Ενδείξεις για τη στείρωση. Γιατί να στειρώσω το σκυλί μου;;;;;;;
- .....δε βρίσκω ιδιοκτήτες που να θέλουν να υιοθετήσουν τους απογόνους του.
Δεν υπάρχει δυνατότητα υιοθεσίας των κουταβιών. Ειδικά όταν τα κουτάβια είναι ημίαιμα και μεγαλόσωμα δεν είναι εύκολο να υιοθετηθούν. Οι ιδιοκτήτες λοιπόν που έχουν ημίαιμα ζώα καλό είναι να σκεφτούν σοβαρά ότι η μόνιμη στείρωση τους είναι η πιο ηθικά ενδεδειγμένη λύση.
-...... ο αρσενικός μου σκύλος ουρεί σε όλο το σπίτι.
Πολλά αρσενικά σκυλιά ουρούν μέσα στο σπίτι θέλοντας να <<μαρκάρουν>> το χώρο τους και να κυριαρχήσουν σ αυτόν. Συνήθως μετά από τη στείρωση μειώνονται τα επίπεδα της τεστοστερόνης και ο σκύλος σταματά αυτή την ενοχλητική για τον ιδιοκτήτη συνήθεια.
-.....ο αρσενικός μου σκύλος είναι πολύ επιθετικός.
Πολλές φορές, ο επιθετικός σκύλος συστηνόταν να στειρώνεται γιατί τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης συνδέονταν με την αυξημένη επιθετικότητα ενός σκύλου. Τα τελευταία χρόνια ειδικοί στη συμπεριφορά του σκύλου, μελετούν και συγκρίνουν τη συμπεριφορά στειρωμένων και μη ζώων και διαπίστωσαν ότι σε αρκετά περιστατικά δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά στη συμπεριφορά πριν και μετά τη στείρωση. Έτσι πολλές φορές η επιθετική συμπεριφορά των ζώων οφείλεται σε άλλες αιτίες.
-..........ο αρσενικός μου σκύλος διατρέχει τον κίνδυνο να εμπλακεί σε καυγάδες για τη διεκδίκηση του θηλυκού , ενώ έχει τη τάση να απομακρύνετε από την εστία μας προς ανεύρεση θηλυκού.
Ο αρσενικός σκύλος είναι εκ φύσεως ,, κυνηγός ,, του θηλυκού με ότι αυτό συνεπάγεται. Στειρώνοντας το σκύλο σας, αποσύρρετε ένα ισχυρό κίνητρο το οποίο οδηγεί σε κυνομαχία και απομάκρυνση από την εστία αλλά αν το πρόβλημα παραμένει, τότε υπάρχουν και άλλες αιτίες που πρέπει να επιλύσετε.
-........μου το συστήνει ο κτηνίατρός μου.
Πολλές φορές οι κτηνίατροι συστήνουν τη στείρωση ως τη πιο ενδεδειγμένη θεραπευτική λύση σε διάφορα παθολογικά προβλήματα του ζώου. Ποιά είναι όμως τα παθολογικά προβλήματα ενός ενήλικου ζώου τα οποία <<επιβάλλουν>> τη στείρωσή του;
-πυομήτρα
-προβλήματα του προστάτη
-αλωπεκία που ανταποκρίνεται στη στείρωση
-περινεϊκή κήλη
-μόλυνση της μήτρας από παραμένων έμβρυο
-νεοπλασίες του γεννητικού συστήματος
-πρόπτωση κόλπου
- έλεγχος σεξουαλικώς μεταδιδούμενων νοσημάτων
Πώς γίνεται η στείρωση του ζώου μου;
Η μέθοδος στείρωσης εξαρτάται από το αν σκοπός είναι η μόνιμη ή η παροδική στείρωση.
Οι μέθoδοι μη μόνιμης στείρωσης συμπεριλαμβάνουν τη χορήγηση φαρμάκων ή εμφυτευμάτων τα οποία προκαλούν παροδική απώλεια της γονιμότητας. Πριν όμως αποφασίσετε να χορηγήσετε κάποιο από τα ανωτέρο, θα πρέπει να ενημερωθείτε από τον κτηνίατρό σας για τη χρονική διάρκεια χορήγησής του, τις παρενέργειες καθώς και την αποτελεσματικότητά του.
