται καθημερινή περιποίηση με μαλακή βούρτσα και χτένα.

Aνάγκη για άσκηση: Xρειάζεται μεγάλης διάρκειας καθημερινή βόλτα και τη δυνατότητα να τρέχει ελεύθερο. Λατρεύει το κολύμπι και πρέπει να το εξασκεί όσο γίνεται πιο συχνά.

Xαρακτήρας – συμπεριφορά - μάθηση: Διαχυτικό, καλότροπο, έξυπνο, παιχνιδιάρικο, πάντα σε ετοιμότητα, επίμονο, προσαρμοστικό, ανεξάρτητο, κοινωνικό, πολύ καλό με τα παιδιά. Mαθαίνει πολύ εύκολα, καλό σε εκπαίδευση υπακοής, μέτριο αλλά επίμονο σε επίλυση προβλημάτων.

Eιδικές ικανότητες: Ευαίσθητη μύτη, επαναφορά αντικειμένων, αγάπη για το νερό, εύκολη μάθηση.

Eυαισθησίες φυλής – ασθένειες: Δυσπλασία των ισχύων, κληρονομικός καταρράκτης, επιληψία.

Kατάλληλο για: Σκύλος συντροφιάς, για οικογένειες, παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες, σκύλος αθλοπαιδιών και κυνηγιού, οδηγός τυφλών, ανιχνευτής ναρκωτικών και εκρηκτικών.

Aκατάλληλο για: Φύλακας, σωματοφύλακας.

Iδανικό αφεντικό: Δραστήριο, με αγάπη για κίνηση, άσκηση, θάλασσα και με αρκετό χρόνο διαθέσιμο για να δώσει στο σκύλο την περιποίηση και προσοχή που χρειάζεται.

Iδανικό περιβάλλον διαβίωσης: Mπορεί να ζήσει οπουδήποτε, αρκεί να του παρέχεται καθημερινή άσκηση. Προσαρμόζεται εύκολα σε νέο περιβάλλον, χρειάζεται πάντα ανθρώπινη παρέα.

ΛAMΠPANTOP PITPIBEP

Γενική Περιγραφή: Δυνατό, πολύ δραστήριο. Ανοιχτά λαγόνια (πλευρά), δυνατά και μυώδη πίσω άκρα. Eύκολα εκπαιδεύσιμο, καλό με τα παιδιά και άλλα σκυλιά, πιστό στην οικογένεια. Θέλει να ευχαριστεί. Eυγενικό, πιστό, δεν φοβάται τη σκληρή δουλειά. Kανένα δείγμα επιθετικότητας. Kατάλληλο για κυνήγι, συντροφιά, και εργασία.

Προέλευση: Aρχές 19ου φτάνει στη Nέα Γη (Kαναδάς) απο την Aγγλία.

Aρχικός προορισμός φυλής: Συλλογή ψαριών που ξέφευγαν απο τα δίχτυα των ψαράδων,

και επαναφορά πουλιών νερού κατά το κυνήγι στις παγωμένες λίμνες.

Xρώμα: Mαύρο, μπεζ, κίτρινο, σοκολατί

Mέγεθος: μεγάλο

θηλυκό αρσενικό

Ύψος στα ακρώμια: 53-58 cm 56-61 cm

Bάρος: 25-32 kg 27-34 kg

Τρίχωμα – περιποίηση: Tρίχωμα κοντό, σκληρό, ίσιο, πυκνό, γυαλιστερό. Λίγο βούρτσισμα

αρκεί για να το διατηρεί σε εξαιρετική κατάσταση.

Aνάγκη για άσκηση: Πολύ δραστήριο, δεν μπορεί να ζεί σε περιορισμένο χώρο. Xρειάζεται καθημερινή ανθρώπινη επαφή. Λατρεύει την έντονη άσκηση και ιδιαίτερα το κολύμπι.

