Πρωτόκολλα εμβολιασμού    


«Κάθε φορά που εγχέετε οτιδήποτε μέσα σε έναν ασθενή, έχετε τη δυνατότητα να τον σκοτώσετε.»
Καθηγητής Ron Schultz, DVM

Η πρακτική του να γίνονται διάφορα εμβόλια όλα μαζί σε σκύλους και γάτες στο πρώτο στάδιο της ζωής τους και μετά κάθε χρόνο ως «αναμνηστικά» για το υπόλοιπο της ζωής τους, φτάνει στο τέλος της.

Αυτό συμβαίνει για δύο πρωταρχικούς λόγους: τα ζώα μπορεί να έχουν αντίξοες αντιδράσεις στους εμβολιασμούς, οι οποίες μπορεί να εξασθενήσουν τον οργανισμό για την υπόλοιπη ζωή του και οι αναμνηστικές δόσεις ρουτίνας δεν είναι αναγκαίες εφόσον προγενέστεροι εμβολιασμοί έχουν ήδη δώσει επαρκή ανοσία για τις προκείμενες ασθένειες.

Πρώτον, τα πολύ νεαρά, δηλαδή κάτω των 12 εβδομάδων, κουτάβια και γατάκια δε θα πρέπει να εμβολιάζονται αφού αυτό μπορεί να παρέμβει στη φυσική ανοσία του συστήματός τους, η οποία εισάγεται με το πρωτόγαλα από τις μητέρες τους. Αν όμως η ανοσοποιητική υπόσταση της μητέρας είναι άγνωστη - όπως συμβαίνει με πολλά προς υιοθεσία κουτάβια και γατάκια από άσυλα ζώων – τότε ο εμβολιασμός σε μικρότερη ηλικία, μεταξύ 5-6 εβδομάδων είναι το σύνηθες πρωτόκολλο. Ενήλικα ζώα σε ενδοτική ανοσοποιητική κατάσταση, όπως είναι για παράδειγμα τα άρρωστα, τα τραυματισμένα, τα ζώα στα οποία έχει χορηγηθεί αναισθητικό, τα χειρουργημένα, τα ζώα που εγκυμονούν ή θηλάζουν και τα γέρικα ή αδύναμα δεν πρέπει να εμβολιάζονται.

Τα αντιλυσσικά εμβόλια, εκτός αν οι συνθήκες της περιοχής δεν το επιτρέπουν, δεν πρέπει ποτέ να συνδυάζονται ταυτόχρονα με άλλα εμβόλια. Πρέπει να υπάρχει μεταξύ τους διάστημα τουλάχιστον 3 εβδομάδων.

Τα ακόλουθα πρωτόκολλα εμβολιασμών σκύλων έχουν δημοσιευτεί από το περιοδικό του Αμερικάνικου Ολιστικού Κτηνιατρικού Ιατρικού Συλλόγου, Vol. 26, Αριθμός 3 Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2007:

ΣΚΥΛΟΣ

Το Ελάχιστο Πρωτόκολλο Εμβολιασμού σκύλου είναι στις 12 εβδομάδες ή αργότερα για MLV μόρβα (τροποποιημένος ζωντανός ιός), ηπατίτιδα (Αδενοϊός-2) και για εντερίτιδα από τον παρβοϊό (τύφος) και κανένα άλλο μετά από αυτά. Το εμβόλιο κατά της λύσσας γίνεται στις 12-16 εβδομάδες και μετά επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια, αν αυτό επιτρέπεται από το νόμο. (Οι κρατικοί και δημοτικοί νόμοι οι οποίοι δεν επιτρέπουν να γίνεται κάθε 3 χρόνια ο αντιλυσσικός εμβολιασμός, πρέπει να αμφισβητηθούν και να αλλαχθούν.)

Ο εμβολιασμός για τον κορωνοϊό και τη γιάρδια στους σκύλους δε συνίστανται.

Για σκύλους που κινδυνεύουν, ο εμβολιασμός κατά της λεπτοσπείρωσης (το fourth-serovar προϊόν της Dodge προτιμάται) πρέπει να γίνεται μεταξύ των 12-15 εβδομάδων και να επαναλαμβάνεται ένα χρόνο αργότερα. Αυτό όμως παρέχει προστασία μόνο για 3-4 μήνες, πράγμα που σημαίνει ότι τα σκυλιά που βρίσκονται σε σημαντικό κίνδυνο πρέπει να εμβολιάζονται επαναληπτικά. Το εμβόλιο για το Lyme πρέπει να γίνεται μόνο σε σκύλους που κινδυνεύουν αλλά το βακτηρίδιο του εμβολίου μπορεί να προκαλέσει κάποια ανοσοσύνθετη ασθένεια για αυτό και προτιμάται το επανασυνδυασμένο εμβόλιο κατά του Lyme της Merial.

Και πάλι εξετάσεις αίματος για τίτλο πρέπει να γίνονται για να εξακριβώνεται η ανοσοποιητική κατάσταση του σκύλου όταν υπάρχει κάποια αμφιβολία, παρά να δίνονται έτσι απλά αναμνηστικές δόσεις εμβολίων.

Ούτε το εμβόλιο κατά της νόσου του Lyme (το οποίο παρέχει πολύ αναξιόπιστη προστασία) ούτε το εμβόλιο κατά της Λεπτοσπείρωσης πρέπει να γίνονται κοντά σε άλλους εμβολιασμούς.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι σε φυσιολογικά, υγιή σκυλιά κατά την περίοδο του εμβολιασμού, τα εμβόλια κατά του τύφου είναι καλά για 7 χρόνια, τα εμβόλια κατά της λύσσας για 3-7 χρόνια, κατά της μόρβας για 5-15 χρόνια (εξαρτάται από την ένταση) και κατά της ηπατίτιδας για 7-9 χρόνια.

Αν ο σκύλος ή η γάτα σας έλαβε τα βασικά εμβόλια ως την ηλικία των 16 εβδομάδων κάντε εξέταση για τίτλο αντισωμάτων στο αίμα τους στην ηλικία του 1 έτους, εάν έχετε επιφυλάξεις για τον επανεμβολιασμό.

Ο καθηγητής Ron Schultz συνιστά το εμβόλιο της Merial συνδιασμό από 3, τύφο, μόρβα και ηπατίτιδα ως το μόνο ασφαλές μεταξύ των εμβολίων.

Κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να εγγυηθεί ανοσία, καθώς διαφορετικές εντάσεις μολυσματικών παραγόντων μπορούν να εμπλακούν και ζώα τα οποία είναι σε κατάσταση στρες, υποφέρουν από κακή διατροφή, γενετικές ευαισθησίες και πάσχουν ταυτόχρονα από κάποια ασθένεια μπορεί να έχουν εξασθενημένα ανοσοποιητικά συστήματα και μειωμένη ανθεκτικότητα απέναντι στις ασθένειες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να εμβολιάζονται ούτε ότι πρέπει να επανεμβολιάζονται από ρουτίνα, επειδή οι εμβολιασμοί μπορούν να προκαλέσουν ακόμα χειρότερη εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και ένα σωρό άλλα προβλήματα – γνωστά ως ασθένειες vaccinosis – τις οποίες τα νέα πρωτόκολλα εμβολιασμού έχουν πρόθεση να τις μειώσουν.


Μετάφραση: Μπάση Σπυριδούλα