Η μοναδική μέθοδος μόνιμης στείρωσης είναι η χειρουργική και πραγματοποιείται με την αφαίρεση είτε τμήματος, είτε ολόκληρου του γεννητικού σωλήνα. Έτσι για το θηλυκό ζώο είναι δυνατή η απολίνωση ή η εκτομή των ωαγωγών, η αφαίρεση των ωοθηκών, η αφαίρεση τμήματος της μήτρας και τέλος η ολική ωοθυκεστερεκτομή. Εμείς συστήνουμε την τελευταία μέθοδος γιατί θεωρούμε ότι πλεονεκτεί έναντι των προηγούμενων γιατί αφαιρώντας ολόκληρο το γεννητικό σωλήνα το ζώο δε θα εμφανίζει οίστρους και θα μηδενιστεί ο κίνδυνος εμφάνισης παθήσεων του γεννητικού συστήματος όπως είναι η πυομήτρα και οι νεοπλασίες. Όσον αφορά το αρσενικό ζώο μπορεί να γίνει αφαίρεση των όρχεων ή η απολίνωση του σπερματικού τόνου.
Ποιές είναι οι επιλποκές κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τη χειρουργική επέμβαση;
Πρέπει να γνωρίζετε ότι όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις ποτέ δεν είναι 100% ασφαλής και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος θνησιμότητας του ζώου. Έτσι θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψην η κλινική εικόνα του ζώου, η ηλικία και ο λόγος της επέμβασης. Τα μικρής ηλικίας, καλής σωματικής διάπλασης ζώα έχουν μικρότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης απ ότι τα μεγάλης ηλικίας, παχύσαρκα και με βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό ζώα.
Συνοπτικά οι πιό σύνηθες επιπλοκές από την ωοθυκεστερεκτομή (αφαίρεση του γεννητικού σωλήνα στο θηλυκό σκύλο) είναι :
-η αιμορραγία , ειδικά σε παχύσαρκα και μεγαλόσωμα ζώα η οποία μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης αλλά και αρκετές μέρες μετά απ αυτήν. Είναι σοβαρή επιπλοκή και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή του ζώου.
-η αντίδραση των ιστών στα ράμματα. Ο οργανισμός αναγνωρίζει τα ράμματα σαν ξένα σώματα και δημιουργείται φλεγμονή και ανάπτυξη κοκκιωματώδους ιστού. Ανάλογα με τη θέση των ραμμάτων που εμφανίζουν την αντίδραση είναι και η σοβαρότητα της επιπλοκής.
Μακροπρόσθεμα στα στειρωμένα ζώα μπορεί να διαπιστωθεί ακράτεια ούρων και σημαντική αύξηση του σωματικού τους βάρους.
Η ακράτεια ούρων παρουσιάζεται σε θηλυκά ζώα, μπορεί να παρουσιαστεί χρόνια μετά τη στείρωση και εκδηλώνεται με απώλεια ποσότητας ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου και της ξεκούρασης. Περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν ακράτεια των ούρων έχουν τα ζώα που στειρώθηκαν πριν εκδηλώσουν τον πρώτο οίστρο και αυτά που ανοίκουν στις μεγαλόσωμες φυλές.
Η αύξηση του σωματικού βάρους μπορεί να είναι σημαντική το ζώο σας σε ένα χρόνο μετά τη στείρωση να γίνει παχύσαρκο και συνεπώς και περισσότερο μαλθακό. Η μείωση των οιστρογόνων και της τεστοστερόνης προκαλεί συνήθως, αλλά όχι πάντα, μείωση του ρυθμού μεταβολισμού και αύξηση της όρεξης.
Αληθεύει λοιπόν ότι μετά τη στείρωση πρέπει να αλλάξετε τις έως τώρα διατροφικές συνήθειες του σκύλου σας. Η ποσότητα, η ποιότητα της τροφής καθώς και η άσκηση του ζώου σας συμβάλλουν στη διατήρηση του σωματικού του βάρους.
Επομένως, αν δίνετε στο ζωάκι σας βιομηχανοποιημένη τροφή καλής ποιότητας, πρέπει να προμηθευτείτε τον τύπο της τροφής που προτείνεται από την παρασκευάστρια εταιρεία και απευθύνετε σε στειρωμένα ζώα. Αν δίνετε μαγειρεμένο φαγητό στο ζωάκι σας θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να μην περιέχει πολλά λιπαρά και υδατάνθρακες. Προτιμήστε σαν βασική πηγή ενέργειας την πρωτεΐνη.
Η άσκηση είναι απαραίτητη σε όλα τα ζώα. Ένα ζώο που ασκείται σε καθημερινή βάση δεν μπορεί ποτέ να είναι ένα παχύσαρκο ζώο. Αν για οποιοδήποτε λόγο το σκυλάκι σας ΄΄αρνείται να ασκηθεί μαζί σας τότε πρέπει να επινοήσετε τρόπους και παιχνίδια τα οποία μπορούν να του κινήσουν το ενδιαφέρον.
Η απόφαση της στείρωσης λοιπόν ενός ζώου είναι πράγματικά μεγάλη, και πρέπει να λαμβάνεται με γνώμονα το συμφέρον του ζώου αλλά και των απογόνων του.
Με εκτίμηση
Ρουμελιώτη Καλλιόπη
Κτηνίατρος DVM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου