Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Spitz - Σπιτζ

Spitz - Σπιτζ


   
Μικρόσωμο Σπιτζ, Μικρόσωμο Σπιτς.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Απόγονος της πιο παλιάς ράτσας της Κεντρικής Ευρώπης, είναι μέλος της μεγάλης οικογένειας των Γερμανικών Σπιτζ. Εκτός από καλός φύλακας είναι και σκύλος συντροφιάς.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα μικρόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 23 μέχρι 29 εκ. Έχει μικρό, τριγωνικό κεφάλι. Τα αυτιά του είναι τριγωνικά, μικρά, κοντά, μυτερά και όρθια ενώ τα σκούρα μάτια του είναι λίγο λοξά. Η ουρά του είναι φουντωτή και ο λαιμός είναι καλυμμένος από πλούσια χαίτη. Το τρίχωμα είναι διπλό, το εξωτερικό είναι μακρύ και ίσιο ενώ το υπόστρωμα είναι κοντό και πυκνό. Τα χρώματά του είναι συνήθως το μαύρο, το καφέ, το λευκό, το πορτοκαλί και το γκρι. Με βάση το ύψος υπάρχουν ακόμη το Σπιτζ Λύκος (ύψ. 43-55 εκ.), το Μεγαλόσωμο Σπιτζ (ύψ. 42-50 εκ.), το Μεσαίο Σπιτζ (ύψ. 30-38 εκ.) και το Σπιτζ Μινιατούρα ή Πομεράνιαν (ύψ. 18-22 εκ.).
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένας πιστό, έξυπνο, υπάκουο αλλά και ζωηρό, επίμονο και ανεξάρτητο σκυλί. Μπορεί να γίνει επιθετικό στα άλλα ζώα. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, αγαπά την οικογένεια και τα μεγάλα παιδιά.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΙΚΡΟΣΩΜΟΥ ΣΠΙΤΖ: Προσαρμόζεται στην ζωή της πόλης και κοιμάται μέσα στο σπίτι. Το τρίχωμά του μαδάει και χρειάζεται συχνή περιποίηση. Έχει ανάγκη λίγης ποσότητας τροφής. Χρειάζεται εκπαίδευση και καθημερινά, μέτρια άσκηση.

Groenendael - Βελγικό Λυκόσκυλο


Groenendael - Βελγικό Λυκόσκυλο



   

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Βέλγιο (Groenendeal)
ΙΣΤΟΡΙΑ: Σαν Βελγικό Ποιμενικό αναφέρουμε τέσσερα σκυλιά τ ο Groenendeal, το Tervuren, το Malinois και το Laenkenois. Σήμερα τα δυο πρώτα χρησιμοποιούνται σαν σκυλιά συντροφιάς ενώ τα άλλα δυο σαν φύλακες. Το πιο γνωστό από όλα είναι το Groenendeal το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί και σαν τσοπανόσκυλο, στην ανίχνευση απαγορευμένων ουσιών, στην αναζήτηση και διάσωση κ.ά.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Και οι τέσσερις παραλλαγές είναι του ίδιου μεγέθους και χαρακτήρα αλλά διαφέρουν τα τριχώματά τους. Το κομψό Groenendeal είναι ένα μυώδες μαύρο σκυλί, γεροδεμένο αλλά όχι βαρύ. Είναι ευκίνητο και κινείται με υπερηφάνεια. Είναι ύψους μεταξύ 56 και 64 εκ., βάρους μεταξύ 20 και 30 κιλών και το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό. Το άφθονο διπλό τρίχωμα είναι μαύρο και μπορεί να έχει μικρά άσπρα σημάδια στο στήθος, το πηγούνι ή τα δάχτυλα. Τα τριγωνικά αυτιά είναι στητά.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι έξυπνο, πιστό, στοργικό και ήρεμο σκυλί. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, δένεται με την οικογένεια και «απαιτεί» να γίνει μέλος της.
Αυτή η ράτσα είναι έξυπνη, πιστή, στοργική και ήρεμη. Είναι κυρίαρχο και γενναίο από τη φύση του. Η κυριαρχία του ιδιοκτήτη πρέπει να επιβληθεί αμέσως για να είναι η συμβίωση ήρεμη και ειρηνική. Μόλις γίνει κατανοητό ποιος είναι ο κυρίαρχος είναι απίστευτα πιστό και υπάκουο. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους και πολύ προστατευτικό και αυτό το κάνει καλό φύλακα. Είναι καλό με τα παιδιά που γνωρίζει από κουτάβι. Πρέπει να περνάει αρκετό χρόνο με την οικογένεια καθημερινά και μπορεί να πάθει άγχος εάν μένει μόνο του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΒΕΛΓΙΚΟΥ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΥ: Επειδή είναι κυρίαρχο σκυλί πρέπει να μάθει από νωρίς ποιος είναι το «αφεντικό», γι’ αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη και ίσως επαγγελματική εκπαίδευση.
Είναι ένα δυνατό και γερό σκυλί αλλά μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων. Χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα γιατί το τρίχωμά του μαδάει. Επειδή είναι γεμάτο ενέργεια έχει ανάγκη καθημερινής έντονης άσκησης.

Βελγικός Γκρένενταλ σε λίγα λόγια

Μέγεθος:
Μεσαίο προς μεγάλο με μέσο ύψος 60 cm και βάρος 25 kg

Τρίχωμα:
Πλούσιο, διπλό με πυκνό χνουδωτό υπόστρωμα και μακρύ εξωτερικό μανδύα.

Χρώμα:
Μαύρο. Μικρά λευκά στίγματα στο στέρνο, στο σαγόνι και στα δάχτυλα είναι αποδεκτά.

Άσκηση:
Μεγάλη ανάγκη για εκτόνωση, δράση, κίνηση. Καθημερινή εντατική άσκηση είναι απαραίτητη.

Εκπαίδευση:
Μεγάλες δυνατότητες στην εκπαίδευση εργασίας, δίψα για προστασία και ανάληψη καθηκόντων. Έντονη προσωπικότητα.

Με τα παιδιά;
Τα πάει καλά με τα παιδιά της οικογένειας. Με παιδιά εκτός σπιτιού είναι συγκρατημένος.

Με άλλα κατοικίδια;
Αν κοινωνικοποιηθεί σωστά από νωρίς, θα τα πάει καλά. Καλύτερα να αποφεύγεται η συμβίωση με σκύλους ιδίου φύλου.

Μου ταιριάζει;
Θα πρέπει να είστε αποφασισμένοι να διαθέσετε καθημερινά χρόνο στην εκπαίδευση και εκτόνωση του αφοσιωμένου αυτού συντρόφου και θα σας ανταμείψει με το παραπάνω.  Θα μένει μέσα μαζί σας, θα πηγαίνετε μεγάλες βόλτες καθημερινά και ένας κήπος με ασφαλή ψηλή περίφραξη είναι επίσης ευπρόσδεκτος για ασφαλές παιχνίδι και άσκηση.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Weimaraner - Βαϊμαρανερ


Weimaraner - Βαϊμαρανερ


   
ΡΑΤΣΑ: Βαϊμάρης, Βαϊμαράνερ.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Θεωρείται η πιο παλιά κυνηγετική γερμανική ράτσα. Οφείλει το όνομά του στην πόλη Βαϊμάρη γιατί εκεί εκτρεφόταν το τέλος του 18ου αιώνα. Λόγω του χρώματός του λέγεται “γκρίζο φάντασμα” και επειδή το θεωρούσαν πολύτιμο δεν ήταν εύκολο για τον οποιοδήποτε να το αποκτήσει. Το χρησιμοποιούσαν στο κυνήγι ενώ στις μέρες μας εκτός από κυνηγόσκυλο είναι και καλός σύντροφος.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα όμορφο, κομψό σκυλί που δεν περνά απαρατήρητο. Το ύψος του κυμαίνεται από 57 μέχρι 70 εκ. και το βάρος του από 32 μέχρι 40 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει μακρύ και σχετικά φαρδύ κεφάλι με δυνατή μουσούδα. Τα στρογγυλά μάτια είναι λίγο λοξά, και όταν είναι κουτάβι είναι γαλάζια ενώ στη συνέχεια αποκτούν σκούρο ή ανοιχτό κεχριμπαρένιο χρώμα. Τα τοποθετημένα ψηλά αυτιά είναι φαρδιά και μακριά. Η ουρά είναι συνήθως κομμένη και ξεκινά αρκετά χαμηλά. Ως προς το τρίχωμα χωρίζεται σε κοντότριχο, που είναι και το πιο διαδεδομένο, σε μακρύτριχο και σε σκληρότριχο. Το κοντότριχο τρίχωμα είναι πολύ κοντό, λείο και κολλημένο στο σώμα, με σχεδόν ανύπαρκτο υπόστρωμα Το μακρύτριχο τρίχωμα είναι απαλό και μακρύ (μέχρι 5 εκ.), λείο ή κυματιστό και μπορεί να έχει υπόστρωμα. Το χρώμα είναι το γκρι σε όλες τις αποχρώσεις αλλά συνήθως έχει ένα πολύ ιδιαίτερο γκρι-ασημί που εμφανίζεται σπάνια σε άλλες ράτσες, επίσης μπορεί να φέρει στο στήθος λευκές κηλίδες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα τρυφερό, πιστό και φιλικό σκυλί που γίνεται εύκολα μέλος της οικογένειας. Είναι επιφυλακτικό στην παρουσία ξένων και είναι έτοιμο να προστατεύσει τον χώρο ή την οικογένεια αν αισθανθεί απειλή.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΒΑΪΜΑΡΗΣ: Είναι κυρίαρχο σκυλί, γι’ αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη. Δεν είναι εύκολο να συνυπάρχει με άλλα ζώα και χρειάζεται εκπαίδευση αν προστεθεί μωρό στην οικογένεια. Μπορεί να κοιμάται εκτός σπιτιού και επειδή είναι γεμάτο ενέργεια χρειάζεται καθημερινά αρκετή άσκηση.

Kane Corso - Κάνε Κόρσο

Kane Corso - Κάνε Κόρσο



ΡΑΤΣΑ: Κάνε Κόρσο
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ιταλία
ΙΣΤΟΡΙΑ: Το Κάνε Κόρσο είναι ένα σκυλί που για πολλούς αιώνες είναι σύντροφος των Ιταλών και το χρησιμοποιούσαν για προσωπική προστασία, σαν φύλακα και στο κυνήγι.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το ύψος του κυμαίνεται από 60 μέχρι 68 εκ. Το κεφάλι είναι δυνατό με ισχυρή μουσούδα. Τα ρουθούνια είναι μαύρα και μεγάλα, χαρακτηριστικό γνώρισμα της ράτσας. Τα αυτιά είναι τριγωνικά και ψηλά στο κεφάλι, στην Ιταλία είναι κομμένα και όρθια, όπως επίσης κομμένη είναι και η ουρά. Το τρίχωμα είναι κοντό, απαλό, γυαλιστερό και το χρώμα μαύρο, σκούρο γκρι, μπλε, κόκκινο, ξανθωπό και ραβδωτό.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα σκυλί πιστό στον ιδιοκτήτη και θα υπερασπιστεί τα μέλη της οικογένειας, αν χρειαστεί. Είναι καλός φίλος για τα παιδιά της οικογένειας. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, δραστήριο και έχει αυτοπεποίθηση.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

West Highland - Γουέστ Χάιλαντ

West Highland - Γουέστ Χάιλαντ


   
 Λευκό Τεριέ Δυτικών Χάιλαντ, Γουέστ Χάιλαντ Γουάιτ Τεριέ, Ουέστ Χάιλαντ Ουάιτ Τεριέ, Άσπρο Τεριέ Δυτικών Υψιπέδων
H λέξη Τέρριερ προέρχεται από το «Terra» που σημαίνει «γη». Η ονομασία του Τέρριερ περιγράφει βασικά τον «τόπο εργασίας» τους, που ήταν κάτω από τη γη καθώς, η «δουλειά» των μικρόσωμων αυτών σκύλων ήταν να τρυπώνουν στην φωλιά της αλεπούς και του ασβού και να τα ξετρυπώνουν, ακριβώς μπροστά στα τουφέκια των κυνηγών, που περίμεναν απ’ έξω. Ή ακόμα να κρατούν το θήραμά τους ακινητοποιημένο, ανακοινώνοντας με το έντονο γαύγισμά τους την επιτυχία τους.
Τέρριερ υπάρχουν σήμερα «για όλα τα γούστα» και σε όλα τα μεγέθη. Mια από τις πιο μικρόσωμες και δημοφιλείς φυλές είναι τα Λευκό Τέρριερ τον δυτικών Υψιπέδων  (West Highland White Terrier).

ΣTO ΠAPEΛΘON

Η πατρίδα του Γουεστ Χαιλαντ των δυτικών υψιπέδων  ή πιο απλά του Γουέστι, είναι η Σκοτία και για την ακρίβεια η ορεινή δυτική  Σκοτία, το λεγόμενο Χάιλαντ.
Η φύση σε αυτήν την περιοχή είναι άγρια και δύσβατη. Ελάφια, λαγοί και καμπίσιες πέρδικες που ζούσαν εκεί, αποτελούσαν πλούσια τροφή για τα άγρια ζώα.
Η «δουλειά» των προγόνων του Γουεστ Χαιλαντ ή Γουεστι ήταν το κυνήγι αυτών των ζώων.
Οι κυνηγοί χρειάζονταν μικρόσωμα, θαρραλέα σκυλιά, με μεγάλη επιμονή ικανά να ξετρυπώνουν ασβούς και αλεπούδες από τις φωλιές τους.

Βάση παλαιών αγγλικών έγγραφων, κυνηγούσαν στον 19ο αιώνα με τους τότε ακόμα σκουρόχρωμους προγόνους των σημερινών Γουέστι, τα οποία ονομάζονταν (και ονομάζονται ακόμα και σήμερα) Κερν Τέρριερ (Cairn Terrier).

Τα ανοιχτόχρωμα ή λευκά κουτάβια, τα οποία τύχαινε να πέσουν αρκετές φορές σε μια γέννα σκουρόχρωμων κουταβιών, ήταν τότε ανεπιθύμητα και οι κυνηγοί πίστευαν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κυνηγιού.