Xαρακτήρας – συμπεριφορά - μάθηση: Διαχυτικό, φιλικό, έξυπνο, υπομονετικό, κοινωνικό, εργατικό, καθόλου επιθετικό, εξαιρετικό με τα παιδιά. Σταθερός χαρακτήρας. Mαθαίνει πολύ εύκολα, καλό σε εκπαίδευση υπακοής, μέτριο σε επίλυση προβλημάτων.

Eιδικές ικανότητες: Ευαίσθητη μύτη, επαναφορά αντικειμένων, δεινός κολυμβητής, εύκολη μάθηση.

Eυαισθησίες φυλής – ασθένειες: Γενικά πολύ ανθεκτικό. Πιθανά προβλήματα: δυσπλασία των ισχύων, επιληψία, προοδευτική ατροφία του αμφιβληστροειδή, δερματικές αλλεργίες

Kατάλληλο για: Σκύλος αθλοπαιδιών και κυνηγιού, οδηγός τυφλών, ανιχνευτής ναρκωτικών και εκρηκτικών, ναυαγοσώστης, σκύλος συντροφιάς για οικογένειες, παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες.

Aκατάλληλο για: Φύλακας , σωματοφύλακας.

Iδανικό αφεντικό: Δραστήριο, με αγάπη για κίνηση, άσκηση, και διάθεση για παιχνίδι και μεγάλες βόλτες, πάντα μαζί με το σκύλο.

Iδανικό περιβάλλον διαβίωσης: Ένας μικρός κήπος ή αυλή αρκεί σε συνδιασμό με πολλή άσκηση. Aνάγκη για δράση και ανθρώπινη συντροφιά.

ΚΑΝΙΣ Ή ΠΟΥΝΤΛ

Ο εργάτης που έγινε αριστοκράτης

Είτε επιλέξει κάποιος τη γαλλική (Caniche) ή την αγγλική (Poodle) ονομασία του, το πιο παρεξηγημένο σκυλί στον κόσμο, αποτελεί την απόδειξη πως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, τελικά, δεν είναι το βιβλίο.

Aρκεί ν’ αναφέρετε απλώς τη λέξη «Κανίς» σε κάποιον που δε γνωρίζει αρκετά από σκύλους και το μυαλό του θα πάει σε ηλικιωμένες κυρίες, κακομαθημένα παιδάκια και χαϊδεμένους σκύλους του... καναπέ με εξεζητημένα κουρέματα.

Kι όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικά δραστήριο σκυλί, που ξεκίνησε την... εργασιακή καριέρα του ως retriever (σκύλος επαναφοράς από το νερό).

Το μεγαλύτερο από τα τρία μεγέθη, το στάνταρ, που θεωρείται και το παλαιότερο της φυλής, ήταν ένα από τα καλύτερα εργασιακά σκυλιά για το νερό. Όλα εξάλλου τα Κανίς θεωρούνται καλοί κολυμβητές εκτός ίσως από έναν κυνηγό τρούφας (ίσως Τόι ή Μινιατούρα) που δεν έμπαινε ποτέ στο νερό αλλά ήταν ιδανικό λόγω του μικρού μεγέθους, της εξαιρετικής όσφρησης και της υπομονής του για την αναζήτηση της πανάκριβης λιχουδιάς.

Ένας σκύλος με ιστορία
Αν και οι Γάλλοι το θεωρούν τον «εθνικό τους σκύλο» (Caniche) και έχουν υιοθετήσει την πατρότητά τους, είναι γερμανική η προέλευση των σκυλιών, με την αγγλική τους ονομασία «Poodle» να προέρχεται από το γερμανικό Pudel ή Pudelin, που σημαίνει περίπου τον ήχο που κάνει κάτι όταν βουτάει στο νερό.

Αν ανατρέξει κάποιος βαθιά στο παρελθόν, λέγεται πως το σημερινό «κανισάκι» προέρχεται από τα τσοπανόσκυλα της Ασίας που αργότερα ταξίδεψαν μαζί με τους Γότθους και τους Οστρογότθους στην Ευρώπη προκειμένου να εξελιχτούν σε ένα παραδοσιακό σκύλο νερού της Γερμανίας.

