Vizsla - Βιζλα

Vizsla - Βιζλα


   
Το 10ο αιώνα οι Μαγυάροι -νομαδική φυλή- εισέβαλαν στην Ανατολική Ευρώπη και εγκαταστάθηκαν στην Ουγγαρία. Μαζί τους έφεραν σκύλους “φύλακες”, αλλά και κυνηγετικούς σκύλους Λεβριέ (λαγωνικά), που τους χρησιμοποιούσαν στις στέπες της Ουγγαρίας, κυρίως οι βαρώνοι και οι ευγενείς της εποχής, για το κυνήγι μικρών και μεγάλων τριχωτών θηραμάτων. Τα Λεβριέ κυνηγούν με το μάτι. Βλέπουν το θήραμα, τρέχουν πίσω του με μεγάλη ταχύτητα (60 χλμ./ώρα) και σε ελάχιστο χρόνο το πιάνουν ή το σκοτώνουν. Όταν οι βαρώνοι της Ουγγαρίας έδειξαν ενδιαφέρον και για τα φτερωτά θηράματα, χρειάστηκαν πλέον έναν σκύλο φέρμας. Έτσι διασταύρωσαν τα Λεβριέ με Μπρακ και με αυστηρή αναπαραγωγή και επιλογή, δημιούργησαν το Βίζλα με το κοντό τρίχωμα, που το εκτίμησαν πάρα πολύ για τα κυνηγετικά του προσόντα και την άριστη απόδοσή του στη φοβερή ζέστη της στέπας. Γι’ αυτό το λόγο η ράτσα διατηρείται μέχρι σήμερα καθαρόαιμη και αμιγής. Όμως, το Βίζλα με το κοντό τρίχωμα είχε πρόβλημα με το βαρύ χειμώνα της Ουγγαρίας και τις ακραία χαμηλές θερμοκρασίες (-20οC και πάνω), γι’ αυτό το λόγο οι Ούγγροι το διασταύρωσαν με σκληρότριχα σκυλιά και δημιούργησαν την ποικιλία με μακρύ και σκληρό τρίχωμα. Έτσι έχουμε δύο ποικιλίες Βίζλα, την ποικιλία με κοντό τρίχωμα και την ποικιλία με σκληρό τρίχωμα, που διαφέρουν μόνο σ’ αυτό το σημείο, όλα τα υπόλοιπα μορφολογικά και κυνηγετικά χαρακτηριστικά είναι ίδια.Το 1950 άρχισε να γίνεται εισαγωγή του Βίζλα με το κοντό τρίχωμα στην Αμερική, όπου και αναγνωρίστηκε επίσημα από το American Kennel Club έπειτα από 10 χρόνια, δηλαδή το 1960. Οι Αμερικανοί δεν αναγνωρίζουν επίσημα το Βίζλα με το σκληρό τρίχωμα, αλλά στην Ουγγαρία αυτός ο τύπος θαυμάζεται και προτιμάται πιο πολύ από τον άλλο, λόγω της απόδοσής του στο πολύ κρύο.


Μεσαίου μεγέθους σκύλος φέρμας με χαρακτηριστική εμφάνιση και παρουσία. Σκληροτράχηλος και δυνατός, αλλά με ελαφριά κατασκευή. Είναι υπάκουος και στοργικός σύντροφος του κυνηγού και όλης της οικογένειας. Ρωμαλέος, με γεμάτο και δυνατό μυϊκό σύστημα, ανθεκτικός, ακούραστος, φιλότιμος και πολύ εργατικός στο κυνήγι, σ’ όλες τις καιρικές και εδαφικές συνθήκες.