Ένας, γνωστός εκτροφέας των σκύλων αυτών, με την ονομασία Poltalloch Terrier ήταν ο Colonel Sir Edward Donald Malcom of Poltalloch. Μια μέρα στο κυνήγι του συνέβη το εξής: νομίζοντας ότι πρόκειται για ένα άγριο ζώο (κουνέλι ή αλεπού), τουφέκισε τον αγαπημένο του σκύλο. Aπό τότε αποφάσισε, ότι στο εκτροφείο του θα εκτρέφονταν μόνο λευκά σκυλιά. Άλλες πηγές λένε πάλι ότι στο Poltalloch εκτρέφονταν από την αρχή του 19ου αιώνα λευκά σκυλιά και ποτέ δεν έγινε το περίφημο ατύχημα.

Τα σκυλιά αυτά φημίζονταν για το ταπεραμέντο τους και έγιναν γνωστά με την ονομασία  «Poltalloch Τέρριερ» ή «λευκά Κερν Τέρριερ».

Αντίθετα με τις αρχικές αμφιβολίες για τα λευκά σκυλιά, αποδείχτηκε γρήγορα, ότι είναι εξίσου ικανά στο κυνήγι σε σύγκριση με τα «χρωματιστά» εξαδέλφια τους, με το πλεονέκτημα, ότι φαίνονταν πολύ καλά, ακόμα και στο σκοτάδι αλλά και σε άσχημες καιρικές συνθήκες - κάτι όχι ιδιαίτερα σπάνιο στη Σκοτία.

H τελική ονομασία «West Ηighland White Terrier" συμφωνήθηκε στης αρχές του 20ου αιώνα. Τον Οκτώβριο του 1904, ο σκοτσέζικος κυνολογικός όμιλος αναγνώρισε την φυλή ενώ ο βρεταννικός, τρία μόλις χρόνια αργότερα, το 1907.

Είναι ένα χαριτωμένο, μικρόσωμο και γεροδεμένο σκυλί με ύψος που κυμαίνεται από 25 μέχρι 28 εκ. και βάρος από 7 μέχρι 10 κιλά. Έχει δυνατό κεφάλι και η μουσούδα μικραίνει προς την πάντα μαύρη μύτη. Τα σκούρα μάτια είναι σε απόσταση μεταξύ τους. Τα αυτιά είναι μικρά, όρθια και μυτερά, καλυμμένα από κοντό και μαλακό τρίχωμα. Τα πόδια είναι κοντά και η μακριά ουρά, που στέκεται όρθια, έχει άφθονο τρίχωμα. Το τρίχωμα είναι διπλό, μήκους περίπου 5 εκ. με μαλακό, κοντό, χοντρό υπόστρωμα και σκληρό.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά Γουεστ Χαιλαντ , Γουεστι
Τα Γουέστι είναι μικρόσωμα, δυνατά σκυλιά με πλατύ, για το μέγεθός τους στέρνο και καλά αναπτυγμένα πλευρά. Ίσια ράχη και δυνατά μυώδη πίσω άκρα, τα οποία εκφράζουν με πολύ καλό τρόπο τον εξαίρετο συνδυασμό δύναμης και ενεργητικότητας .

Χρώμα και τρίχωμα

Τα Γουέστι έχουν διπλό μανδύα και είναι πάντοτε λευκά. Ο εξωτερικός μανδύας αποτελείται από τραχύ τρίχωμα με περίπου 5 εκατοστά μάκρος, χωρίς να σχηματίζει μπούκλες ή κύματα. Ο υπομανδύας είναι σαν γούνα, κοντός, μαλακός και πυκνός. Ο μονός μανδύας είναι άκρως ανεπιθύμητος. Iδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο κούρεμα καθώς, με την χρήση μηχανής από μη γνώστες της φυλής καταστρέφεται η υφή αλλά και η ποιότητα του τριχώματος.

Χαρακτήρας και συμπεριφορά

Το Γουεστ Χαιλαντ είναι ιδανικός οικογενειακός σκύλος. Οι τυπικές ιδιότητές του, η σπιρτάδα, η ζωηράδα, η εξυπνάδα, η ευγένεια και η πονηράδα, αποτελούν όλα μαζί στοιχεία του χαρακτήρα του και τον καθιστούν αληθινά αξιαγάπητο.

Ιδανικός σκύλος για παιδιά, - ξεχωρίζει για την αρκετά μεγάλη υπομονή του (που έχει και αυτή όρια βέβαια). Είναι ισορροπημένος, χωρίς να είναι βαρετός και δίνει τα πάντα για ένα καλό παιχνίδι με τους αγαπημένους του ανθρώπους του.
Το έντονο του ταμπεραμέντο καθιστά το τολμηρό Γουέστι κατάλληλο για φύλακα, οποίος προειδοποιεί αποτελεσματικά για τον κάθε εισβολέα.
Το Γουεστ Χαιλαντ είναι ένας σκύλος με μεγάλη αυτοπεποίθηση, γεμάτος ζωντάνια και αστείρευτη ενεργητικότητα.

Εκπαίδευση
Tα Γουέστι, αν και τα περισσότερα Τέρριερ μπορεί να φανούν δύσκολα και ατίθασα σκυλιά σε αρχάριους ιδιοκτήτες, αποτελούν μια ευχάριστη εξαίρεση.
Σε κάθε περίπτωση, για μια αρμονική συμβίωση είναι απαραίτητη μια καλή κοινωνικοποίηση. Με άλλους σκύλους και ζώα τα πάει γενικά καλά, όταν τα έχει συνηθίσει από μικρός, αλλά δεν θα διστάσει να τα βάλει ακόμα και με πολύ μεγαλύτερά του σκυλιά αν κρίνει ότι απειλείται η περιοχή του.

Ο έξυπνος αυτός σκύλος βαριέται εύκολα με τις συνεχείς επαναλήψεις και γι’ αυτό πρέπει η εκπαίδευσή του να είναι αρκετά ενδιαφέρουσα με συνεχείς αλλαγές. Λίγα λεπτά ξέφρενου παιχνιδιού ενδιάμεσα τον βοηθούν να συγκεντρωθεί καλύτερα.

ENAΣ Σκύλος κατάλληλος για... Όσους δεν βαριούνται να ασχολιούνται πολύ με τον σκύλο τους και θέλουν έναν ακούραστο συνοδό στις μεγάλες τους βόλτες αλλά και για οικογένειες με παιδιά, τα οποία λατρεύει -  όταν του φέρονται καλά.

ΠΥΘΩΝΑΣ

ΠΥΘΩΝΑΣ



Γενικά Ο βασιλικός πύθωνας ζεί κυρίως σε περιοχές με χαμηλή βλάστηση στην δυτική Αφρική. Βρίσκεται συνήθως στο έδαφος, αλλά συναντάται και πάνω σε μικρά δένδρα-θάμνους, κυρίως σε μικρή ηλικία. Η διατροφή του στην φύση αποτελείται από σαύρες, αμφίβια, μικρά θηλαστικά (π.χ. Gerbils), άλλα φίδια κλπ και όχι με ποντίκια ή αρουραίους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ball pythons έχουν δυσκολίες στο τάισμα. Δυστυχώς, στο εμπόριο  κυκλοφορούν πολλοί βασιλικοί πύθωνες πιασμένοι από την φύση, και είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτά τα φίδια να  δεχτούν το ποντίκι στην διατροφή τους (ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι το βαρομετρικό). Τα WC (wild caught) ball  pythons μπορούν να αντέξουν μέχρι και ένα χρόνο χωρίς τροφή (22 μήνες το ρεκόρ), αρνούμενα τα ποντίκια ή  αρουραίους (για περισσότερες λεπτομέρειες για συμβουλές για τάισμα βλέπε Άρνηση τροφής στα φίδια. Αγοράζοντας φίδια γεννημένα στην αιχμαλωσία, μειώνει την ζήτηση και την αγορά φιδιών πιασμένα από την φύση.  Περιβάλλον στην αιχμαλωσία To ball python είναι κυρίως εδαφόβιο είδος, αλλά παράλληλα χρειάζεται και κάποια χαμηλά κλαδιά για εξάσκηση. Οι διαστάσεις του terrarium θα πρέπει να έχουν 120Χ50Χ50 (μ*πλ*υ). Σε μικρές ηλικίες μια καλή αναλογία είναι 30x50x30 (μ*πλ*υ). Το υπόστρωμα μπορεί να είναι εφημερίδα, aspen, bark. To ασφαλές υπόστρωμα για το ball python είναι η  εφημερίδα για την αποφυγή κατάποσης υποστρώματος κατά την διάρκεια του ταΐσματος, αποφυγή δημιουργίας  μικροοργανισμών και λόγω κόστους. Εκτός από το υπόστρωμα, μπορούν να προστεθούν χαμηλά κλαδία τα οποία  βοηθούν το φίδι να γυμνάζεται. Τέλος, φυτά τα οποία ΔΕΝ είναι τοξικά για το φίδι, είναι ευπρόσδεκτα μιάς και κρατάνε καλύτερά την υγρασία του κλουβιού. Τέλος, χρειάζεται και ένα μεγάλο μπώλ νερού μέσα στο terrarium, το οποίο να  αλλάζεται καθημερινά για την καλύτερη υγεία του ζώου. Θερμοκρασία-Υγρασία Οι θερμοκρασίες μέσα στο terarrium πρέπει να είναι από 24 εώς και 30 C. Την μέρα να είναι 27-30 C και το βράδυ να  πέφτουν οι θερμοκρασίες μέχρι τους 24 C. Αυτό γίνεται εύκολα με τις θερμαντικές πλάκες οι οποίες πρέπει να είναι  τοποθετημένες κολλητά κάτω από το terrarium (όχι όμως κάτω από την περιοχή που είναι το μπολ νερού). Η υγρασία θα  πρέπει να κυμαίνεται περίπου 50-65%. Ανεβάζουμε λίγο τις υγρασίες όταν το φίδι κάνει έκδυση (προσοχή όχι στον  ψεκασμό, μόνο λίγο σε περίπτωση έκδυσης).  Τροφή Η τροφή του Ball Python θα πρέπει να αποτελείται από ποντίκια και αρουραίους με ιδιαίτερη προτίμηση στους  αρουραίους μεσαίου μεγέθους, διότι έτσι χορταίνει το φίδι. Μην ξεχνάμε ότι το σωστό μέγεθος ποντικού ή αρουραίου δεν  πρέπει να ξεπερνά το 150% του παχύτερου μέρους του φιδιού. Οι Ball Python μπορεί να έχουν προβλήματα άρνησης  τροφής και γι' αυτό καλό είναι να εξακριβώσουμε από εκεί που το αγοράζουμε αν είναι CB (Captive Breed). Μία πολύ  καλή λύση είναι τα τρωκτικά με το όνομα Gerbil, τα οποία βρίσκονται και στο φυσικό περιβάλλον του Βασιλικού Πύθωνα.  Επίσης, οι Ball Python συνήθως σταματoύν την τροφή τους χειμερινούς μήνες (3 μήνες περίπου) Τέλος, οι θυληκές Ball  Python είναι πάντα πιο δεκτικές στην τροφή. Όσο είναι σε μικρή ηλικία πρέπει να ταίζοντε ανά 4-7 μέρες, ενώ όσο  μεγαλώνουν από 7-10 μέρες.  Χαρακτήρας Ο Ball python έχει ήρεμο χαρακτήρα γενικά και συνίσταται σε αρχάριους λόγω του ήρεμου χαρακτήρα. Σε πιο μικρή  ηλικία οι Βασιλικοί Πύθωνες θα κουλουριαστούν σε σχήμα μπάλας (από εκεί πηγάζει και το όνομα Ball Python) και  μπορεί να στρεσσαριστούν πολύ εύκολα.  Συμπέρασμα Ο Ball Python είναι ένα φίδι το οποίο δεν θα δυσαρεστήσει τον κάτοχο του. Λόγω της χαμηλής τιμής του, των υπέροχων  χρυσαφί χρωμάτων του, της ήρεμης ιδιοσυγκρασίας του, καθίσταται ως ένα από τα πιο δημοφιλή φίδια στον  ερπετοκόσμο. Παρόλαυτα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μπορεί να υπάρξουν προβλήματα άρνησης της τροφής του και  μπορεί να χρειαστεί χρόνος μέχρι να συνηθίσει κατεψυγμένο ποντίκι ή αρουραίο.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Pogona barbata -Γενειοφόρος Δράκος


Pogona barbata-Γενειοφόρος Δράκος


Γενικά Το φυσικό τους περιβάλλον εκτείνεται σε ερημικές ημίξηρες βραχώδεις περιοχές της Αυστραλίας. Τα αρσενικα είναι πιό μεγάλα με πιό χοντρό κεφάλι, πόδια και ουρά αλλά τα θηλυκά έχουν πιό φαρδύ σώμα. Το γένος αποτελείται απο 8  υποείδη ώς εξής:      * Pogona barbata Cuvier 1829     * Pogona henrylawsoni Wells & Wellington 1985     * Pogona microlepidota Glauert 1952     * Pogona minima Loveridge 1933     * Pogona minor Sternfeld 1919     * Pogona nullarbor Badham 1976     * Pogona vitticeps Ahl 1926     * Pogona mitchelli Τerrarium Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι το πρώτο terrarium δεν θα είναι και το τελικό αφού σε ένα μεγάλο  χώρο ένα μικρό ζώο δεν θα μπορεί να βρεί εύκολα την τροφή του και ίσως να στρεσσαριστεί.  Αυτό που πρέπει να  προσέξουμε είναι ένα terrarium ευρύχωρο μεγάλο σε μήκος με πολλά διαφορετικά μέρη για να λιάζεται και να κρύβεται  το ζώο όπου θα μπορεί να ρυθμίσει εύκολα την θερμοκρασία του. Άρα θα πρέπει να έχουμε ζεστή μεριά και δροσερή  αντίστοιχα. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι δράκοι είναι κυνηγοί πράγμα που σημαίνει ότι μας χρειάζεται  περισσότερο μήκος και λιγότερο πλάτος και ύψος. Για ένα μικρό ζώο, έως 7-8 μηνων, θα πρέπει να έχουμε terrarium με  διαστάσεις το λιγότερο 60x40x40 (μ*πλ*υ). Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι καλύτερες δυνατές διαστάσεις για  ένα μικρό ζώο είναι 70x50x50 (μ*πλ*υ). Για ένα ενηλικο ζώο απο την άλλη, το καλύτερο δυνατό είναι να έχει 1.20x60x50  (μ*πλ*υ).  Διαμόρφωση χώρου Θα πρέπει να τοποθετήσουμε μέσα κρυψώνες, πέτρες αλλά και κλαδιά όχι μόνο επειδή στη φύση σκαρφαλώνουν  αρκετά αλλά κάνουν και καλό στο ζώο μας αφού λιμάρει τα νύχια του. Ένα ρηχό μπώλ νερού είναι αρκετό για να  ικανοποιήσει τις ανάγκες του ζώου. Προσοχή όμως στα νεαρά δρακάκια γιατί μπορεί να πνιγούν. Το ασφαλές βάθος του  νερού είναι να φτάνει ίσα-ίσα τους αγκώνες του ζώου. Απαραίτητα επίσης θεωρούνται 2 θερμόμετρα στην θερμή και  στην δροσερή πλευρά του terrarium αντίστοιχα και ένα υγρασιόμετρο.  Υπόστρωμα Για ένα μικρό δράκο το πιο ακίνδυνο υπόστρωμα θεωρείται το χαρτί κουζίνας αλλά και η εφημεριδα. Για ένα ενήλικο ζώο καλό είναι να προτιμήσουμε το aspen αφού και να το καταπιεί το ζώο θα το αποβάλλει με τα κόπρανα του και δεν  λερώνει εύκολα. Όσον αφορά το καλαμπόκι δεν συνιστάται γιατί πιάνει πολύ εύκολα μούχλα και μπορεί να δημιουργήσει   μύκητες. Εάν τοποθετήσουμε μέσα καλαμπόκι πρέπει να καθαρίζεται καθημερινά και να απομακρύνονται υγρά η  μουχλιασμένα μέρη. Η άμμος είναι και αυτή επικίνδυνη και ακατάλληλη αφού μπορεί το ζώο στην προσπάθεια του να  πιάσει το θήραμα να καταπιεί μια ποσότητα ικανή να φράξει το έντερο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αφοδεύσει.  Συνιστάται η καθημερινή απομάκρυνση των περιτωμάτων και υπολλειμάτων τροφής και μιά φορά το μήνα πλήρη αλλαγή  υποστρώματος.  Θερμοκρασία-υγρασία Εδώ να επισημάνουμε ότι στο terrarium πρέπει να επικρατούν διαφορετικές θερμοκρασίες μεσα στον χώρο. Στο basking  spot καλό είναι να έχουμε 32-37 βαθμούς C το ανώτερο.  Αυτό μπορούμε εύκολα να πετύχουμε με μια λάμπα τύπου  spot. Στη δροσερή μεριά το πολύ εώς 30 βαθμοί C. Το βράδυ οι 24 βαθμοί C είναι ιδανικοί και καλό είναι η θερμοκρασία να μην πέφτει ποτέ κάτω από τους 20 βαθμούς C. Μια ακόμη λύση εάν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την θερμοκρασία  που θέλουμε είναι να τοποθετήσουμε θερμαντική πλάκα η καλώδιο θέρμανσης κάτω από το terrarium.  Οι δράκοι είναι ζώα που διαβιούν σε μέρη με χαμηλά ποσοστά υγρασίας και έτσι δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε αυτό  το θέμα. Η μέγιστη υγρασία που χρειάζεται στο εσωτερικό του terrarium είναι περίπου 30-40%. Φωτοπερίοδος και uvb Είναι απαραίτητη η ακτινοβολία uv στους δράκους όχι μόνο για την σύνθεση της βιταμίνης D3 αλλά και για να είναι πιό ενεργοί. Μελέτες εχουν δείξει ότι ζώα τα οποία δεν εκτέθηκαν σε ακτινοβολία uv ή είχαν χαμηλότερο φωτισμό στους  χώρους διαβίωσης από το συνιθισμένο δεν ήταν πολύ ενεργά και δεν είχαν την απαραίτητη όρεξη να τραφούν. Για αυτό  το λόγο χρειάζεται μια φωτοπερίοδος και αυτή είναι το 12ωρο. Μερικές πηγές αναφέρουν ώς και 14 ώρες. Η λαμπα uvb  θα πρέπει να είναι για ζώα ερήμου και το ποσοστό ακτινοβολίας να κυμαίνεται 8-10%. Διατροφή-συμπληρώματα Όσο είναι μικρό το ζώο πρέπει να τρέφεται καθημερινά με περισσότερη ζωντανή τροφή και λιγότερο με λαχανικά πράγμα το οποίο αλλάζει όσο μεγαλώνει το ζώο μας. Όσο είναι μικρό το ζώο εώς και τεσσάρων μηνών πρέπει να ταίζουμε 2-3  φορές την ημέρα με ζωντανή τροφή. Από ζωντανές τροφές μπορούμε να ταίσουμε με γρύλους, κατσαρίδες, ακρίδες,  κηροσκούληκα, αλευροσκούληκα, μόρια. Τα σκουλήκια είναι πολύ καλή πηγή πρωτεινών, ασβεστίου και ζωικού λίπους  αλλά καλό είναι να μην ταίζουμε συχνά το ζώο με αυτά γιατί είναι τροφές που παχαίνουν το ζώο μας. Συνιστάται 1-2 το  πολύ φορές την εβδομάδα. Ακόμη μετά τους πρώτους 6-7 μήνες μπορούμε να ταίσουμε με ένα μικρό ποντίκι (pinky) μια  φορά το μήνα αφού είναι μιά καλή πηγή βιταμινών, ασβεστίου και μεταλλικών στοιχείων τα οποία δεν παίρνουν από  άλλες τροφές όπως λαχανικά η έντομα. Συνιστάται να αφήνουμε μέσα στο χώρο του ζώου ένα δεκάλεπτο την τροφή για  να φάει όσο θέλει και μετά να την απομακρύνουμε. Προσοχή σε αυτό το σημείο. Θα πρέπει η ζωντανή τροφή που δεν  έχει καταναλωθεί κατά την περίοδο της ημέρας να απομακρύνεται από το χώρο του ζώου γιατί ενδέχεται το βράδυ να  προκαλέσει ζημιά. Οι καλύτερες ώρες για να ταίσουμε το ζώο μας είναι νωρίς το πρωί , μεσημέρι και απόγευμα. Μην  ξεχνάμε ότι το μέγεθος της τροφής δεν θα πρέπει να ξεπερνά την απόσταση που έχουν τα μάτια του ζώου μας μεταξύ  τους. Από τους 4 μηνες εώς και τον 1 χρόνο μειώνουμε τη συχνότητα της λήψης τροφής σε 2 γεύματα την ημέρα, και  φροντίζουμε να αυξήσουμε τα λαχανικά.  Σπάνια θα δείτε να πίνουν νερό μέσα από το μπώλ αφού δεν τους κινεί το  ενδιαφέρον. Συνιστάται καθημερινή αλλαγή του νερού και απολύμανση του μπώλ.  Το ζώο μας χρειάζεται βιταμίνες για να αναπτυχθεί σωστά αλλά και για να είναι υγειές. Εκτός από ασβέστιο, χρειάζεται φώσφορο και βιταμίνη D3. Όσο κι αν το ταίζουμε τροφές υψηλές σε ασβέστιο έχει ανάγκη από συμπλήρωμα ασβεστίου  και βιταμίνων. Συνιστάται όσο είναι μικρό το ζώο μας να πασπαλίζουμε τη ζωντανή τροφή μιά φορά την ημέρα σε  συμπληρώματα ασβεστίου-βιταμινης D3 εώς και τον πρώτο χρόνο. Όσο μεγαλώνει μειώνουμε τα συμπληρώματα σε

Οι χελώνες ξηράς

Οι χελώνες ξηράς
   

Οι χελώνες ξηράς γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια. Αν και γεννιούνται πολύ μικρές, μπορούν να γίνουν πολύ μεγάλες σε μέγεθος. Επίσης ζουν πολλά χρόνια, γι' αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για μια μακροχρόνια δέσμευση. 'Οταν είναι νεαρές, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων. Στα 3-4 χρόνια αρχίζουν να φαίνονται κάποιες διαφορές. Οι αρσενικές είναι πιο μεγάλες, έχουν μακρύτερη και παχύτερη ουρά, που διπλώνει στα πλάγια. Επίσης οι αρσενικές έχουν μια κοιλότητα στο κάτω μέρος του κέλυφους, που δεν υπάρχει στα θηλυκά. Οι χελώνες ξηράς είναι αυστηρά φυτοφάγες. Στο σπίτι απαιτούν διατροφή πλούσια σε ίνες, με χαμηλή πρωτείνη, χαμηλό λίπος, βασισμένη στο χόρτο, για να είναι υγιείς. Η καλύτερη τροφή για της χελώνες ξηράς είναι ανάμεικτα φρέσκα λαχανικά, γρασίδι, τριφύλλι, πικραλίδα, λουλούδια που τρώγονται. Σε μικρότερη ποσότητα δίνουμε σκούρα πράσινα φύλλα λαχανικών. Υπερβολικές ποσότητες λαχανικών, πλούσια σε πρωτείνη, δεν συνιστώνται. Το ειδικό φαγητό του εμπορίου μπορεί να δίνεται σαν μέρος της διατροφής της. Συμπλήρωμα ασβεστίου μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Φαγητό για σκύλους / γάτες ή έντομα πρέπει να αποφεύγεται. Φρέσκο νερό πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο σε κατάλληλο σε μέγεθος πιάτο. Πρέπει να είναι αρκετά βαθύ ώστε να μπορεί η χελώνα να πίνει και να βρέχεται όποτε το θελήσει.

Η ιδανική κατοικία για της χελώνες ξηράς είναι στην ύπαιθρο, με το φυσικό φως του ήλιου και το φρέσκο αέρα. Πρέπει να περιφράζουμε αρκετό χώρο και με προσοχή γιατί οι χελώνες μπορούν να σκάβουν κάτω από το φράχτη. Πρέπει επίσης να υπάρχουν μέρη στα οποία μπορεί η χελώνα να κρύβεται για να βρίσκει σκιά και προστασία, από τη ζέστη ή το κρύο. Το δάπεδο μπορεί να έχει χώμα, άμμο ή γκαζόν που δεν έχει ψεκαστεί με παρασιτοκτόνα. Μικρά δέντρα και διακοσμητικά χόρτα μπορούν να προστεθούν στο χώρο. Τέλος στο πάνω μέρος πρέπει να υπάρχει προστασία για να εμποδίσει άλλα ζώα να μπουν.

Κάποια πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε είναι:
να περιπλανώνται ελεύθερα
τις γάτες, τους σκύλους και άλλα ζώα
υπεραφθονία στο φαγητό
τροφή για γάτες και σκύλους
σταθερή δίαιτα με φρούτα και λαχανικά πλούσια σε πρωτείνη
υπερδοσολογία βιταμινών και μετάλλων
υγρές ή κρύες συνθήκες
αντικείμενα που μπορούν να κάνουν τη χελώνα να γυρίσει ανάποδα
ακατάλληλα στοιχεία που μπορεί να καταπιεί η χελώνα, αφού καταπίνουν σχεδόν τα πάντα

Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες που πλήττουν τις χελώνες ξηράς είναι:
μολύνσεις του αναπνευστικού
διατροφικές διαταραχές
μεταβολική νόσος των οστών
μαλακό κέλυφος / σαθρό κέλυφος
τραυματισμοί
τσιμπούρια
εντερικά παράσιτα
σήψη του κέλυφους
αποστήματα
Η διάρκεια ζωής της χελώνας ξηράς είναι 40-80 χρόνια. Στη σεξουαλική ωριμότητα φτάνουν στα 5-8 χρόνια.

Τα κουνέλια


Τα κουνέλια
   

Τα κουνέλια είναι γλυκά, ήσυχα ζώα και γίνονται εξαιρετικά κατοικίδια. 'Εχουν δυναμικές προσωπικότητες και εκτιμούν την ανθρώπινη συντροφιά. 'Οσο περισσότερο χρόνο αφιερώνετε για το κουνέλι σας, τόσο πιο ήμερο και φιλικό γίνεται. Τα οικόσιτα κουνέλια καλό είναι να ζουν σε ασφαλή σπίτια με ενήλικη επίτηρηση. Τους αρέσει πολύ να μάσανε και να εξερευνούν, γι'αυτό πρέπει να προσέχετε (έπιπλα, ηλεκτρικά καλώδια, ξύλο) αν τα αφήνετε να κυκλοφορούν ελεύθερα στο σπίτι. Πρέπει να τους παρέχετε παιχνίδια όπως, ξύλινα παιχνίδια για πουλιά, η σωλήνες PVC. Πρέπει να πρόσεχετε πολύ όταν το πιάνετε, ειδικά όταν το βγάζετε από το κλουβί, να κρατάτε και τα πίσω πόδια του γιατί τραυματίζεται εύκολα στη σπονδυλική στήλη όταν κλωτσάει στον αέρα. Τα κουνέλια είναι συνήθως ήρεμα με τον ιδιοκτήτη τους, όμως όταν φοβηθούν μπορεί να γρατζουνίσουν, να κλωτσήσουν ή και να δαγκώσουν. Τα κουνέλια μπορούν να εκπαιδευτούν, να χρησιμοποιούν δοχείο υγιεινής σαν τις γάτες. Το φύλο δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, ειδικά σε ένα νεαρό κουνέλι. Ο κτηνίατρος πρέπει να το εξετάσει για να σας πει το φύλο. Καλό είναι να στειρώσετε το κουνέλι σας πριν την εφηβεία (4-6 μήνες) για να το προφυλάξετε από προβλήματα υγείας που αφορούν τα παραγωγικά όργανα, ειδικά στα θηλυκά. Τα κουνέλια πρέπει να τρέφονται με φρέσκια τροφή του εμπορίου, ειδική για κουνέλια, χωρίς πρόσθετα και άχυρο. Σαν συμπλήρωμα μπορείτε να δίνετε σκούρα, πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Επίσης πρέπει να έχουν πάντα καθαρό νερό στις ειδικές ποτίστρες.

Ο χώρος διαμονής του μπορεί να είναι ένα ευρύχωρο κλουβί ή ένα δωμάτιο με μαλακά τοιχώματα, ιδίως όταν δεν είστε σπίτι. Τα κουνέλια χαίρονται να τρέχουν και να παίζουν. Μπορείτε να το βγάζετε στον κήπο, αλλά με αυστηρή επιτήρηση. Αν θέλετε το κουνέλι σας να ζει έξω, πρέπει να φροντίσετε να είναι προστατευμένο από τον πολύ ήλιο και τα αρπακτικά. Η θερμοκρασία γύρω από το χώρο του κουνελιού, δεν πρέπει να ξεπερνά τους 90 F. Μέσα στο χώρο πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε ένα τμήμα στερεού εδάφους. Για την καθαριότητα μπορείτε να χρησιμοποιείτε βρώμη ή χαρτί. Το μαλακό ξύλο όπως, πεύκο ή κέδρος, πρέπει να αποφεύγονται. Το κουνέλι σας χρειάζεται ένα κουτί για να κοιμάται και να κρύβεται. Αν έχετε περισσότερα από ένα κουνέλια, κρατήστε τα αρσενικά χωριστά το ένα από το άλλο, και από τα θηλυκά. Τα αρσενικά αν δεν έχουν στειρωθεί, τσακώνονται μεταξύ τους, είτε υπάρχουν θηλυκά γύρω, είτε όχι. Στειρώστε το θηλυκό κουνέλι σας σε νεαρή ηλικία για να εμποδίσετε τον καρκίνο της μήτρας.

Τα δόντια του πρέπει να εξετάζονται από τον κτηνίατρο γιατί μπορεί να μεγάλωσουν αφύσικα, πολύ.

Κάποια πράγματα που πρέπει να απoφεύγουμε:
ηλεκτρικά καλώδια
μπογιά με μόλυβδο και βερνίκι ξύλου
γάτες,σκύλοι και άλλα κατοικίδια
τοξικά φυτά του σπιτιού
εντομοκτόνα
πριονίδια κέδρου
καπνό και κάπνο τσιγάρου
τροφή του εμπορίου που περιέχει φυστίκια και άλλα πρόσθετα

Κάποιες από τις ασθένειες που εμφανίζονται στα κουνέλια, είναι:
ανορεξία
ανώμαλες κουτσουλιές, διάρροια
ενδείξεις πόνου, καμπούρισμα, δύνατο τρίξιμο δοντιών
αφύσικοι εντερικοί ήχοι
δυσφαγία και σιαλόρροια
υπερβολική ανάπτυξη των δοντιών
εστιακή αλωπεκία
μεγάλα κομμάτια πιτυρίδας
υποδόρια ογκίδια
κυψελίδα
αιμορραγία από το στόμα, τα πόδια ή γενετικό σύστημα
θορυβώδης αναπνοή και φτάρνισμα
πληγές στο κάτω μέρος των ποδιών
κακοδιαθεσία
στεψαυχενισμός
διογκωμένη κοιλιά

Η μέγιστη διάρκεια ζωής είναι 5 χρόνια. Η ηλικία σεξουαλικής ωριμότητας είναι στα αρσενικά 4-7 μήνες και στα θηλυκά 4-9 μήνες.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Χάμστερ

Χάμστερ


Τα χάμστερ είναι τα πιο αγαπητά και πιο χαριτωμένα ζώα από την οικογένεια των τρωκτικών. Είναι από τη φύση τους νυκτόβια ζωάκια και συνήθως δραστηριοποιούνται νωρίς το ξημέρωμα και αργά το απόγευμα. Τα χάμστερ είναι ζωηρά, φιλικά, πάντα κεφάτα, γεμάτα ενέργεια και σας προκαλούν να ασχολείστε συνέχεια μαζί τους.

Είναι πανεύκολα στη φροντίδα τους για αυτό ακόμη και μικρά παιδιά μπορούν να τα έχουν και να τα περιποιούνται. Δεν είναι συνηθισμένα στο νερό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα κάνετε μπάνιο γιατί θα κρυολογήσουν. Για να μη γίνουν μεγάλα τα δοντάκια τους και τα εμποδίζουν στο φαγητό καλό είναι να τα δίνετε να δαγκώνουν κάτι σκληρό, όπως τα κράκερς.
Τα χάμστερ συνήθως κρύβουν την τροφή στα κλουβιά τους έτσι ώστε να την έχουν εύκαιρη σε περίπτωση ανάγκης. Η σωστή διατροφή τους περιλαμβάνει θρεπτικές ουσίες πλούσιες σε βιταμίνες, πρωτεΐνες, φυτικά λίπη και λευκώματα. Όπως όλα τα τρωκτικά τους αρέσουν πολύ τα φρέσκα φρούτα, λαχανικά καθώς και λιχουδιές που διατίθενται άφθονες και αποκλειστικά για αυτά στο εμπόριο.

Τα χάμστερ έχουν αναρριχητικό χάρισμα, ακροβατικές ικανότητες και τους αρέσει πολύ το τρέξιμο. Τα κλουβιά τους καλό είναι να είναι εξοπλισμένα με μια σταθερή ρόδα για τρέξιμο, με τραμπάλα και με πολλά παιχνίδια για να διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους. Επίσης τα χάμστερ χρειάζονται ένα ήσυχο μέρος για ύπνο έτσι ώστε να μπορούν να κοιμηθούν ανενόχλητα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Σκίουροι

Σκίουροι


Τα σκιουράκια είναι πανέξυπνα και συμπαθέστατα ζωάκια που εντυπωσιάζουν με την παιχνιδιάρικη διάθεσή τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας σφύζουν από ενέργεια, το μεσημέρι συνήθως παίρνουν έναν υπνάκο και συνεχίζουν το παιχνίδι μέχρι το σούρουπο. Σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία τους αλλά και στο παιχνίδι καταλαμβάνουν τα κουνήματα της ουράς.

Τα σκιουράκια φροντίζουν από μόνα τους για την καθαριότητά τους. Ωστόσο χρειάζονται να τους αφιερώσετε χρόνο για την εξημέρωσή τους καθώς είναι περισσότερο ντροπαλά και διστακτικά από τα άλλα ζωάκια. Τα σκιουράκια είναι ανθεκτικά ζωάκια, σπάνια αρρωσταίνουν αλλά αγχώνονται και στρεσάρονται εύκολα. Το χειμώνα είτε πέφτουν σε χειμερία νάρκη είτε δεν είναι τόσο ενεργητικά όσο τους υπόλοιπους μήνες.
Τα σκιουράκια είναι παμφάγα κατοικίδια. Η διατροφή τους αποτελείται από ξηρούς καρπούς, φρούτα, λαχανικά, μικρά ερπετά, έντομα ακόμα και μικρά πουλιά. Τα σκιουράκια έχουν την τάση να παχαίνουν για αυτό καλό να τους δίνετε μικρές ποσότητες σε ξηρούς καρπούς. Συνήθως κρύβουν το φαγητό τους σε διάφορες γωνιές και αποθηκεύουν όσο μπορούν στα μάγουλά τους για να το φάνε αργότερα με την ησυχία τους.

Τα σκιουράκια είναι ευέλικτα, κινούνται αστραπιαία και τρυπώνουν παντού. Χρειάζονται μεγάλα κλουβιά με κλαδιά για να σκαρφαλώνουν και να κρύβονται και πολλά παιχνίδια για να απασχολούνται, να τρέχουν και να μη βαριούνται. Τα κλουβιά τους καλό είναι να έχουν ύψος και να τοποθετούνται σε σημεία προφυλαγμένα από ακραίες θερμοκρασίες κρύου ή ζέστης.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Μάϊνα το πουλί που μιλάει

Μάϊνα το πουλί που μιλάει



Μάϊνα, το (myna ή mynah) κοινή οναμασία του πτηνού Γκράκουλα.
Γένος στρουθιόμορφων πτηνών της οικογενείας sturnidae, που μοιάζει με κοράκι και είναι γνωστό με την κοινή ονομασία ''κόστυφας που μιλάει'' (αγγλικά myna, γαλλικά mainate). Ονομαστό για τη μίμηση της ανθρώπινης φωνής είναι το είδος G. religiosa της Νοτιοανατολικής Ασίας. Έχει μήκος 25 εκατοστά και το χρώμα του είναι γυαλιστερό μαύρο, με άσπρα σημάδια στα φτερά, κίτρινες σαρκώδεις αποφύσεις στα πλάγια του λαιμού και πορτοκαλιά πόδια και ράμφος. Σε άγρια κατάσταση καγχάζει και στριγγλίζει, στην αιχμαλωσία μαθαίνει να μιμείται την ανθρώπινη φωνή πολύ καλύτερα από τον παπαγάλο. Λαρούς

Στην Ελλάδα οι μάϊνες είχαν πολύ εμπορικότητα αλλα τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει στο εμπόριο.Ο λόγος που δεν εμπορεύονται πλέον είναι οτι είναι είδος προστατευόμενο και κινδυνεύει να εξαλειφθεί.Ο μόνος τρόπος για να αποκτήστε μία μάίνα είναι να βρείτε κάποιον που την εχει απο παλιά και για τους δικούς του λόγους δεν μπορεί να την εχει αλλο στην κατοχή του, και θέλει να την πουλήσει.Το πτηνό αυτο προέρχεται απο την Ινδία και τη Σιγκάπούρη.

Ινδικά χοιρίδια

Ινδικά χοιρίδια



Τα ινδικά χοιρίδια είναι φιλήσυχα, κοινωνικά και υπερδραστήρια ζωάκια. Το τρίχωμά τους παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία χρωματικών αποχρώσεων (μαύρο, άσπρο, γκρι, καφέ, κοκκινωπό, κ.α) και ανάλογα με τον τύπο του χωρίζονται σε φυλές με κοντό, τραχύ και μακρύ τρίχωμα. Όταν βρίσκονται σε διέγερση κάνουν μικρά πηδηματάκια, ενώ όταν τρομάζουν παγώνουν ή τρέχουν να κρυφτούν.

Τα ινδικά χοιρίδια είναι συγκάτοικοι χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Το συχνό μπάνιο μπορεί να βλάψει το δέρμα τους και να προκαλέσει ερεθισμούς και ξηρότητα. Ωστόσο χρειάζονται χτένισμα μια φορά την εβδομάδα, ή συχνότερα αν είναι μακρύτριχα, και λιμάρισμα στα νυχάκια τους κάθε 2 με 3 μήνες. Καλό είναι να ροκανίζουν μια πέτρα από ασφαλές υλικό για να κρατήσουν τα δόντια τους στο σωστό μέγεθος.

Μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και αυτό σημαίνει... πολλή όρεξη για φαγητό. Είναι χορτοφάγα ζωάκια και τους αρέσουν τα πράσινα χόρτα, τα λαχανικά, τα καρότα, τα δημητριακά, οι ξηροί καρποί και το γάλα. Χρειάζονται οπωσδήποτε συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης C, γιατί ο οργανισμός τους δε μπορεί να τη συνθέσει εύκολα. Γενικά δεν τους αρέσουν πολλές μεταβολές στο περιβάλλον και τη διατροφή τους.

Τα κλουβιά των ινδικών χοιριδίων καλό είναι να έχουν στέρεο και μονοκόμματο πάτωμα γιατί το σύρμα προκαλεί μολύνσεις και τραυματίζει τα ποδαράκια τους. Προτιμούν το χαμηλό φωτισμό και θέλουν το σπιτάκι ύπνου τους να βρίσκεται μακριά από θορύβους. Είναι ακατάστατα ζωάκια και για αυτό τα κλουβιά τους πρέπει να καθαρίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Τσιντσιλά

Τσιντσιλά


Τα τσιντσιλά είναι όμορφα και κοινωνικά κατοικίδια που αποζητούν σε κάθε ευκαιρία την αγάπη και τη φροντίδα μας. Έχουν την πιο πυκνή, απαλή και όμορφη γούνα από οποιοδήποτε άλλο θηλαστικό στον πλανήτη. Το τρίχωμά τους είναι συνήθως γκρι, δε μυρίζει και είναι απαλό σα μετάξι. Τα τσιντσιλά είναι νυκτόβια, εξημερώνονται εύκολα και αρέσκονται στη ρουτίνα.

Τα τσιντσιλά είναι πεντακάθαρα ζωάκια και δε χρειάζονται πολύ φροντίδα. Για να καθαρίσουν τη γούνα τους από τις λιπαρές ουσίες και τη υγρασία κυλιούνται σε ειδική άμμο. Υποφέρουν πολύ από την υψηλή ζέστη και υγρασία γιατί δε μπορούν να ιδρώσουν, οπότε τους καλοκαιρινούς μήνες πρέπει να μένουν στο πιο δροσερό μέρος του σπιτιού.

chinchilla2Τα τσιντσιλά τρέφονται με σπόρους, φυτά, αποξηραμένα φρούτα καθώς και μικρά έντομα. Αγαπημένο τους σνακ αποτελεί η σταφίδα, η οποία δεν πρέπει να τους προσφέρεται παραπάνω από μία τη βδομάδα. Καλό είναι περιοδικά να τους χορηγούνται ειδικές βιταμίνες και συμπληρώματα που κυκλοφορούν άφθονα στο εμπόριο για μια πιο σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Το φαγητό και το νερό τους, όπως σε όλα τα ζωντανά, πρέπει να αλλάζονται σε καθημερινό επίπεδο.

Τα τσιντσιλά χρειάζονται μεγάλα, ψηλά και ευρύχωρα κλουβιά με βαθύ πάτο. Τους αρέσει πολύ να χοροπηδάνε και θέλουν χώρο για άσκηση. Τα κλουβιά τους καλό είναι να εξοπλίζονται με σπιτάκι, τροχό, ξύλινα παιχνίδια και να διαθέτουν δεύτερο επίπεδο μια και τους αρέσουν να κάθονται ψηλά.

Επιλογή ενός κλουβιού πουλιών

Επιλογή ενός κλουβιού πουλιών



Τα κατοικίδια ζώα έχουν μια μεγάλη επίδραση στους ανθρώπους, αυτό έχει μελετηθεί και έχει ερευνηθεί για πολλά έτη, χωρίς τις πραγματικές επιστημονικές υποθέσεις μπορεί να είναι σχετικά ασφαλές να ειπωθεί ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η κατοχή ενός κατοικίδιου ζώου βελτιώνει τη ποιότητα ζωής τους. Για τους εραστές πουλιών η επιλογή στα κατοικίδια ζώα είναι σαφής, η κατοχή ενός πουλιού στο σπίτι είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι αγαπούν, και φυσικά, τα πουλιά μπορούν να προσθέσουν πολύ ύφος στο σπίτι επίσης.

Το δόσιμο στο πουλί σας του ζωτικού χώρου του είναι ένα από τα προϊόντα πρώτης ανάγκης της ιδιοκτησίας πουλιών. Εντούτοις, με τα διαφορετικά πρότυπα, τα μεγέθη, και τα χρώματα των κλουβιών πουλιών διαθέσιμων στα καταστήματα κατοικίδιων ζώων σήμερα, να έχετε μια δυσκολία επιλέγοντας το καλύτερο σπίτι για το πουλί σας.

Εντούτοις, μην φοβηθείτε ότι για είναι εδώ μερικές οδηγίες που θα βοηθούσαν να καταστήσουν την αναζήτησή σας εκείνου του τέλειου κλουβιού πολύ ευκολότερη. Τους ακολουθήστε και οι πιθανότητες είναι εσείς δεν θα πάνε ποτέ στραβά!

Τα μεγάλα πουλιά, αφ' ενός, πρέπει να κρατηθούν στα κλουβιά με τους φραγμούς που τοποθετούνται οριζόντια παρά για να παρέχουν κάθετα έναν τόπο συναντήσεως για την αναρρίχηση και την άσκηση.

Να είστε ιδιαίτερος με τη μορφή και το ύφος των κλουβιών.

Αυτό είναι μια πολύ σημαντική εκτίμηση δεδομένου ότι υπάρχουν μελέτες που δηλώνουν ότι τα στρογγυλά κλουβιά πουλιών είναι καταστρεπτικά στην ψυχολογική υγεία των περισσότερων πουλιών. Οι ψαρευμένοι αυτοί, επομένως, είναι πολύ προτιμητέοι.
Τις περισσότερες φορές, αυτά τα κλουβιά μπορούν να κρεμαστούν ή να τοποθετηθούν σε μια στάση. Έρχονται επίσης σε όλα τις μορφές και τα μεγέθη να στεγάσουν το πουλί κατοικίδιων ζώων σας άνετα και με το ύφος.

Η χειροτεχνία και η ποιότητα του κλουβιού πουλιών πρέπει επίσης να αξιολογηθούν προσεκτικά.
Εξετάστε την ποιότητα του κλουβιού πουλιών πρίν κάνει μια αγορά. Εδώ είναι μερικές ερωτήσεις που απαντούν:

Το κλουβί φαίνεται στερεό και καλοχτισμένο;
Έχει οποιοδήποτε αιχμηρή άκρη ή χαλαρό μέρος;
Αποτελείται από το ανοξείδωτο που δεν θα πελεκήσει ποτέ, είναι εύκολο να καθαριστεί, και είναι μη τοξικό;

Σιγουρευτείτε ότι το κλουβί θα εκτελέσει την κύρια λειτουργία του και αυτή πρόκειται να προστατεύσει το πουλί κατοικίδιων ζώων σας. Εξασφαλίστε ότι το κλουβί πουλιών δεν θα είναι επικίνδυνο στην ευημερία και την υγεία του.

Εκεί πηγαίνετε. Με τον προσεκτικό προγραμματισμό και τη σωστή απόφαση, θα είστε σε θέση να αγοράσετε το καλύτερο κλουβί πουλιών για το πουλί σας. Ένα χρηματοκιβώτιο, μια διασκέδαση, ένα εύρωστο, άνετο, και εξασφαλισμένο σπίτι.

Αποφασίστε σχετικά με την τοποθέτηση και τη θέση του κλουβιού πουλιών σας.

Πρέπει να καθορίσετε όπου θα τοποθετήσετε το κλουβί και το κατάστημα πουλιών σας για το βασισμένα σε αυτό που θα είναι κατάλληλο για το σημείο που έχετε επιλέξει. Το σημείο πρέπει να είναι μακρυά από τα σχέδια και τα παράθυρα, αλλά πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα ζωηρό μέρος του σπιτιού για να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση μεταξύ του κατοικίδιου ζώου και των ανθρώπινων οντων.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Komondor Σκυλιά

Komondor


Είναι ο εθνικός ποιμενικός σκύλος της Ουγγαρίας. Σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχεται από το σκύλο της φυλής Μολοσσός του Θιβέτ που έφτασε στην Ουγγαρία μέσω των ρωσικών στεππών.
Είναι ο πιο μεγαλόσωμος από τους ουγγαρέζικους ποιμενικούς (μέσο ύψος 66-80 εκ. τα αρσενικά και 59-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 55-59 Kg).Έχει ογκώδες κεφάλι και μεσαίου μήκους ουρά, που κρέμεται. Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι το τρίχωμά του που είναι τόσο πυκνό, μακρύ (20-27 cm) και κατσαρό σχοινοειδές (σαν βελέντζα), που καλύπτει το πρόσωπο του, ώστε να εμποδίζεται η όραση. Το χρώμα του είναι σχεδόν πάντα λευκό.
Η μείωση του αριθμού των λύκων στην Ουγγαρία μαρτυρεί τις ικανότητές του ως ποιμενικού και φύλακα. Ο σκύλος αυτός χρησιμοποιείται επίσης στην αστυνομία, στο τσίρκο κτλ.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΣΠΙΝΟΙ

ΣΠΙΝΟΙ



Τα πιό πολλά άγρια ωδικά πουλιά που συνάντησα φέτος στην εξοχή ήταν σπίνοι (fringilla coelebs).

Δεν ξέρω για αυτό το πουλί τίποτα περισσότερο από το ότι ανήκει επιστημονικά στην ίδια οικογένεια με τις καρδερίνες.

Θεωρείται ότι το κελάηδημα του σπίνου είναι κατώτερο από της καρδερίνας, αλλά οπωσδήποτε δηλώσεις τέτοιου τύπου είναι υποκειμενικές.

Προσωπικά δεν είχα μέχρι τώρα την ευκαιρία να ακούσω σπίνο προσεκτικά και έτσι δεν έχω γνώμη για το θέμα.

Τα χρώματα του φτερώματός του είναι σχετικά σκοτεινά και λίγο μουντά.

Η εμφάνισή του είναι αρκετά όμορφη συνολικά, αν και δεν έχει το έντονο κόκκινο και το λευκό που κάνουν την καρδερίνα πιό όμορφη.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Σκάι Τερριέ (Skye Terrier)

 Σκάι Τερριέ (Skye Terrier)


Σύμφωνα με μια εκδοχή π φυλή αυτή Τερριέ προέρχεται από ένα μακρότριχο σκύλο (Μαλτέζικη φυλή πιθανώς) που επέζησε από την καταστροφή μιας ισπανικής αρμάδας έξω από το νησί Skye, το 1588.
Ο σκύλος Σκάι Τερριέ είναι πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 23-28 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 10 Kg).Έχει φαρδύ κεφάλι και αυτιά που εκ- φύονται ψηλά και είναι είτε μικρά και όρθια είτε μεσαίου μεγέθους και πεσμένα. Τα άκρα του είναι πολύ κοντά. Η ουρά του είναι μακριά, ίσια (ποτέ στριφογυριστή) και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Έχει τρίχωμα μακρύ (φτάνει σχεδόν μέχρι το έδαφος), που πέφτει ίσιο προς τα κάτω (σχηματίζει μια χωρίστρα που αρχίζει από το κεφάλι και συνεχίζεται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης). Το χρώμα του είναι γκρι (σκούρο ή ανοικτό), μπλε ή μπεζ1 το ρύγχος, τα αυτιά και η άκρη της ουράς πρέπει να είναι πιο σκουρόχρωμα (σχεδόν μαύρα).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως σκύλος συντροφιάς.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Tσόου Τσόου (Chow Chow)

 Tσόου Τσόου (Chow Chow)



Chow ChowΗ Τσόου Τσόου ή κινέζικη Σπιτς κατάγεται από την Κίνα. Είναι μια πολύ παλιά φυλή που είχε συνδεθεί άμεσα με τις θρησκευτικές παραδόσεις της Κίνας, σύμφωνα με τις οποίες ο σκύλος της ενλόγω φυλής ήταν ιερός και ικανός να διώχνει το πνεύμα του διαβόλου από τους ναούς. Η λέξη Τσόου Τσό- ου είναι παρεφθαρμένη αγγλική λέξη και σύμφωνα με μια εκδοχή σημαίνει τροφή1 αυτό αναφέρεται στην παλιότερη και σε κάποια έκταση και σημερινή συνήθεια των Κινέζων να τρώνε σκυλίσιο κρέας.
Ο σκύλος Τσόου Τσόου είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 46 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 24-27 Kg).Έχει μεγάλο, στρογγυλό και φαρδύ κεφάλι (λιονταρίσιο, όπως ανα-φέρεται από ορισμένους συγγραφείς). Τα αυτιά του είναι μικρά και όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά, έχουν τριγωνικό σχήμα και στρογγυλεμένες άκρες και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Το ρύγχος του είναι φαρδύ και μαύρου χρώματος ("μάσκα") κατά τη νεαρή ηλικία. Η γλώσσα και τα χείλη του είναι συνήθως μελανά. Αυτό, μαζί με μια βαθειά ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια που είναι μικρά, μαύρα και βαθουλωτά, δίνουν μια σκοτεινή και απειλητική έκφραση στο σκύλο αυτό. Τα άκρα του είναι κοντά και γεροδεμένα και η ουρά του εκφύεται ψηλά και τοποθετείται γυριστή πάνω στη ράχη, σαν του σκίουρου. Το τρίχωμά του είναι μεσαίου μήκους (μακρύτερο στην ουρά και τον τράχηλο, βραχύτερο στο ρύγχος και τα άκρα), πολύ πυκνό, απαλό και ίσιο, χρώματος μαύρου, κόκκινου, μπλε, μπεζ, γκρι ή σπανίως λευκό. Κηλίδες άλλου χρώματος δεν είναι επιτρεπτές.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.

Κυνηγόσκυλο Αφγανιστάν ή Αφγκάνχαουντ (Afganhound ή Tazi)

Κυνηγόσκυλο Αφγανιστάν ή Αφγκάνχαουντ (Afganhound ή Tazi)



AfganhoundΤόπος καταγωγής της είναι η χερσόνησος του Σινά, παρόλο ότι το όνομά της μαρ-τυρεί το Αφγανιστάν ως τόπο καταγωγής της.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 70-75 εκ. τα αρσενικά και 65-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27 Kg και πάνω), με ξεχωριστή, μεγαλοπρεπή εμφάνιση. Το κεφάλι και το ρύγχος του είναι στενά και μακριά. Έχει μάτια σχεδόν τριγωνικά, τοποθετημένα λοξά στο κεφάλι. Τα αυτιά του είναι μεγάλα, κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και καλύπτονται με μακρύ, απαλό και ελαφρώς κατσαρό τρίχωμα. Έχει άκρα πολύ μακριά και ουρά που εκφύεται αρκετά χαμηλά και είναι μακριά και κοχλιωτή στην άκρη. Το τρίχωμα είναι αρκετά κυματιστό, μεταξένιο και μακρύ σε όλο το σώμα πλην του κεφαλιού. Όλα τα χρώματα επιτρέπονται.
Παλιότερα χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλο ενώ σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς. Είναι πολύ δημοφιλής, παρόλο ότι είναι πολύ μεγαλόσωμος για το σπίτι το τρίχωμά του, όπως όλων των μακρότριχων, προϋποθέτει συχνή περιποίηση και το ίδιο χρειάζεται αρκετό ελέύθερο χρόνο για να μπορεί να τρέχει και να εξασκείται.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Προστατέψτε τα πτηνά σας

9 τρόποι να προστατευθεί το πουλί μας από τις ασθένειες



1. Καλή υγιεινή - τακτικά καθαρίστε το κλουβί πουλιών και τις συσκευές σε την. Ο καθαρισμός πρέπει να είναι ολοκληρωμένο ελάχιστο δύο φορές την εβδομάδα.

2. Δεν πρέπει να δώσουμε τα πουλιά μας τις επαφές με άγριος ή ελεύθερος - πουλιά διαβίωσης, τα οποία είναι οι κύριοι φορείς των ασθενειών και των μολύνσεων.

3. Μην βάλτε το κλουβί πουλιών που εκτίθεται στις έλξεις - τα πουλιά μπορούν να πιάσουν ένα κρύο, και δεν πρέπει να εκτεθούν στον ήλιο πλέον από 1 - 2 ώρες, επειδή μπορούν να πάρουν υπερθερμαμένα και μπορούν να πάσχουν από την υποθερμία.

4. Εάν έχετε άλλα ζώα κατοικίδιων ζώων - ένα σκυλί, μια γάτα, παίρνει αρχικά βέβαια ότι δεν είναι επιθετικοί προς τα πουλιά και μόνο έπειτα μπορείτε να τους αφήσετε στο ίδιο δωμάτιο από κοινού.

5. Εξετάστε το κλουβί πουλιών για τα προεξέχοντα μέρη και τα αντικείμενα που μπορούν να βλάψουν τα πουλιά.

6. Ένας πολύ σοβαρός παράγοντας για τις καλές υγείες των πουλιών είναι η κατάλληλη και ισορροπημένη σίτιση. Εκτός από το μίγμα σιταριού, πρέπει να πάρουν αρκετή ποσότητα φρούτων και λαχανικών, από την οποία θα παρασχεθούν τις απαραίτητες βιταμίνες.

7. Επίσης, με το μεγάλο ενδιαφέρον για την υγεία των πουλιών είναι ο κατάλληλος ανεφοδιασμός με τα μεταλλεύματα. Μπορείτε να τους αγοράσετε από το ζωολογικό κήπο με συνδυασμένη μορφή.

8. Είναι επίσης απαραίτητο ότι τα πουλιά σας παίρνουν τις μικρές πέτρες και την άμμο σε ένα χωριστό εμπορευματοκιβώτιο, το οποίο συμβάλλει στην καλά πέψη και τα τρόφιμα - αφομοίωση.

9. Το Overfeeding τα πουλιά με τις πρωτεΐνες ζωικής προέλευσης είναι πολύ επικίνδυνο για τους και μπορεί να προκαλέσει το podagra και να οδηγήσει στην ανώμαλη όρεξη.

Κέρρυ Μπλου Τερριέ (Kerry Blue Terrier)

 Κέρρυ Μπλου Τερριέ (Kerry Blue Terrier)




Kerry Blue TerrierΚατάγεται από την Ιρλανδία και συγκεκριμένα από την περιοχή Kerry (εξού και η ονομάσια της). Δημιουργήθηκε από διασταύρωση Ιρλανδικού και Ντάντυ Ντίνμοντ Τερριέ. Η ύπαρξή της σήμερα οφείλεται σε μια σοβινιστική έξαρση των Ιρλανδών να διατηρήσουν οτιδήποτε παραδοσιακά ιρλανδικό.
Ο σκύλος Κέρρυ Μπλου Τερριέ είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 46-48 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 13-182 Kg), με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε τετράγωνο και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά των Τερριέ: Στενόμακρο κεφάλι και ρύγχος, αυτιά που εκφύο- νται ψηλά και έχουν σχήμα V και ουρά που εκφύεται ψηλά, πρέπει να κόβεται και έτσι στέκεται όρθια, κατακόρυφα προς τη σπονδυλική στήλη. Το τρίχωμα είναι απαλό και πολύ κατσαρό. Ο χρωματισμός του είναι μπλε (σε όλες τις αποχρώσεις, από το χρώμα του ασημιού ως του ατσαλιού)' τα κουταβάκια γεννιούνται μαύρα και γίνονται μπλε προοδευτικά, μέχρι την ηλικία

Πούλι (Puli)

Πούλι (Puli)


Είναι ουγγαρέζικη φυλή με αμφισβητήσιμη καταγωγή1 πιο πιθανή είναι η εκδοχή της ασιατικής καταγωγής της (Θιβέτ), όπως και των άλλων δύο ουγγαρέζικων φυλών που προαναφέρθηκαν.
Ο σκύλος Πούλι είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 41-46 εκ. τα αρσενικά και 36-416 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 13-15 Kg).Έχει ουρά μεσαίου μήκους και στριφογυριστή πάνω στη ράχη.Έχει πολύ περίεργο τρίχωμα, που είναι μακρύ, κατσαρό σχοινοειδές και σκεπάζει τελείως όλο το σώμα (φαίνεται μόνο η κόκκινη γλώσσα όταν είναι βγαλμένη), εμποδίζοντας έτσι την όρασή του. Ο χρωματισμός του είναι μαύρος ή γκρι.
Είναι περισσότερο οδηγός ποιμνίων παρά φύλακας. Λέγεται ότι πολλές φορές τρέχει πάνω στις πλάτες των ζώων του ποιμνίου προκειμένου να πιάσει το "λιποτάκτη", ενώ συχνά πηδάει σαν jockey πάνω στην πλάτη ενός προβάτου για να το οδηγήσει.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Αγγλικός Ποιμενικός (Old English Sheepdog ή Bobtail)

Αγγλικός Ποιμενικός ή Μπομπτέιλ (Old English Sheepdog ή Bobtail)



Old English SheepdogΌπως μαρτυρεί και το όνομά της είναι μια πολύ παλιά φυλή σκύλων. Ο σκύλος αυτής της φυλής ήταν μεγάλος, άγριος ποιμενικός της Κ. Ευρώπης που χρησίμευε ως φύλακας. Με τη μείωση του αριθμού των μεγάλων άγριων σαρκοφάγων ημέρεψε και ο χαρακτήρας του σκύλου, που εξακολούθησε όμως να είναι αρκετά δύστροπος και άγριος, μέχρι πρόσφατα.
Είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 56 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 30 Kg), με κάπως περίεργο βάδισμα, λόγω πιθανώς της διάπλασης των λαγόνων του.Έχει φαρδύ κεφάλι και ρύγχος και μάτια με ένα γαλάζιο δακτύλιο γύρω από την ίριδα. Τα αυτιά του είναι μικρά, κρέμονται στα πλάγια, έρχονται σε στενή επαφή με το κεφάλι και είναι καλυμμένα με πυκνό και μακρύ τρίχωμα. Η ουρά του πρέπει να κόβεται σύρριζα (μεταξύ τελευταίου οσφυϊκού και 1ου κοκκυγικού σπονδύλου). Συνηθέστερα όμως η ουρά λείπει τελείως. Έχει τρίχωμα πυκνό, μέτρια σκληρό, ελαφρά κυματιστό και πολύ μακρύ, σε βαθμό που δυσκολεύει την όραση του σκύλου. Συνηθέστερος χρωματισμός είναι ο λευκός (κεφάλι, λαιμός, άκρα) και γκριζογάλανος (αυτιά και υπόλοιπο σώμα).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως φύλακας και σκύλος συντροφιάς.

Πομεράνιαν (Pomeranian)


Πομεράνιαν ή Λουλού (Pomeranian)



Γύρω στα 1800 μερικά άτομα της γερμανικής φυλής Σπιτς μεταφέρθηκαν στη Μ. Βρετανία και ονομάστηκαν Πομεράνιαν. Έγιναν όμως δημοφιλή αρκετά χρόνια μετά, γιατί αρχικά, τα νεογέννητα μικροκαμωμένα κουταβάκια θεωρούνταν ελαττωματικά. Το μεγάλο ενδιαφέρον της βασίλισσας Βικτώριας γι' αυτά συνέβαλε στην αύξηση της δημοτικό- τητάς τους. Στη Γερμανία η φυλή αυτή είναι γνωστή συνήθως ως Σπιτςή Πομ και στη Γαλλία ως Λουλού, από τη γαλλική λέξη loup που σημαίνει λύκος.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ένα Σπιτς σε μικρογραφία (μέσο ύψος 28 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 1,8-2,0 Kg τα αρσενικά 2,0-2,5 Kg τα θηλυκά - λίγο βαρύτερα). Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Έχει κοντό και μυτερό ρύγχος, αυτιά μικρά και όρθια, που εκφύονται ψηλά, ουρά που εκφύεται επίσης ψηλά και είναι μακριά, φουντωτή και κοχλιωτή.Έχει τρίχωμα πυκνό και μακρύ σε ολόκληρο το σώμα, εκτός από το κεφάλι και τα άκρα. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα, συνηθέστερα όμως είναι το πορτοκαλί, το λευκό ή το μαύρο.
Είναι πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς.

ΒΟΑΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ

ΒΟΑΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ




Γενικά Ο Βραζιλιάνος Βοας Ουράνιο Τόξο -γνωστός στους φίλους του είδους και ως BRB- είναι ένα από τα εννιά είδη της  οικογένειας Epicrates Cenchria. Είναι εδαφόβιο φίδι που δραστηριοποιείται συνήθως μετά το σούρουπο, και πήρε το  όνομα του από τους απίστευτους ιριδισμούς που εμφανίζονται εξαιτίας της πρισματικής ικανότητας τον φολίδων του.  Ανήκει στα μεσσαίου μεγέθους φίδια με μήκος που σπάνια φτάνει η ξεπερνάει τα 2 μετρα (2,10 είναι το μεγαλύτερο που  έχει καταγραφεί), με λεπτό σώμα και χρώματα του ποικίλουν από καφέ σκούρο εως πορτοκαλοκόκκινο στην πλάτη και  τα πλαινά, ενώ το κάτω μέρος του σώματός του είναι λευκό. Η ράχη του περιλαμβανει επίσης κυκλικά σχήματα, σαν  σέλα, χρώματος καφέ ή πορτοκαλοκόκκινου, συνήθως είναι στις ίδιες αποχρώσεις με το υπόλοιπο σωμα με μαύρο  περίγραμμα. Στα πλευρά του υπαρχουν μικρότερα δαχτυλίδια τα οποία συνήθως είναι μαύρου χρώματος. Οι Brazilian  rainbow boas αν και εδαφόβια ζώα, συχνά τα βρίσκουμε σκαρφαλωμένα σε κλαδιά σε πιο νεαρή ηλικία. Αλλα φίδια της οικογένειας είναι: Epicrates Cenchria barbouri,  Epicrates Cenchria hygrophilus  Epicrates Cenchria gaigei  Epicrates Cenchria polylepis  Epicrates Cenchria alvarezi  Epicrates Cenchria crassus Epicrates Cenchria assisi Epicrates Cenchria xerophilus  Epicrates Cenchria maurus  Terrarium Οι BRB όταν είναι σε μικρή ηλικία (εώς 40 εκατοστά) μπορούν να στεγαστούν σε πλαστικά κουτιά 60-80 λίτρων μέχρι  την ενηλικίωση τους όπου και μπορούν πλέον να μπούν στο τελικό terrarium. Ένα terrarium 100X50X50 (μ*π*υ), είναι  αρκετό για να στεγάσει ένα ενήλικο βόα μέχρι και το τέλος της ζωής του. Σαν υλικό συστήνεται οτιδήποτε αντέχει στην υγρασία και δεν είναι τοξικό. Η καλύτερη επιλογή είναι το γυάλινο αλλά μπορείτε να επιλέξετε και πλαστικό, αν και χάνει κάπως στην εμφάνιση.  Ο εξοπλισμός που θα χρειαστείτε περιλαμβάνει τα εξής: Υγρασιόμετρο για την παρακολούθηση της υγρασίας, Heat Pad  για θερμοκρασία, το οποίο τοποθετείται κάτω από το terrarium και δεν πρέπει να καλύπτει παραπάνω από το μισό  πάτωμα. Θερμοστάτης πάνω στον οποίο θα συνδέσουμε όλες τις πηγές θερμότητας. Θερμόμετρο με κατά προτίμηση 2  αισθητήρες οι οποίοι θα τοποθετηθούν σε θερμή και δροσερή περιοχή. Ο παραπάνω εξοπλισμός θεωρείται απαραίτητος  έτσι ώστε να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή και με βεβαιότητα ότι οι συνθήκες που επικρατούν μέσα στο terrarium είναι  σωστές. Δοχείο νερου, το οποίο πρέπει να διατηρείται καθαρό με φρέσκο νερό. Κρυψώνες σε θερμή και δροσερή  περιοχή. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γλάστρες αναποδογυρισμένες με μια τρύπα μπροστά για είσοδο. Μερικά κλαδιά  για να γυμνάζεται και αρκετά πλαστικα φυτά. Humidity Box ώστε να μπορεί το φίδι να χρησιμοποιεί όταν θέλει  περισσότερη υγρασία. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επίσης και 2 λαμπες των 25 Watts. Η μια παρέχει φώς και η άλλη  φέγγει αχνά για τις βραδυνές ώρες χωρίς να ενοχλεί το ζώο. Υπόστρωμα Για υπόστρωμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαρτί κουζίνας, εφημερίδες, cypress bark, ή aspen. Γενικά προτιμάται από τους χομπίστες η εφημερίδα λόγω ότι είναι εύκολη στην εύρεση της και στο καθάρισμα, διατηρούν καλά επίπεδα  υγειινής,  δεν υπάρχει κίνδυνος κατάποσης (αυτό συνήθως για νεαρα ζώα), και οικονομικές. Το μόνο μειονέκτημα είναι η  εμφάνιση, αλλά αυτό είναι στην προσωπική προτίμηση του καθενός.  Θερμοκρασία Την ημέρα η θερμοκρασία πρέπει να κυμαινεται μεταξύ 29 -32 C ενώ το βράδυ μεταξύ 26 -28 C.  Υγρασία Οι Brazilian Rainbow Boas είναι φίδια που ζουν σε τροπικές περιοχές με υψηλή υγρασία. Συνεπώς αν σκοπεύετε να  στεγάσετε ένα τέτοιο φίδι , πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι θα χρειαστεί να του παρέχεται υψηλά επίπεδα υγρασίας. Τα επίπεδα υγρασίας πρέπει να κυμαίνονται στο 70%-90% ενώ σε περίοδο έκδυσης μέχρι και 100%. Αυτό μπορούμε να το  πετύχουμε είτε με ψέκασμα, είτε με ειδικές συσκευές νεφελοποίησης. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προσέχουμε  ώστε η υγρασία να κάνει έναν κύκλο μέσα στο terrarium. Δηλαδη τα επίπεδα υγρασίας να είναι χαμηλά (45%-50%)  προτού ξαναψεκάσουμε. Η πτώση της υγρασίας καλό θα είναι να επιτυγχάνεται μέσα σε ένα 24ωρο. Αυτό δείχνει ότι  έχουμε καλή ανακύκλωση του αέρα μέσα στο terrarium και δεν έχουμε μεγάλη συσσώρευση CO2. Δεν θα πρέπει  ωστόσο να ενεργούμε υπερβολικά και να ψεκάζουμε πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Το να κάνουμε το πάτωμα του κλουβιού  λίμνη, ΔΕΝ σημαίνει ότι έχουμε υγρασία. Μια έξυπνη λύση στο θέμα της υγρασίας είναι να προσφέρουμε στο φίδι μας το  λεγόμενο Humidity Box. Μια κρυψώνα με λίγα λόγια που θα παρέχει υψηλά ποσοστά υγρασίας σε ένα περιορισμένο  χωρο μέσα στο terrarium. Αυτό μπορούμε να το φτιάξουμε παίρνοντας ένα μπώλ σε μέγεθος που να χωράει το φίδι μέσα  και στρώνοντας βρεγμένο χαρτι κουζίνας στον πάτο και από πανω τοποθετούμε βρεγμενο Forest Moss. Το σκεπάζουμε  με ένα αναποδογυρισμένο γλαστράκι με μια τρύπα μπροστά για να μπορεί να μπαινοβγαίνει το φιδι, λυνοντας έτσι απλά  το θέμα της υγρασίας. Το Humidity Box τοποθετείται πάντα στην δροσερή πλευρά του terrarium και διατηρείται καθαρό με μεγάλη ευλάβεια. Το ελέγχουμε 3 φορές την εβδομάδα και μετά το πέρας των 10 ημερών καλό είναι να αντικαθίσταται  με καινούριο moss και χαρτί κουζίνας. Άμεση αλλαγή σε περίπτωση που το φίδι μας αφοδεύσει η ουρήσει μεσα. Διατροφή Η τροφή των Brazilian rainbow boas αποτελείται από ποντίκια και αρουραίους. Οι βόες στο φυσικό τους περιβάλλον  είναι ικανοί να σκοτώνουν και να καταναλώνουν πολύ μεγαλύτερα θηράματα από όσο δειχνουν ότι μπορούν. Αυτό τους  βοηθά ιδιαίτερα σε περιόδους όπου δυσκολεύονται να βρουν τροφή και αναγκάζονται να παραμείνουν νηστικοί για  αρκετό χρονικό διάστημα. Στην αιχμαλωσία όμως, που το τάισμα είναι τακτικό και σταθερό δεν θα πρέπει να  «μπουκώνουμε» το φίδι μας με θηράματα πολύ μεγάλου μεγέθους. Το μέγεθος του θηράματος δεν θα πρέπει να  ξεπερνάει το πιο παχύ σημείο του σώματος του φιδιού. Σε μικρή ηλικία το τάισμα πρέπει να είναι κάθε 5 μέρες με  ανάλογου μεγέθους ποντίκι. Καθώς θα μεγαλώνει το φίδι, θα μεγαλώνει αντίστοιχα και το θήραμα καθώς επίσης και το  χρονικό διάστημα ανάμεσα στα ταίσματα φτάνοντας αισίως τις 10-15 μέρες ανα τάισμα. Για λόγους ασφαλείας καλό θα  είναι να προσφέρουμε το θήραμα με τσιμπίδα. Έπίσης να σημειωθεί ότι προσφέρουμε πάντα κατεψυγμένο η  προσκοτωμένο θήραμα στο φίδι μας διότι υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού του φιδιού. Εξάλλου αν ένα ποντίκι είναι  σωστά ταισμένο κατά την διάρκεια της ζωής του και η κατάψυξη του δεν ξεπερνάει τους 6 μήνες δεν έχει τίποτα να  ζηλέψει σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά από το ζωντανό. Στην περίπτωση του κατεψυγμένου, το ποντίκι κατά την διάρκεια της αποψυξής του θα πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα δοχείο που να κλεινει καλά, ώστε να μην πηγαίνουν μύγες  επάνω.Πριν δοθεί στο φίδι πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχει αποψυχθεί πλήρως. Ακουμπώντας την κοιλιά του ποντικού,  αυτή θα πρέπει να είναι μαλακή. Τέλος πριν δοθεί στο φίδι μπορούμε αν θέλουμε να το βουτήξουμε σε χλιαρό νερό.  Καθαριότητα Ελέγχουμε καθημερινά για ακαθαρσίες και τις απομακρύνουμε τοπικα. Κάθε 4-5 ημέρες καλό είναι να αλλάζει το  υπόστρωμα αν πρόκειται για εφημερίδες ή χαρτί κουζινας. Διατηρούμε καθαρό το μπώλ νερού και παρέχουμε πάντα  φρέσκο νερό.  Χαρακτήρας Οι Brazilian Rainbow Boas στην νεαρή ηλικία, τείνουν να είναι λίγο «ζωηροί» και να κρατουν αμυντική στάση. Κατι που  λιγο-πολύ ισχύει σε όλα τα φίδια. Μην σας αποθαρρύνει αυτό καθώς με τακτικό χειρισμό και υπομονή θα εξαλειφθεί η  οποιαδήποτε επιθετική συμπεριφορά. Σαν νυχτόβιο φίδι που είναι, δραστηριοποιείται μετά το σούρουπο. Αρκετά κινητικό θα εκτιμήσει κάθε πιθαμή μέσα στο κλουβί. Κατά την διάρκεια της ημέρας περνά την περισσότερη ώρα στις κρυψώνες ή στο Humidity Box.

ΚΑΡΔΕΡΙΝΕΣ

ΚΑΡΔΕΡΙΝΕΣ




Στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη το πιο αγαπητό ωδικό πτηνό είναι η καρδερίνα, το πιο ξεχωριστό ανάμεσα σε όλα τα άγρια πτηνά.
Το όνομα της στην αρχαία Ελλάδα ήταν ακανθίς η ακανθυλλίς η λέξη αυτή προέρχεται από το αγκάθι(γαϊδουράγκαθο) με το οποίο η καρδερίνα τρέφεται.
Υπάρχουν μύθοι,τραγούδια, παραδόσεις που έχουν γραφτεί για το πανέμορφο αυτό πτηνό ,ένας από αυτούς λέει ότι κάποτε η ακανθυλλίς ήταν κόρη του βασιλιά της Ημαθίας Πιέρου μια από τις εννέα του κόρες. Aυτές όταν κάποτε καυχήθηκαν ότι νίκησαν τις μούσες σε μουσικό αγώνα τις μεταμόρφωσαν σε πτηνά και από τότε γυρνούν τα δάση της Ελλάδα και τραγουδούν ασταμάτητα από τον καημό τους. Μια άλλη παράδοση λέει ότι ο πατέρας τους είχε δώσει τα ονόματα των εννέα μουσών στις κόρες του και γι΄ αυτό μεταμορφώθηκαν σε πτηνά. Τα ονόματα αυτών ήταν Κεγχρίς, Κίσσα, Χλωρίς, Ακαλανθίς, Δρακοντίς, Κολυμβάς, Ίυγξ, Νήσσα, Πιπώ.
Μια άλλη παράδοση λέει ότι η καρδερίνα πήγε και έκατσε στον ώμο του Χριστού την ώρα που τον βασάνιζαν πάνω στον τίμιο σταυρό, τον κοιτούσε λυπημένη και γεμάτη με στοργή. Όταν του έδωσαν οι στρατιώτες ένα σφουγγάρι βουτηγμένο στο ξύδι και την χολή για να πιει εκείνος γύρισε απότομα το κεφάλι του για να αποφύγει το σφουγγάρι ,τότε ακάνθινο στέφανο τρύπησε το μέτωπο του και μια σταγόνα αίμα έτρεξε και έπεσα πάνω στο πουλάκι .Από τότε λέγεται ότι ονομάστηκε ακανθίδα.
Άλλη παράδοση θέλει την καρδερίνα να την ξέχασε ο Θεός όταν έφτιαχνε τα πουλιά, την είχε αφήσει τελευταία , του είχαν τελειώσει όλα τα χρώματα και μάζεψε ότι περίσσεψε από τις μπογιές του και τις έβαλε επάνω της διότι δεν ήθελα να την αφήσει άχρωμη την μικρή μας φίλη. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε το ομορφότερο ωδικό πτηνό η καρδερίνα με τα πολλά έντονα και όμορφα χρώματα.
Κάθε μέρος περιοχή της Ελλάδα της έχει δώσει και ένα ξεχωριστώ τοπωνύμιο παράδειγμα η Μικρασιάτες την ονομάζουν γιαβρί και ειδικά τα μικρά της τα γιαβράκια η γιαβριά (Ελληνοτουρκική λέξη που σημαίνει μωρό η μικρό παιδί).Σε πολλές περιοχές την ονομάζουν γαρδέλι τις μικρόσωμες σκούρες σε χρώματα στα νησιά του Αιγαίου τουρκοπούλες.
Στην χώρα μας υπάρχουν μέρη με μεγάλη παράδοση στην ενασχόληση με της καρδερίνες στα νησιά του Αιγαίου στις Κυκλάδες αλλά και Δωδεκάνησα την αιχμαλωτίζουν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπου για την φωνή της π.χ με την "Αρα" ένα είδος διχτύου που στήνεται στα καρτέρια(περάσματα) από νησί σε νησί αλλάζει ο τρόπος στησίματος. Ο πιο δημοφιλής και παραδοσιακός τρόπος πιασίματος είναι τα ξόβεργα(Χίο-Λέσβος) που κατασκευάζονται από τον οξό με μυστικές συνταγές που έχει ο κάθε τόπος(κάποιες από αυτές τις έχω συλλέξει).
Στην Πελοπόννησο αλλά και σε αλλά μέρη της Ελλάδας αιχμαλωτίζουν τα αγριόπουλα με δίχτυα με διαφορετικό στήσιμο από περιοχή σε περιοχή π.χ Βάζουν στην μέση τροφή, νερό και δεμένες καρδερίνες τις λεγόμενες φύντες η παλουκάρες , γύρω γύρω κλείνουν το μέρος με δίχτυα σε στρογγυλό σχήμα με συνεχόμενο δίχτυ. Ένας άλλος τρόπος είναι τα στήνουν χωρισμένα σε δυο τμήματα (πόρτες) δεξιά και αριστερά τα δίχτυα στην μέση βάζουν νερό τροφές και φύντες για να πέσουν μέσα τα πτηνά.
Την μεγαλύτερη παράδοση στις καρδερίνες από πλευράς γνώσεως και ποιότητα φωνών τις έχουν οι μικρασιάτες πρόσφυγες, στην περιοχή μου(Νίκαια) είναι πολύ δημοφιλές ωδικό πτηνό στα μπαλκόνια και τα σπίτια των κατοίκων της περιοχής μας. Σχεδόν κάθε σπίτι έχει αγρία ωδικά πτηνά τα μπαλκόνια και ειδικά στα προσφυγικά παλαιά σπίτια είναι γεμάτα από κραχτόκλουβα.
Καρδερίνες φλώρια λουβαράκια φανέτα τουρλιά παπαδίτσες τσιχλόνια αηδόνια κ.α είναι πτηνά που εκτρέφουν με ιδιαίτερο ζήλο αγάπη και γνώση. Την άνοιξη σε κάθε γειτονία σε κάθε μονοκατοικία στις περισσότερες φορές αλλά και σε πολυκατοικίες ακόμα , όμως ιδιαίτερα στα προσφυγικά σε κάθε μπαλκόνι, αυλή , στα ρείθρα των δρόμων ανθίζουν τα λουλούδια της άνοιξης γεράνια ,βασιλικός, μαργαρίτες το χρώμα των λουλουδιών στις γλάστρες και στα παρτέρια σμίγει με την μυρωδιά του βασιλικού ( όλα αυτά μαζί στήνουν ένα όμορφο σκηνικό) με τα όμορφα στολισμένα και βαμμένα κραχτόκλουβα στους τοίχους δημιουργούν ένα ξεχωριστό σκηνικό μιας παλιάς πόλης ρετρό.
Σε κάθε γειτονιά οι παλιοί καρδερινάδες συζητούν και ανταλλάσσουν απόψεις για τις καρδερίνες τους (φυσικά ο καθένας τους έχει την καλύτερη φωνητικά)
Μερακλήδες παλαιοί εκτροφείς γνώστες μας μεταφέρουν τα μυστικά τις εκπαίδευσης και διατήρησης της καρδερίνας έτσι αυτή η παράδοση περνάει από γενιά σε γενιά.
Πολύ όμορφα είναι και τα ξύλινα κλούβια(πολιτικά) που κατασκευάζουν για αυτά τα πτηνά με περίσσια τέχνη και μεράκι λάτρεις των πτηνών αυτών, Συχνά είναι στολισμένα με πολύχρωμες χάντρες και σε ποικιλόμορφα σχέδια. Δυστυχώς αυτοί οι παλιοί εκτροφείς σιγά σιγά λιγοστεύουν και έτσι κινδυνεύει να χαθεί αυτή η τέχνη.
Μέσα στο σπίτι μας παλιό προσφυγικό είχα βρει τέτοια παλιά κλούβια με τα όμορφα αυτά πτηνά να κελαηδούν με περίσσιο ταμπεραμέντο, έτσι δεν άργησα από μικρό παιδί κιόλας ν' αρχίσω την εκτροφή και αναπαραγωγή πρώτα των άγριων ωδικών πτηνών και μετά ν' ασχοληθώ και με τα καναρίνια. Μόνο οι καλές θηλυκές κανάρες ήταν σε υπόληψη στην περιοχή μας και αρσενικά καναρίνια φωνής χτυπημένα με φωνές άγριων ωδικών πτηνών π.χ αηδόνι παπαδίτσα κ.α
Καρδερινοκάναρα, φλωροκάναρα ,φανετοκάναρα κ.α αλλά και τα φλωροκαρδέρινα ήταν τα πτηνά που ζευγάρων σαν έφηβος βλέποντας αντιγράφοντας και διδασκόμενος από τους δασκάλους της περιοχής μας.
Η Καρδερίνα το επιστημονικό της όνομα είναι(carduelis carduelis carduelis) στα Αγγλικά goldfinch ανήκει στην οικογένεια των στρουθοειδή πτηνών μαζί με το φλώρο το σπουργίτι κ.α χωρίζεται σε δυο είδη το Ευρωπαϊκό (carduelis carduelis) και στο Ασιατικό (carduelis caniceps).

Υπάρχουν φυσικά και μερικά υποείδη όπως :

1.Η καρδερίνα carduelis carduelis(12-13 cm) που ζει από την βόρεια Ιταλία ,Γαλλία, βόρεια Ισπανία ,κεντρική Ευρώπη και μέχρι Πολωνία.
2.Η καρδερίνα carduelis parva(12,5-13,5) που ζει στις περιοχές της κεντρικής και νότιας Ισπανίας ,Πορτογαλία έως το Μαρόκο μέχρι την Αλγερία.
3.Η καρδερίνα carduelis Britannica(12,5-13 cm) που ζει στην Μ. Βρετανία μέχρι τις ακτές των κάτω χωρών.
4.Η καρδερίνα carduelis balcaninica(1 που ζει στην βαλκανική χερσόνησο από την Γιουγκοσλαβία και φτάνει έως την Κρήτη.
5.Η καρδερίνα carduelis niediecki(11,5-12,5) που ζει στα νησιά του Αιγαίου στην Μ. Ασια μέχρι την Βουλγαρία, Ρουμανία.
6.Η καρδερίνα carduelis major(15 cm) η Σιβηρίας που ζει στην Ρωσία και στον Καύκασο
7. Η καρδερίνα carduelis Himalaya (13-13,5) Ιμαλαΐων που ζει στο Πακιστάν έως τα Ιμαλάια.

Η διάκριση του φύλου

Οι αρσενικές καρδερίνες δείτε την σχετική φωτογραφία έχουν πιο έντονα χρώματα πιο σκούρα τα μαύρα σημεία τους. Θα πρέπει ένας νέος εκτροφέας να προσέξει την φτερούγα του αρσενικού πτηνού να είναι όλη μαύρη ,η κόκκινη μάσκα στο κεφάλι να φτάνει μέχρι πίσω από τα μάτια της, τα μουστάκια η τρίχες δηλαδή γύρω από το ράμφος της να είναι μαύρα και αυτά. Στο κεφάλι της το μαύρο τμήμα είναι ομοιόμορφο δίχως άσπρες τρίχες.

Στα μικρά πτηνά τα οποία δεν έχουν ντυθεί ακόμα μπορούμε και εκεί να τα ξεχωρίζουμε από την μαύρη φτερούγα και από το μαύρο μουστάκι. Όμως πολλές φορές μπορεί να γελαστούμε στα νεαρά πτηνά διότι υπάρχουν μερικές καρδερίνες που δεν μπορούμε να της ξεχωρίσουμε απόλυτα.

Οι θηλυκές καρδερίνες έχουν πιο ξεθωριασμένα χρώματα η κόκκινη μάσκα δεν καλύπτει το μάτι αλλά μέχρι την μέση του περίπου . Η φτερούγα της είναι καφέ , στο κεφάλι της στο μαύρο τμήμα έχει άσπρα φτεράκια, στο μουστάκι της έχει καφέ τρίχες και γενικότερα είναι μικρότερη σε μέγεθος από την αρσενική.
Η μικρές θηλυκές καρδερίνες έχουν και αυτές καφέ φτερούγες και καφέ φτεράκια γύρω από το ράμφος τους.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Παραδείσια (Black Faced)

Zebra με Μαύρο Πρόσωπο (Black Faced)


Αυτή η μετάλλαξη είναι από τις λίγες που δημιουργήθηκαν στη φύση και όχι στην αιχμαλωσία. Προήλθε από άγριο, πιασμένο πουλί και εξελίχθηκε έπειτα, έτσι ώστε να αποτελεί σήμερα μία από τις πιο εντυπωσιακές μεταλλάξεις των Zebra Finches. Επίσης, είναι από τις λίγες κυρίαρχες μεταλλάξεις που έχουν παρατηρηθεί στο είδος.

Ένα χαρακτηριστικό του αρσενικού Black Faced, είναι το χρώμα της περιοχής ανάμεσα στο δάκρυ και το ράμφος, το οποίο από λευκό μετατρέπεται σε μαύρο. Επίσης, η κοιλιά από το κάτω μέρος του στήθους και μέχρι την ουρά γίνεται μαύρη. Τις περισσότερες φορές, η κοιλιά παίρνει ένα σκούρο γκρι χρώμα, το οποίο δεν φτάνει μέχρι την ουρά και αυτό θεωρείται σφάλμα για τους διαγωνισμούς. Είναι αρκετά δύσκολο να πετύχουμε πολύ σκούρο πουλί και αυτό συχνά αναφέρεται σαν Zebra με μαύρο σώμα (Black Bodied), αλλά πρόκειται για την ίδια μετάλλαξη. Στο θηλυκό Black Faced, οι διαφορές από το κανονικό διακρίνονται πολύ δύσκολα. Με μια πρώτη ματιά, μπορούμε να ξεχωρίσουμε το χρώμα στην περιοχή ανάμεσα στο δάκρυ και το ράμφος, το οποίο αντί για λευκό είναι σκούρο γκρι. Ένας άλλος τρόπος να το ξεχωρίσουμε είναι από το χρώμα της ουράς, καθώς οι λευκές ρίγες γίνονται πιο λεπτές και η ουρά φαίνεται πιο σκούρα και στα δύο φύλα.

Υπάρχουν πολλοί εντυπωσιακοί συνδυασμοί που μπορούν να γίνουν με το Black Faced. Ένας από αυτούς είναι με το Black Breasted. Σε αυτόν τον συνδυασμό το πουλί γίνεται κατάμαυρο από κάτω (από το ράμφος μέχρι την ουρά). Τα εκτεταμένα μάγουλα του Black Breasted κάνουν πολύ καλή αντίθεση με το έντονο μαύρο. Αν προσθέσουμε και το Black Cheek στον συνδυασμό παίρνουμε ένα πουλί ολοκληρωτικά μαύρο, χωρίς ίχνος άλλου χρώματος. Αυτός ο συνδυασμός ονομάζεται και “Τριπλό μαύρο”. Όταν προσθέσουμε και το πορτοκαλί στήθος στον συνδυασμό, το πουλί γίνεται ολόκληρο πορτοκαλί. Δύσκολο στην υλοποίηση, αλλά αξίζει τον κόπο, αφού είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά Zebra που μπορούμε να δούμε. Λόγω αντίθεσης, πολύ ωραίος φαίνεται και ο συνδυασμός με το κίτρινο ράμφος. Τέλος, έχει ενδιαφέρον ο συνδυασμός του Black Face με το Florida Fancy. Αν και το Florida Fancy δεν αφήνει να φανεί το μαύρο της μετάλλαξης, όταν προσθέσουμε στη συνέχεια και το Orange Breasted παίρνουμε το Φαιό Zebra. Όλο το πουλί είναι πορτοκαλί διάστικτο πάνω σε ανοιχτόχρωμο φόντο. Μία από τις μεταλλάξεις που καλύπτει τα χαρακτηριστικά του Black Faced είναι και το Penguin. Αυτή η μετάλλαξη εξαφανίζει κάθε μαύρη μελανίνη από το πουλί, οπότε δεν φαίνεται κανένα χαρακτηριστικό από το Black Faced.

Όπως αναφέραμε η μετάλλαξη είναι κυρίαρχη. Επίσης, υπάρχει και παράγων θνησιμότητας. Στο ζευγάρωμα δύο Black faced πουλιών κάποιο ποσοστό νεοσσών θα γεννηθούν νεκροί. Παρόλα αυτά, κάποιοι εκτροφείς χρησιμοποιούν αυτό το ζευγάρωμα για να βελτιώσουν τα σημάδια των πουλιών. Λέγεται, ότι το μαύρο ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο και αφού είναι λίγο δύσκολο να διαλέξεις κατάλληλα πουλιά για επιλεκτικά ζευγαρώματα, πολλοί ακολουθούν αυτή την εύκολη λύση. Εκτός από τον παράγοντα θνησιμότητας, αυτή η αναπαραγωγή έχει και άλλα προβλήματα πιο μακροχρόνια. Το μέγεθος και η στάση των πουλιών μετά από μερικές γενιές αρχίζουν και χαλάνε. Γι’ αυτό δεν ενδείκνυται να προχωράμε σε αναπαραγωγή μόνο με Black Faced μεταξύ τους, αλλά αν το επιχειρήσουμε θα πρέπει μετά να βρούμε σύντροφο με τέλειο μέγεθος και στάση για να αντισταθμίσουμε την ζημιά.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Θιβετιανό Μαστίφ


Θιβετιανό Μαστίφ- tibetian mastiff





    Καταγεται απο τα Ιμαλαια ορη/ΘΙβετ.Χρησιμοποιουνταν σαν φυλακες των χωριων, και φυλακες των κοπαδιων γιακς.
    Ο Θιβετιανος μαστιφ ειναι ενας σχετικα σπανιος σκυλος ακομα και σημερα,μα το ονομα του ειναι γνωστο στους κυνοφιλους μιας και ειναι απογονος πολλων συγχρονων μαστιφς.
    Εικαζετε οτι απο αυτον προερχονται οι ορεινοι σκυλοι οπως και ο μεσοποταμιος μολοσσος.
    Αυτος ο μεγαλος μολοσσος ειναι ηταν ο πατερας του Ελληνικου και |Ρωμαικου μολοσσου,που με την σειρα τους ησαν γεννητορες του ναπολιτανικου μολοσσου του ντογκ ντε μπορντω και ολων των συγχρονων μολοσσων.
    Το 1271 ο Μαρκο Πολο φτανει στο Θιβετ και μιλαει για αυτον τον σκυλο περιγραφοντας τον ''μεγαλο σαν γαιδαρο''.(δεν ειναι υπερβολικος ο χαρακτηρισμος αυτος γιατι οι Θιβετιανοι γαιδαροι σπανια εφταναν το ενα μετρο).
    Τα πρωτα δειγματα στην Ευρωπη
    Οι πρωτοι Θ.Μ εφτασαν στην Αγγλια στα μεσα του 19ου αιωνα σαν δωρο στην Βασιλισσα Βικτωρια και τοποθετηθηκαν στον Ζωολογικο κηπο του Λονδινου.Πολλοι σκυλοι που εισηχθησαν δεν μπορεσαν να επιβιωσουν λογω μη εγκλιματισμου τους η κριθηκαν αγριοι/απροσιτοι.Φυσικα τα χρονια εκεινα δεν θα πρεπει να ηταν ηπιοι,οι ρολοι τους ηταν να ειναι φυλακες ,υπερασπιστες και αυτοι οι ρολοι απαιτουν ενα συγκεκριμενο χαρακτηρα.
    Το σημερα
    Σημερα η ρατσα εκτρεφετε στην Αγγλια ,Γερμανια,Γαλλια,Ιταλια.
    Στην Γαλλια οι πρωτοι σκυλοι ανηκαν στον Αλαιν Ντελον που μιλουσε για αυτους με ενθουσιασμο.
    Στην Ιταλια τα ατομα της ρατσας ειναι λιγα αλλα το επιπεδο τους ειναι αρκετα υψηλο.
    Γνωρισματα
    Το σημερινο Θ.Μ Ειναι ενα ςσκυλος Μεγαλου μεγεθους (οχι τεραστιου).Ειναι ενας αγρυπνος και προσεκτικος φυλακας αλλα και πολυ ισορροπημενος χαρακτηρας.Οταν ειναι κοντα ο ιδιοκτητης του ,οποιοσδηποτε ξενος μπορει να τον χαιδεψει χωρις προβλημα.Δεν θα δειξει ιχνος επιθετικοτητας το πολυ -πολυ να εχει την εκφραση καποιου που ανεχεται τα χαδια χωρις ενθουσιασμο.
    Με την οικογενεια του μπορει να περασει ωρες στα ποδια της ηρεμα και ησυχα που σχεδον η παρουσια του ξεχνιεται παρα τον οχι και τοσο μικρο του ογκο.
    Ειναι πολυ γλυκος με την οικογενεια του και τα μελη της.
    Με τα παιδια τα πηγαινει αψογα και ειναι απιστευτα γλυκος μαζι τους, σε σημσιο που να τον κανουν οτι θελουν.
    Ειναι πολυ καλος φυλακας και προστατης της οικογενεια και της περιουσιας της. Σκεφτεται παντα πριν ενεργησει (χαρακτηριστικο ολων των μολοσσων).
    Συντηρηση
    Στην συντηρηση της ειναι ευκολη ρατσα χωρις υπερβολικες απαιτησεις ( σε ποσοτητα) τροφης.Χρειαζεται ομως καλη ποιοτητα φαγητου με ισοροπημενο φωσφορο -ασβεστιο .Ειναι σχετικα λιτοδιαιτη ρατσα.
    Ο μανδυας του χρειαζεται 2 φορες την εβδομαδα βουρτσισμα για να φυγουν οι νεκρες τριχες απο πανω του.Ποδια ,χαιτη και ουρα βουρτσιζονται αντιθετα για να τονιστουν τα συγκεκριμενα σημεια.
    Στανταρντ
    Γενικα Η οψη του δινει την εικονα ενος δυνατου σκυλου με καλη δομη και οστα ,με επιβλητικη αλλα ευγενικη οψη. Κεφαλι Το κεφαλι ειναι αρκετα πλατυ ,βαρυ και δυνατο ,με ογκωδες κρανιο και εμφανες στοπ.
    Αναλογια ρυγχους/ κρανιου ειναι 1 προς 1.(λιγο πιο κοντο ρυγχος δεν αποτελει προβλημα). Η μουσουδα του πρεπει να ειναι δυνατη και τετραγωνισμενη.
    Μυτη Μυτη πλατια εντονου μαυρου χρωματος με αρκετα μεγαλα ρουθουνια .
    Ματια Ματια σκουρου καφε χρωματος με αμυγδαλωτο σχημα και τοποθετημενα με αποσταση μεταξυ τους.Βλεμμα λαμπερο. \
    Αυτια Αυτια τριγωνικα μεσαιου μεγεθους πεφτουν ομορφα στα πλαινα του κεφαλιου.
    Δαγκωμα Δαγκωμα ψαλιδωτο η επιπεδο?.
    Λαιμος Λαιμος δυνατος και μυωδης χωρις υπερβολικα προγουλια ,που καλυπτεται απο πλουσιο τριχωμα .
    Κορμος Δυνατος, μυωδης ειναι πιο μακρυς σε αναλογια με το υψος στο ακρωμιο.
    Ακρα Τα σκελη ειναι στιβαρα με επαρκεις γωνιωσεις και παντα παραλληλα μετα ξυ τους.
    Πελματα Πελματα δυνατα,μεγαλα και αρκετα σφιχτα σαν της γατας.Αρκετο τριχωμα μεταξυ των δαχτυλων.
    Ουρα Ουρα που βρισκεται τοποθετημενη σε συνεχεια της σπονδυλικης γραμμηςοσο αφορα το υψος.Μεσαιου μεγεθους κυρτηκαι με αρκετο τριχωμα.
    Χρωμα μανδυα Χρματα αποδεκτα μαυρο ,μαυρο με ξανθα σημαδια καφε, το ξανθωπο σε διαφορους τονους,γκριζο σε διαφορους τονους.
    Υψος Αρσενικα απο 66ποντους και πανω
    θυληκα απο 61 ποντους και πανω.

    Τοστανταρντ της φυλης δεν ειναι πολυ λεπτομερες για αυτο και μπορουμε να δουμε αρκετα διαφορετικα θιβετιανα μεταξυ τους ως προς το υψος ,χρωμα η και τυπο ακομα.
    Τα θυληκα εχουν οιστρο μια φορα τον χρονο οπως οι λυκαινες .
    (Θελω να πιστευω οτι για αυτον τον λογο θα την γλιτωσει η φυλη αυτη απο τα παπι μιλς.)
    Αν και δεν εχει σοβαρα προβληματα δυσπλασιας η ρατσα, καλο ειναι να ελεγχονται οι γονειςγια δυσπλασια με τις γνωστες ακτινες.