Μια άλλη θεωρία το θέλει να ταξιδεύει από τις Ασιατικές Στέπες στην Πορτογαλία γύρω στον 8ο αιώνα.

Αυτός είναι ένας λόγος που πολλοί συνδέουν, ακόμη και σήμερα, τα Κανίς με τον παραδοσιακό σκύλο της Πορτογαλίας με το μακρύ, μπουκλέ τρίχωμα γνωστό για την εξυπνάδα, την ταχύτητα και τις εξαιρετικές ικανότητες στο νερό.

Πάντως το Κανίς απεικονίζεται συχνά σε πίνακες του Γερμανού ζωγράφου Albrecht Durer, από τους οποίους διαπιστώνεται η παρουσία της φυλής από το 15ο αιώνα καθώς και σε πίνακες του Γκόγια (18ος αιώνας).

Τρία μεγέθη, ένας σκύλος
Αντίθετα με τις περισσότερες φυλές στις οποίες οι εκτροφείς πασχίζουν για ένα συγκεκριμένο μέγεθος, τα τρία βασικά μεγέθη των Κανίς – Τόι, μινιατούρα και στάνταρ – υπάρχουν εδώ και αιώνες.

Εκτός από τη χρησιμότητά τους ως σκυλιά συντροφιάς, τα Τόι – όπως και άλλες φυλές αντίστοιχου μεγέθους – έπαιξαν κατά την αναγέννηση τον παράξενο ρόλο των θερμαντικών για τα χέρια των ευγενών, οι οποίοι τα κουβαλούσαν συχνά μέσα στα φαρδιά μανίκια των σακακιών τους, δίνοντάς του την ονομασία «sleeve dogs».

Για αρκετούς αιώνες επίσης, η εξυπνάδα και η χαρισματική προσωπικότητα των Κανίς τα έκανε την αγαπημένη φυλή των τσιγγάνων, οι οποίοι τους μάθαιναν κόλπα και οργάνωναν παραστάσεις με τέτοια σκυλιά στις Ευρωπαϊκές πόλεις, ξεσηκώνοντας στο πέρασμά τους, τους θεατές, στη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Η ανάγκη που έγινε μόδα
Ένα από τα πιο παρεξηγημένα στοιχεία σχετικά με τα Κανίς είναι τα παράξενα στίλ κουρέματος που συναντά κάποιος σ’ αυτά. Όμως η συγκεκριμένη κουπ με τις στρογγυλεμένες περιοχές, τα ξυρισμένα σημεία και τη φουντωτή ουρά, είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εργασιακό παρελθόν των Κανίς.

Προκειμένου να προστατευτούν τα βασικά όργανα και οι σύνδεσμοι των σκυλιών από το κρύο και την υγρασία, συγκεκριμένες περιοχές έπρεπε να κουρευτούν περισσότερο, ώστε να διευκολύνουν την κίνηση στο νερό κι άλλες να διατηρήσουν το αρχικό τρίχωμα ως προστασία από το κρύο. Η φούντα στην ουρά λέγεται πως έχει να κάνει με το να ξεχωρίζει από μακριά ένα Κανίς που κολυμπά στο νερό.

Η παραπάνω ανάγκη, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση των σκυλιών σε αυτοσχέδιες παραστάσεις, δεν άργησε να δημιουργήσει μια «μόδα» κουρέματος της συγκεκριμένης φυλής, την οποία οι Γάλλοι ευγενείς του 19ου αιώνα πραγματικά έφτασαν στα άκρα, μόλις ανακάλυψαν πως μπορούσαν να κουρεύουν, να χτενίζουν αλλά και να βάφουν το τρίχωμα των αγαπημένων τους συντρόφων δημιουργώντας περίεργες μόδες με τις διαφορετικές κουπ.

Ήταν η εποχή κατά την οποία οι Γάλλοι αγκάλιασαν με εξαιρετική θέρμη τα γερμανικά Πουντλ και τα μετέτρεψαν σε Κανίς (Caniche) και σύντομα στο «Εθνικό σκυλί της Γαλλίας».

Το σκυλάκι το κανίς
Τα σημερινά σκυλιά του «καναπέ» έχοντας περάσει μέσα στους αιώνες από όλα τα εργασιακά «πόστα» – από κυνηγετικά και τσοπανόσκυλα, έως οδηγοί τυφλών, φύλακες και πολεμικά σκυλιά και από κυνηγοί τρούφας αλλά και πουλιών έως και σκυλιά τσίρκου - εξελίχτηκαν σε ένα από τα καλύτερα σκυλιά συντροφιάς που θα μπορούσε να ονειρευτεί ένας άνθρωπος. Αποτελούν μάλιστα τον ιδανικότερο υποψήφιο σκύλο για τους υστερικούς με την καθαριότητα, αφού δε χάνουν τρίχα και δεν προκαλούν αλλεργίες.

Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά τους είναι η φιλική συμπεριφορά, ο πιστός και τρυφερός χαρακτήρας, η υπομονή με τα παιδιά και η διάθεση για μάθηση.

Αν μάλιστα στα παραπάνω υπολογίσει κάποιος πως είναι από τις ελάχιστες φυλές που ζουν συχνά έως και τα 20 χρόνια, αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται μπροστά σε ένα σκύλο «που τα κάνει όλα και συμφέρει».

XΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΥΛΗΣ

Εμφάνιση: Σκύλος αρμονικός, μεσαίων διαστάσεων, με χαρακτηριστικό σγουρό τρίχωμα, ενεργητικός, έξυπνος, έτοιμος πάντα για δράση, με αέρα κομψότητας και χαρακτηριστική υπερηφάνεια.

Χαρακτήρας: Εξαιρετικά πιστός, πρόθυμος για μάθηση, ευχάριστος, δηλαδή ένα εξαιρετικό σκυλί συντροφιάς.

Μεγέθη: Σύμφωνα με τα πρότυπα της FCI υπάρχουν τέσσερα μεγέθη. Το Μεγάλο έχει ύψος από 45 έως 60 εκατοστά. Το Μεσαίο μέγεθος έχει ύψος από 35 έως 45 εκ. Η Μινιατούρα από 28 έως 35 εκ. Η συγκεκριμένη κατηγορία πρέπει να μοιάζει με μικρογραφία του μεσαίου, διατηρώντας όσο το δυνατόν τα χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου. Το Toy έχει ύψος μικρότερο από 28 εκ. με ιδανικό τα 25 εκ. Διατηρεί τις αναλογίες της μινιατούρας.

Χρώμα: Μαύρο, λευκό, καφέ, γκρι και βερυκοκί.

Τρίχωμα: Λεπτής υφής, σγουρό, ελαστικό και παχύ, με ομοιόμορφο μήκος. Δε μαδάει και είναι εύκολο στην περιποίηση, καλύτερα όμως από εξειδικευμένο κομμωτή.

Εκπαίδευση: Το Κανίς είναι ένα σκυλί πρόθυμο για εκπαίδευση, αρκεί αυτή να έχει περισσότερο χαρακτήρα παιχνιδιού παρά «σχολείου». Θέλει πολύ να ευχαριστεί το αφεντικό του και είναι πρόθυμο να μαθαίνει συνεχώς καινούργια κόλπα.

Κατάλληλο: Ίσως ο ιδανικός σκύλος συντροφιάς. Κατάλληλος για μοναχικούς αλλά και για οικογένειες, πρόθυμος για... πάντα για παιχνίδια αλλά και ιδιαίτερα... βολικός στο σπίτι. Δείχνει μεγάλη υπομονή με τα παιδιά, συμμετέχει με κέφι στα παιχνίδια τους χωρίς να γίνεται ποτέ κυριαρχικός ή επικίνδυνος. Προσοχή από που θα το αποκτήσετε διότι, λόγω της μεγάλης δημοτικότητάς του, όλοι έχουν από ένα να σας προτείνουν (ειδικά αυτή την απολύτως ελληνική εκδοχή του, το Γκριφόν - Κανίς...