Κεφάλι
Ισχνό και μυώδες. Κρανίο μετρίως φαρδύ ανάμεσα στ’ αφτιά, με γραμμή στη μέση, που προχωράει προς το μέτωπο. Stop μέτριο και όχι βαθύ. Η μουσούδα είναι ίσια και έχει το ίδιο μήκος με το κρανίο ή ελαφρώς μικρότερη όταν τη βλέπουμε από πλάγια. Λεπταίνει βαθμιαία από το stop προς το άκρο της μύτης. Δεν πρέπει να έχει σχήμα τσαρουχιού σαν το Πόιντερ, ούτε να είναι κυρτή όπως στο Κούρτσχααρ. Ρουθούνια ελαφρώς ανοιχτά. Μύτη καφέ. Αφτιά λεπτά, μεταξένια και αναλόγως μακριά, που στρογγυλεύουν στις άκρες. Είναι τοποθετημένα αρκετά χαμηλά και κρέμονται κολλημένα στα μάγουλα. Μάτια μεσαίου μεγέθους, τοποθετημένα βαθιά. Η μεμβράνη των βλεφάρων είναι σφιχτή, έτσι δε φαίνεται το άσπρο του ματιού. Το χρώμα της ίριδας είναι το ίδιο με το χρώμα του τριχώματος. Σαγόνια δυνατά με καλή ανάπτυξη, που καλύπτονται πλήρως απ’ τα χείλια.

Σώμα
Λαιμός δυνατός, ίσιος και μυώδης, μετρίως μακρύς, τοξοειδής, χωρίς προγούλι. Πλαταίνει ωραία στους ώμους και καταλήγει μέτρια προς τα πίσω. Αυτή η δομή είναι υποχρεωτική για να υπάρχει ισορροπία με τα μετρίως γωνιώδη μπροστινά πόδια. Το σώμα είναι πολύ δυνατό με αρμονικές αναλογίες. Η ράχη είναι κοντή, τα ακρώμια ψηλά. Η πάνω γραμμή του σώματος είναι ίσια και στρογγυλεύει ελαφρώς στα καπούλια. Το στήθος, μετρίως φαρδύ και βαθύ, καταλήγει στους αγκώνες. Πλευρά σωστά αναπτυγμένα. Η κοιλιά ανεβασμένη ελαφρώς. Η ουρά είναι τοποθετημένη ακριβώς πίσω στο επίπεδο των καπουλιών, χοντρή στη βάση, κομμένη στα 2/3 του μήκους της και στέκεται περίπου σε οριζόντια θέση.

Μπροστινά πόδια
Ωμοπλάτες αναλογικά μακριές και φαρδιές, με κλίση προς τα πίσω και αρκετά κλειστές στην κορυφή. Σκέλη ίσια και μυώδη με κλειστούς αγκώνες. Πόδια σαν της γάτας, στρογγυλά και συμπαγή, με κλειστά δάχτυλα. Πατούσες χοντρές και σκληρές. Τα παράνυχα, αν υπάρχουν, πρέπει να αφαιρούνται.

Πίσω πόδια
Τα πίσω πόδια έχουν καλά αναπτυγμένους μηρούς, κνήμες και κότσια, με μέτριες γωνίες, σε ισορροπία με την κατεύθυνση της ωμοπλάτης προς τα πίσω. Όταν τα βλέπουμε από πίσω, πρέπει να είναι ίσια και παράλληλα και ειδικά τα κότσια.

Τρίχωμα
Τρίχωμα κοντό, απαλό, πυκνό, χωρίς υποτρίχωμα. Στην Ουγγαρία υπάρχει και η ποικιλία με σκληρό τρίχωμα, μουστάκια, γένια (όπως τα Γκριφόν), αλλά δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα απ’ το American Kennel Club.

Χρώμα
Μονόχρωμο, σκούρο χρυσαφί, σε διαφορετικές αποχρώσεις. Λίγο άσπρο στο στήθος και στα δάχτυλα είναι αποδεκτό.

Βάδισμα
Μεγάλος βηματισμός, ελαφρύ, απαλό και χαριτωμένο βάδισμα. Όταν κινείται σε γρήγορο τροχασμό, αφήνει ντορό με μονό χνάρι.

Μέγεθος
Tο ιδανικό ύψος στ’ αρσενικά είναι 55-60 cm και στα θηλυκά 53-58 cm, με ανοχή ±3 cm.


Κυνηγετική ιδιοσυγκρασία
Γνήσιος κυνηγός, πολύ ανθεκτικός στις δύσκολες καιρικές και εδαφικές συνθήκες. Μεγάλη αντοχή, πολύ καλή μύτη, σκληροτράχηλος και ατρόμητος. Πολύ έξυπνος, εκπαιδεύεται πολύ εύκολα, είναι στοργικός, φιλικός και ζει χωρίς κανένα πρόβλημα μαζί με την οικογένεια μέσα στο σπίτι, έχοντας το φυσικό ένστικτο της προστασίας.