Παπαγαλάκια - Budgerigar

Κοινά Παπαγαλάκια - Budgerigar - Mellopsittacus Undulatus


Από τα πλέον δημοφιλή οικόσιτα είδη παπαγάλων που είναι ιδιαίτερα αγαπητά για τον παιχνιδιάρικο αλλά ταυτόχρονα γλυκύτατο χαρακτήρα τους, είναι τα παπαγαλάκια Budgerigar ή τα λεγόμενα Κοινά Παπαγαλάκια. Μελετήθηκαν το 1840 από τον Βρετανό ορνιθολόγο John Gould και έκτοτε έγιναν ευρέως γνωστά σε όλο τον κόσμο.

Προέρχονται από την μακρινή Αυστραλία και ζουν σε μεγάλα σμήνη σε λιβάδια, σε ανοιχτές θαμνώδεις, δασώδεις και γεωργικές εκτάσεις, με ψηλά δέντρα όπως ακακίες και ευκάλυπτος, με ιδιαίτερη προτίμηση όπου υπάρχει κοντά νερό. Το όνομά τους που μεταφράζεται ως "καλό φαΐ", προήλθε από τους αυτόχθονες ιθαγενείς οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν σαν μεζεδάκια.

Το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει τα 18 εκατοστά μαζί με την μακριά ουρά τους.
Τα υγιή πουλιά ξεχωρίζουν από το ζωηρό βλέμμα, το καθαρό από βλέννες ράμφος, τα χωρίς σημάδια πόδια, το λαμπερό και ομοιόμορφο φτέρωμα. Πουλιά που παρουσιάζουν φούσκωμα φτερώματος είναι καλό να αποφεύγονται να επιλέγονται για αγορά, γιατί σίγουρα θα παρουσιάσουν προβλήματα υγείας.

Η ποικιλομορφία που παρουσιάζουν με τους εντυπωσιακούς χρωματισμούς του φτερώματος τους, τα κάνει ιδιαίτερα ελκυστικά. Στο φτέρωμα τους κυριαρχεί το μπλε χρώμα σε όλες τις αποχρώσεις, το πράσινο, το κίτρινο, ή και το άσπρο, με χαρακτηριστική την λευκή ή κίτρινη κορώνα στο κεφάλι και τα πανέμορφα πιτσιλωτά μουστάκια. Το αρσενικό ξεχωρίζει από το θηλυκό στο χρώμα της βάσης του ράμφους, που για τα μεν αρσενικά είναι το μπλε - μωβ, ενώ για τα θηλυκά το μπεζ -γκρι. Το ράμφος τους έχει γκριζοκάστανο χρώμα, ενώ τα πόδια τους είναι ή γκρι ή σάρκινα.

Τα αρσενικά έχουν πιο ήπιο και γλυκό χαρακτήρα ενώ τα θηλυκά είναι λίγο πιο δύστροπα και πιο επιθετικά. Τα αρσενικά σχεδόν ποτέ δεν ραμφίζουν με δύναμη και ποτέ με πρόθεση να τραυματίσουν κάποιον, ενώ αντίθετα τα θηλυκά έχουν πολύ δυνατό δάγκωμα και με το μικρό αλλά γαμψό ράμφος τους μπορούν να τραυματίσουν όποιον τολμήσει να τα πειράξει, ειδικά αν δεν είναι εξοικειωμένοι μαζί τους.

Είναι ιδιαίτερα τρυφερά πουλιά στην μεταξύ τους σχέση. Είναι ικανά να κάθονται ατέλειωτες ώρες και να περιποιούνται το ένα το άλλο, ταΐζοντας κυρίως το αρσενικό το θηλυκό, αλλά και να χαϊδεύονται - ξύνονται με τα ράμφη τους. Δεν μπορούν να αντισταθούν ακόμα και στα χάδια του ιδιοκτήτη τους ειδικά αν αυτός τους χαϊδεύει το κεφάλι με τον δείκτη του χεριού του. Δείχνουν να απολαμβάνουν το ξύσιμο, ανασηκώνοντας το φτέρωμα του κεφαλιού και γυρίζοντας το στο πλάι. Περιποιούνται καθημερινά το φτέρωμά τους αλείφοντάς το με ειδικό λίπος από τον ουροπύγιο αδένα, για να το διατηρούν λαμπερό και ομοιόμορφο. Φλυαρούν ατέλειωτες ώρες, ειδικά αν είναι ζευγάρι, ενώ αν είναι μόνα τους, έχουν ανάγκη από καθημερινή απασχόληση από τον ιδιοκτήτη τους. Εξημερώνονται σχετικά γρήγορα, αλλά μιλούν σπάνια.

Θεωρείται ένα εύκολο πουλί στην διαχείρησή του και συνίσταται για αρχάριους που επιθυμούν να έχουν στο σπίτι τους ένα χαριτωμένο, κοινωνικό και παιχνιδιάρικο πουλάκι. Απαραίτητο για την ευχάριστη και μακρόχρονη διαβίωσή του είναι να προβούμε στην αγορά του κατάλληλου κλουβιού που θα φιλοξενήσει το παπαγαλάκι μας. Ιδανικό κλουβί θεωρείται ένα γερής κατασκευής και βαμμένο με μη τοξικά χρώματα, κατά προτίμηση ψηλό, με οριζόντια κάγκελα. Απαραίτητη είναι η ευρυχωρία και η σωστή διάταξη των ταϊστρών και των πατήθρων μέσα στο κλουβί έτσι ώστε να μένει αρκετός ελεύθερος χώρος όχι μόνο για να σκαρφαλώνει στα κάγκελα, αλλά και για να γυμνάζει τα φτερά του, καθώς επίσης και για την τοποθέτηση διαφόρων παιχνιδιών που προορίζονται ειδικά για τα συγκεκριμένα πουλιά. Τα κοινά παπαγαλάκια λατρεύουν την κούνια, που θεωρείται απαραίτητο αξεσουάρ του κλουβιού.

Το κλουβί τους πρέπει να τοποθετείται σε ευήλιο και ευάερο σημείο προφυλαγμένο όμως από τα επικίνδυνα ρεύματα αέρα, ενώ είναι απαραίτητο για την καλή υγεία τους να τα βλέπει καθημερινά ο ήλιος για λίγη τουλάχιστον ώρα. Χρειάζεται καθαριότητα όχι μόνο στον πάτο του κλουβιού ο οποίος πρέπει να είναι στρωμένος με άμμο υγιεινής, αλλά και οι πατήθρες και τα σκεύη φαγητού και νερού να διατηρούνται πάντα καθαρά και περιποιημένα προκειμένου να αποφευχθούν διάφορες ασθένειες από μολύνσεις και βακτήρια. Καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση χαρτιού στον πάτο του κλουβιού γιατί έχουν μια τάση να το σκίζουν με το ράμφος τους σε πολλά μικρά κομμάτια. Λατρεύουν το νερό και τους αρέσει το μπάνιο σε μπανιέρα ή το κατάβρεγμα, ειδικά τις πολύ ζεστές καλοκαιρινές μέρες.

Για όσους συνηθίζουν να τα βγάζουν εκτός κλουβιού, είναι πολύ σημαντικό εκτός από τα ειδικά παιχνίδια που θα τους προσφέρουν, να προσέχουν ορισμένα απλά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα:

    * Ορισμένα φυτά που μπορεί να είναι τοξικά και να βλάψουν ανεπανόρθωτα την υγεία τους.
    * Προσοχή αν υπάρχουν στο σπίτι άλλα κατοικίδια όπως γάτες, σκύλοι κτλ.
    * Εκτεθειμένα και ανοιχτά ενυδρεία ή τουαλέτες ή λεκάνες με πολύ νερό, που θα μπορούσε να τα πνίξει.
    * Ανοιχτές εστίες κουζίνας ή κατσαρόλες που βράζουν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βέβαιο θάνατο το πουλάκι μας.
    * Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα.

Για να διασφαλίσουμε την καλή υγεία τους για τα χρόνια που θα αποτελούν την συντροφιά μας, πρέπει οπωσδήποτε να τους παρέχουμε σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Εκτός από το βασικό μείγμα σπόρων (παπαγαλίνη) η οποία περιέχει μια μεγάλη ποικιλία από αυτούς, βασικό συμπλήρωμα στην διατροφή τους είναι τα φρέσκα λαχανικά και φρούτα. Αγαπημένα τους φρούτα είναι οι μπανάνες, το μήλο, η φράουλες, τα σταφύλια, το πεπόνι, τα ακτινίδια, τα μούρα, ο ανανάς, ενώ λατρεύουν το μαρούλι, το μπρόκολο και το τριμμένο καρότο. Η έλλειψη ορισμένων βιταμινών από την διατροφή τους μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα. Σημασία έχει και η σωστή παρουσίαση των τροφών. Πολλές φορές διστάζουν να δοκιμάσουν νέες γεύσεις αλλά χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Επειδή έχουν ανάγκη και από ζωική πρωτεΐνη μπορεί να δοκιμάσουν μέχρι και μυρμήγκια ή σφιχτοβρασμένο αυγό. Κάποια προτιμούν και γαλακτοκομικά προϊόντα όπως γιαούρτι ή τυρί, ενώ άλλα όχι. Μερικά πουλιά δοκιμάζουν με ευκολία τις νέες γεύσεις, ενώ άλλα παραμένουν διστακτικά για πολύ καιρό μέχρι να αποφασίσουν να δοκιμάσουν. Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται στην διατροφή τους είναι το αβοκάντο, οι σοκολάτες, τα κρεμμύδια, τις πολύ γλυκές ή πολύ αλμυρές και πικάντικες γεύσεις .

Για να αναπαραχθούν τα παπαγαλάκια πρέπει να έχουν ξεπεράσει την ηλικία των 8 μηνών. Προτιμούν ξύλινη φωλιά κλειστού τύπου, την οποία γεμίζουν είτε με ροκανίδι, είτε με κομμάτια σχισμένου χαρτιού. Η θηλυκιά γεννάει την άνοιξη από 4-5 αυγά, ένα κάθε δεύτερη μέρα, τα οποία επωάζει για 17 ημέρες. Κατά το διάστημα αυτό γίνεται υπερπροστατευτική με τα αυγά αλλά και τους εκκολαπτόμενους νεοσσούς στην συνέχεια, δεν διστάζει να επιτεθεί στο αρσενικό το οποίο γίνεται πολύ ζηλιάρικο και πολλές φορές προσπαθεί να βλάψει τους νεοσσούς. Τα νεογέννητα ταΐζονται από τη μητέρα τους για 35 περίπου μέρες.

Το προσδόκιμο ζωής τους μπορεί να φτάσει μέχρι τα 8 χρόνια.