ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ
Η λεϊσμανίαση είναι ασθένεια του σκύλου και οφείλεται σε ένα μικροοργανισμό τη λεϊσμάνια που μεταδίδεται με το τσίμπημα σκνίπας.
Τα συμπτώματα της λεϊσμανίασης ποικίλλουν. Ένα προσβεβλημένο ζωο μπορεί να εμφανίζει έντονη πιτυρίδα, τσίμπλες γύρω από τα μάτια, μπορεί να έχει πληγές στους αγκώνες και τα μετατάρσια, μπορεί να έχει μεγάλα νύχια, έντονη πιτυρίδα, διογκωμένους λεμφαδένες, αίμα από τη μύτη, ενώ η όρεξη στα αρχικά στάδια διατηρείται σταθερή .
Πολλές όμως φορές τους πρώτους μήνες της ασθένειας δεν υπάρχει κανένα εμφανές σύμπτωμα.
Η πρόληψη της ασθένειας βασίζεται στην προστασία του σκύλου από τις σκνίπες.Αυτό μπορεί να γίνει με την βοήθεια ενός ειδικού κολάρου η με την εφαρμογή αμπούλας στο σβέρκο. Η περίοδος που μπορεί ο σκύλος μας να νοσήσει είναι από τον Απρίλιο Μέχρι Οκτώβριο .
Καλό θα είναι μετά τον Οχτώμβρη να κάνουμε ένα τεστ για καλαζάρ στο σκύλο μας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης. Ας έχουμε επίσης υπόψη μας ότι η σκνίπα δύσκολα μπαίνει στο σπίτι ,έτσι ένα ζώο που ζει και κυρίως κοιμάται μέσα στο σπίτι έχει μεγαλύτερη προστασία.
Υπάρχουν δύο θεωρίες για τον τρόπο μετάδοσης της λεϊσμανίασης
Σύμφωνα με την πρώτη ο κύκλος της ασθένειας ακολουθεί το σχήμα σκύλος-σκνίπα-σκύλος και γίνεται από ζωόφιλες σκνίπες .Σύμφωνα πάντα με αυτή τη θεωρία, ζωοανθρωπόφιλες σκνίπες δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και έτσι η ασθένεια δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο από τον σκύλο αλλά από ανθρωπόφιλες σκνίπες που έχουν τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο άνθρωπο.
Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι σε σπάνιες έστω περιπτώσεις η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί σε ανθρώπους με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα όχι όμως απευθείας από τον σκύλο αλλά πάλι μέσω σκνίπας που έχει τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο σκύλο.
Η πιθανότητα της θεραπείας του καλαζάρ εξαρτάται απ το στάδιο της προσβολής του ζώου. Αν δεν έχουν πειραχτεί τα ζωτικά όργανα το συκώτι και τα νεφρά, συνήθως η πρόγνωση είναι καλή η θεραπεία γίνεται με ένα συνδυασμό φαρμάκων κυρίως με ενέσεις με αντιμόνιο και με χαπάκια αλλοπουρινόλης.
Η λεϊσμανίαση είναι ασθένεια του σκύλου και οφείλεται σε ένα μικροοργανισμό τη λεϊσμάνια που μεταδίδεται με το τσίμπημα σκνίπας.
Τα συμπτώματα της λεϊσμανίασης ποικίλλουν. Ένα προσβεβλημένο ζωο μπορεί να εμφανίζει έντονη πιτυρίδα, τσίμπλες γύρω από τα μάτια, μπορεί να έχει πληγές στους αγκώνες και τα μετατάρσια, μπορεί να έχει μεγάλα νύχια, έντονη πιτυρίδα, διογκωμένους λεμφαδένες, αίμα από τη μύτη, ενώ η όρεξη στα αρχικά στάδια διατηρείται σταθερή .
Πολλές όμως φορές τους πρώτους μήνες της ασθένειας δεν υπάρχει κανένα εμφανές σύμπτωμα.
Η πρόληψη της ασθένειας βασίζεται στην προστασία του σκύλου από τις σκνίπες.Αυτό μπορεί να γίνει με την βοήθεια ενός ειδικού κολάρου η με την εφαρμογή αμπούλας στο σβέρκο. Η περίοδος που μπορεί ο σκύλος μας να νοσήσει είναι από τον Απρίλιο Μέχρι Οκτώβριο .
Καλό θα είναι μετά τον Οχτώμβρη να κάνουμε ένα τεστ για καλαζάρ στο σκύλο μας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης. Ας έχουμε επίσης υπόψη μας ότι η σκνίπα δύσκολα μπαίνει στο σπίτι ,έτσι ένα ζώο που ζει και κυρίως κοιμάται μέσα στο σπίτι έχει μεγαλύτερη προστασία.
Υπάρχουν δύο θεωρίες για τον τρόπο μετάδοσης της λεϊσμανίασης
Σύμφωνα με την πρώτη ο κύκλος της ασθένειας ακολουθεί το σχήμα σκύλος-σκνίπα-σκύλος και γίνεται από ζωόφιλες σκνίπες .Σύμφωνα πάντα με αυτή τη θεωρία, ζωοανθρωπόφιλες σκνίπες δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και έτσι η ασθένεια δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο από τον σκύλο αλλά από ανθρωπόφιλες σκνίπες που έχουν τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο άνθρωπο.
Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι σε σπάνιες έστω περιπτώσεις η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί σε ανθρώπους με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα όχι όμως απευθείας από τον σκύλο αλλά πάλι μέσω σκνίπας που έχει τσιμπήσει προηγουμένως μολυσμένο σκύλο.
Η πιθανότητα της θεραπείας του καλαζάρ εξαρτάται απ το στάδιο της προσβολής του ζώου. Αν δεν έχουν πειραχτεί τα ζωτικά όργανα το συκώτι και τα νεφρά, συνήθως η πρόγνωση είναι καλή η θεραπεία γίνεται με ένα συνδυασμό φαρμάκων κυρίως με ενέσεις με αντιμόνιο και με χαπάκια αλλοπουρινόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου